221e dag Zambia vervolg
Door: klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
01 Oktober 2007 | Botswana, Kasane
Edwin, de bewaker van Flat Dogscamp had me een paar dagen geleden verteld over zijn door de overstroming vernielde huis en ik heb hem gevraagd of hij me dat wil laten zien. Hij toont me het restant en het is slechts een hoop klei met wat hout en riet. Het probleem is dat van veel huizen de stenen alleen in de zon te drogen zijn gelegd en niet zijn gebakken. En omdat er dan ook nog klei in plaats van cement wordt gebruikt, is een woning niet bestand tegen veel water. Het overstek van de rietkap is toereikend om muren tegen regen te beschermen, maar een overstroming is fataal.
Ik kan me amper voorstellen wat het betekent als binnen een paar dagen gehele dorpen worden verwoest. Waar moeten al die mensen naar toe. Het gebied is dan erg moeilijk toegankelijk, dus snel wegtrekken is nauwelijks mogelijk en aanvoer van hulpgoederen is ook al een probleem.
We rijden een paar km verder waar Edwin met zijn hele familie nu hoger gelegen grond heeft gekregen, daar bestaat geen overstromingsgevaar. Hij liet iemand 3700 stenen maken (zijn nieuwe huis wordt ca 5 x 6 mtr), ze zijn al gedroogd en nu moet hij de stapel nog afdekken met klei, zodat het een oven vormt. Daarna kan het vuur aan. Voor de stenen betaalde hij Zk 295000 (ca 50 euro) en zijn maandloon is 30 euro. Om te metselen met cement zou hij 20 zakken cement a 12 euro nodig hebben, dat doet hij maar niet, dus toch weer met klei. Maar hij stuct zijn muren later met cement en daarvoor heeft hij maar 4 zakken nodig. Cement moet van ver komen en is daarom zo duur; hout en riet voor het dak en klei voor de steen is in de buurt voorhanden en kost dus betrekkelijk weinig.
De rest van de dag ben ik druk met de Petauke road. Dat is een weg die door menigeen wordt ontraden omdat ie nogal slecht is, maar de meesten van die menigeen hebben die weg nooit bereden. Ik waag het er maar op, ik kan immers altijd nog omkeren als het te gek wordt. De meeste bruggen zijn inderdaad vernield door hoog water, maar overal is daarvoor al een alternatief ontstaan en meestal leidt dat gewoon over de bodem van de (nu droge) rivier.
Pittig zijn wel de steile hellingen, zeker wanneer er veel grote stenen op liggen. Voor de steilheid wil je snelheid maken, maar vanwege de stenen moet je toch langzaam rijden.
Ook wordt de weg vaak geblokkeerd door omgevallen bomen, maar ook daar zijn steeds al sluiproutes omheen gemaakt. De gemiddelde snelheid ligt veel lager dan ik had geschat, desondanks lukt het om voor het donker op de verharde weg te komen.
Het voelt prima wanneer ik ’s avonds op de camping 2 Nederlandse kerels spreek die ruim 200 km omreden en deze route niet namen omdat ze die uitsluitend met 2 wagens hadden willen doen. Maar er was/kwam gen 2e wagen.
Zaterdag kom ik in Lusaka op Pioneer Camp aan en daar blijf ik een paar dagen. De stad oogt prima, 4-baans wegen met brede groene tussenstrook. Enkele grote winkelcentra doen niet onder voor de onze (ook de prijzen niet), en de meeste klanten zijn daar dan ook blanken.
Drie cd’s kosten daar even veel als die 3700 stenen van Edwin. In een rare wereld leven we.
Dinsdagochtend om 06.15 uur landt Christa en om 10 uur zit ons koelkastje weer vol en gaan we voor een aantal dagen de bush in.
We gaan het Kafue Nat Park in en rond de Lufupa camping zouden veel leeuwen en luipaarden moeten zitten, die willen we morgen gaan bekijken. Op de camping staan we direct aan de Kafue rivier (weer kampvuur en volle maan; het wordt echt eentonig) waar we de hyppo’s de hele nacht horen. De volgende dag zien we echter niet de ‘beloofde’ leeuwen en luipaarden maar veel grote krokodillen (en weer die hyppo’s). Prachtig om 4 krokodillen langdurig in het water dicht bij watervogels stil te zien liggen om ze straks met een sprong te pakken. We hebben niet het geduld om dat moment af te wachten.
Hoewel we al om 12 uur omkeren en het park verlaten, bereiken we pas om 19 uur de volgende camping. Dik donker dus. De kampeervlek vinden we te donker en te afgelegen en we vragen of we dichter bij de lodge mogen staan, wat goed is. Als een medewerker ons de douche wil tonen horen we halverwege een hyppo ritselen dus de douche laten we die avond maar voor wat het is.
Inmiddels is mij wel duidelijk dat de gevaren op deze reis veel meer in het verkeer en in de bush met de wilde dieren schuilen dan in een overval of beroving.
Donderdag en vrijdag zijn we over hele goede en hele slechte wegen onderweg naar de Victoria watervallen. Een lifter zetten we nu niet meer op de treeplank maar op de reserveband op de imperiaal. Vrijdagavond ontmoeten we op de Waterfront campsite Graham en Claire uit Schotland,. Ze zijn in januari vertrokken en rijden nagenoeg dezelfde route. Bijna logisch dat ze overlanders ontmoet hebben die ik ook al ontmoette.
Zaterdag verkennen we de watervallen vanuit de lucht, een oude droom. Met een ultralight vliegtuigje (het lijkt meer op een driewieler met vleugels) kunnen we watervallen uitstekend zien, we zien de olifanten en hyppo’s zelfs. We gaan ook over Zimbabwe omdat de falls op de grens liggen. De waterval is 1700 mtr breed en 108 mtr hoog. Helaas (er is ook altijd wat) is het nu de droge periode en stroomt er maar 4% van de 10 miljoen liter per seconde (!!!) die er bijv in juni loopt.
Ik kan me amper voorstellen wat het betekent als binnen een paar dagen gehele dorpen worden verwoest. Waar moeten al die mensen naar toe. Het gebied is dan erg moeilijk toegankelijk, dus snel wegtrekken is nauwelijks mogelijk en aanvoer van hulpgoederen is ook al een probleem.
We rijden een paar km verder waar Edwin met zijn hele familie nu hoger gelegen grond heeft gekregen, daar bestaat geen overstromingsgevaar. Hij liet iemand 3700 stenen maken (zijn nieuwe huis wordt ca 5 x 6 mtr), ze zijn al gedroogd en nu moet hij de stapel nog afdekken met klei, zodat het een oven vormt. Daarna kan het vuur aan. Voor de stenen betaalde hij Zk 295000 (ca 50 euro) en zijn maandloon is 30 euro. Om te metselen met cement zou hij 20 zakken cement a 12 euro nodig hebben, dat doet hij maar niet, dus toch weer met klei. Maar hij stuct zijn muren later met cement en daarvoor heeft hij maar 4 zakken nodig. Cement moet van ver komen en is daarom zo duur; hout en riet voor het dak en klei voor de steen is in de buurt voorhanden en kost dus betrekkelijk weinig.
De rest van de dag ben ik druk met de Petauke road. Dat is een weg die door menigeen wordt ontraden omdat ie nogal slecht is, maar de meesten van die menigeen hebben die weg nooit bereden. Ik waag het er maar op, ik kan immers altijd nog omkeren als het te gek wordt. De meeste bruggen zijn inderdaad vernield door hoog water, maar overal is daarvoor al een alternatief ontstaan en meestal leidt dat gewoon over de bodem van de (nu droge) rivier.
Pittig zijn wel de steile hellingen, zeker wanneer er veel grote stenen op liggen. Voor de steilheid wil je snelheid maken, maar vanwege de stenen moet je toch langzaam rijden.
Ook wordt de weg vaak geblokkeerd door omgevallen bomen, maar ook daar zijn steeds al sluiproutes omheen gemaakt. De gemiddelde snelheid ligt veel lager dan ik had geschat, desondanks lukt het om voor het donker op de verharde weg te komen.
Het voelt prima wanneer ik ’s avonds op de camping 2 Nederlandse kerels spreek die ruim 200 km omreden en deze route niet namen omdat ze die uitsluitend met 2 wagens hadden willen doen. Maar er was/kwam gen 2e wagen.
Zaterdag kom ik in Lusaka op Pioneer Camp aan en daar blijf ik een paar dagen. De stad oogt prima, 4-baans wegen met brede groene tussenstrook. Enkele grote winkelcentra doen niet onder voor de onze (ook de prijzen niet), en de meeste klanten zijn daar dan ook blanken.
Drie cd’s kosten daar even veel als die 3700 stenen van Edwin. In een rare wereld leven we.
Dinsdagochtend om 06.15 uur landt Christa en om 10 uur zit ons koelkastje weer vol en gaan we voor een aantal dagen de bush in.
We gaan het Kafue Nat Park in en rond de Lufupa camping zouden veel leeuwen en luipaarden moeten zitten, die willen we morgen gaan bekijken. Op de camping staan we direct aan de Kafue rivier (weer kampvuur en volle maan; het wordt echt eentonig) waar we de hyppo’s de hele nacht horen. De volgende dag zien we echter niet de ‘beloofde’ leeuwen en luipaarden maar veel grote krokodillen (en weer die hyppo’s). Prachtig om 4 krokodillen langdurig in het water dicht bij watervogels stil te zien liggen om ze straks met een sprong te pakken. We hebben niet het geduld om dat moment af te wachten.
Hoewel we al om 12 uur omkeren en het park verlaten, bereiken we pas om 19 uur de volgende camping. Dik donker dus. De kampeervlek vinden we te donker en te afgelegen en we vragen of we dichter bij de lodge mogen staan, wat goed is. Als een medewerker ons de douche wil tonen horen we halverwege een hyppo ritselen dus de douche laten we die avond maar voor wat het is.
Inmiddels is mij wel duidelijk dat de gevaren op deze reis veel meer in het verkeer en in de bush met de wilde dieren schuilen dan in een overval of beroving.
Donderdag en vrijdag zijn we over hele goede en hele slechte wegen onderweg naar de Victoria watervallen. Een lifter zetten we nu niet meer op de treeplank maar op de reserveband op de imperiaal. Vrijdagavond ontmoeten we op de Waterfront campsite Graham en Claire uit Schotland,. Ze zijn in januari vertrokken en rijden nagenoeg dezelfde route. Bijna logisch dat ze overlanders ontmoet hebben die ik ook al ontmoette.
Zaterdag verkennen we de watervallen vanuit de lucht, een oude droom. Met een ultralight vliegtuigje (het lijkt meer op een driewieler met vleugels) kunnen we watervallen uitstekend zien, we zien de olifanten en hyppo’s zelfs. We gaan ook over Zimbabwe omdat de falls op de grens liggen. De waterval is 1700 mtr breed en 108 mtr hoog. Helaas (er is ook altijd wat) is het nu de droge periode en stroomt er maar 4% van de 10 miljoen liter per seconde (!!!) die er bijv in juni loopt.
-
01 Oktober 2007 - 17:52
Monique:
Wat een mooi uitzicht moet dat geweest zijn. Op de foto is het al mooi. Laat staan als je er zelf boven zweeft. Veel plezier nog samen. Geniet er van, want Klaas het wordt nu toch wel weer eens tijd voor de chinees of niet? -
02 Oktober 2007 - 13:32
Jan & Aly:
Hoi Klaas en Crista, nog steeds aan het genieten zo te lezen wat leuk om alles van de hoogte te zien. Verder alles okee hier de p.c gelukkig weer gemaakt kan ik je verhalen weer lezen. Nou geniet met je dochter over 2 weken staat Leentje er weer voor je neus. Dikke zoen uit Ermelo -
02 Oktober 2007 - 18:44
Wil En Jan -ermelo:
lieve klaas. weer wat ervaringen van je gelezen en spannend blijft het wel met al die gevaarlijke hippo's enz. Sprak vanmiddag Lenie nog even en hoorde dat zij ook gauw weer jouw kant uit komt. heb nog een heeeeele fijne tijd in dat mooie Suitafrika en geniet van de4 Suikerbossies. Lieve groeten van Jan en Wil -
02 Oktober 2007 - 23:14
Floor:
Net terug van Popehead-citycentre. Geweldige mensen,prachtige natuur,eindeloze einders met miraculeuze autochtonen.
Ja Klaasje ik ben nu met de Suit-afrikaanse taalcursus begonnen.Lees me in en zal een perfecte partij voor je zijn in november.
Wil je al je energie niet verspelen aan Christa en Leny.Er moet wel wat voor me over blijven.
Christa: ik zou maar echt wijs zijn met zo'n papa.dat's toch gaaf zo!
heel veel plezier verder.
Warme kippengroet, Floor -
03 Oktober 2007 - 20:11
Petra Zanders:
Hoi Klaas en Chris,
Wat een stoere verhalen en foto's. Ik heb de site natuurlijk af en toe bekeken maar nu Chris er ook is moet ik toch echt even een berichtje plaatsen. Wat gaaf dat je met dat 'vliegtuigje' boven de victoria waterval kan vliegen! Ziet er heftig uit :-) Veel plezier nog samen en geniet lekker.
Liefs Petra -
03 Oktober 2007 - 20:35
Klara En Gerhard:
Dag Klaas!! Julle kom al hoe nader aan ons! Bly julle is nog veilig!
Veel liefs
Klara -
04 Oktober 2007 - 14:56
Jan En Greta:
Bedankt Klaas voor de kaart van de Victoria waterval.
Wat een prachtig uitzicht zal het wel zijn om daar boven te vliegen met zo'n klein vliegtuigje.
Met ons gaat het goed met de prijzen minder ( een diepte punt ).
Nog een goede verdere reis toegewenst en de groeten uit Beemte-Broekland van
Jan en Greta -
09 Oktober 2007 - 10:24
Nienke (buurvrouw):
Mijn hemel Christa!
Ik krijg hier echt knikkende knieen van. Hoe kun je zoiets nou doen?? Jij was toch degene die bang was van onze kat? Het ziet er zo gammel uit..
Waanzinnig stoer en ongelooflijk mooi! -
18 Oktober 2007 - 19:04
Tallien Bos Vaassen:
Hallo Klaas,
het wordt toch zo langzamerhand tijd dat je weer aan Fitness in Vaassen komt doen.
Groeten van de maandagmorgenploeg maar ook van Wim en Corrie Riezebos uit Nunspeet. Tot ziens Tallien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
