114e dag Hoogtepunten

Dinsdag de auto even naar de dealer voor olie en wat checks en daarna het kantoor van SNV (St Ned Vrijwilligers) bezocht dat ik toevallig in Awassa zag. Dat dagje vloog om. Op de camping had ik een uitstekend verslag gevonden van een Duits stel dat onlangs de alternatieve route naar Kenya reed. Dwz niet over de bandietenroute, maar door de Omo-vallei.(Zojuist sprak ik Zd Afrikanen die zeiden dat de bandieten al 3 jaar weg zijn op de bandietenroute) Deze alt route is niet zo gevaarlijk,maar heeft een ander probleem: regenbuien kunnen (soms dagen) de weg onbegaanbaar maken. Maar omdat het Zwitserse stel het gaat proberen besluit ik het ook te wagen. Nog een probleem op te lossen en dat is even 300 km (dus 2x) terug naar Addis Abbeba om een stempel voor mijn Carnet de Passages te halen want de alternatieve route heeft geen officiële grensovergang en er is daar dus niemand die dat document kan stempelen. Om mijn gestorte waarborgsom terug te krijgen moet ik dat stempel wel hebben.
Woensdag dus naar Addis A. Omdat ik op mijn stempel moet wachten even snel naar het overlandershotel gereden om te zien of de andere kornuiten daar soms zijn. En ja, Andrew en Jaye en Markus en Belinda zijn er, maar M en B zijn de stad in. Andrew vertelt me een fantastische en ontroerende belevenis van M en B, waarover M en B zelf binnenkort wel zullen schrijven.
Donderdag vanuit Mojo op weg naar Omovallei en de dag begint goed omdat ik een politieofficier oppik die staat te liften, hij spreekt goed Engels en ik kan veel vragen kwijt. Het gereden stuk was al prachtig,ook al was het al de 3e keer, maar vanaf Shasheme wordt het nog mooier. De watermassa’s hebben diepe riviertjes met fraaie geerodeerde wanden in de bruine grond gevormd. Aanvankelijk liggen deze riviertjes droog , maar wat verder heeft het kennelijk flink geregend want daar stroomt wel veel water, zelfs zoveel dat het grote meer geheel bruin ziet van de meegevoerde grond.
20 km voor mijn bestemming is een file ontstaan en als ik naar voren loop blijkt een busje in de modder vast te zitten. Een kleine dijk langs een riviertje heeft het niet gehouden en veel water met klei loopt op enkele plaatsen over de weg. Met mankracht lukt het niet de bus los te krijgen en men vraagt om sleepkabels totdat iemand mijn lier ontdekt. Even wat naar voren met mijn kar en de klus is snel geklaard, maar 10 mtr verder komt hij weer vast te zitten en ook de 2e gaat probleemloos. De toeschouwers (en ook ik) vinden het wel leuk dat zo’n buitenlander de file weer opgelost krijgt. De passagiers van de bus willen me van alles geven en ze halen water om mijn voeten en benen te wassen want de klei zit er dik op. In het donker bereik ik Arba Minch.