111e dag Beelden van Ethiopie

Na het Nationaal Park ben ik via Gondar naar Bahir Dar gegaan. De overnachtingsplaats in de subtropische tuin daar was fantastisch, veel kleurrijke vogels en direkt aan het meer (Lake Tana) waar veel pelikanen zitten.
De volgende dag met Andrew en Jaye rond de Blue Nile Waterfalls gewandeld.
De dag daarna vertrokken naar Lalibela en dat werd een zware dag. De rit was langer en zwaarder dan ik verwacht had. Ik moest scheuren om nog net voor de totale duisternis aan te komen.
De volgende ochtend de kerken van Lalibela bezocht. Ze zijn door Unesco als wereldwonder no 8 bestempeld. Deze kerken zijn nl als volgt gemaakt: eerst is een soort van vierkante gracht gehakt in de rotsachtige bodem en daarna is het ontstane middenstuk zodanig uitgehouwen dat er een kerkgebouw ontstond. Het dak van de kerk is dus op dezelfde hoogte als de omgeving en de ingang is onder in de ca 12 mtr diepe gracht. In totaal zijn er 11 kerken. Ik vond het weliswaar bijzonder maar omdat de binnenkant van de kerken niet veel voorstelde viel het geheel toch wat tegen. Om 12 uur dus maar richting Addis Abbeba vertrokken in de hoop dat nog de dag erna te bereiken. Mariko, een jonge Japanse, lifte mee naar Dessie waar ze dan de bus weer zou kunnen nemen, echter de weg was nog slechter dan die van de dag ervoor en met een gemiddelde van 25 km/uur bereikten we Dessie die dag in de verste verte niet. Geen hotels onderweg dus dan maar weer eens in de bush overnachten. (vast een voorproefje voor als Leny en Else komen met boven en beneden slapen, weliswaar visuele scheiding maar je kunt geen wind laten).
De volgende dag was de weg voor een deel beter (dat deel was gefinancierd door de EU) , maar het grootste deel was ook slecht omdat er om de 500 mtr een duiker of een kanaaltje onder de weg werd doorgelegd en je daarom steeds van de weg af moest. We konden voor donker slechts tot 125 km voor Addis komen toen op tijd een hotel voor Mariko gevonden en ik kon op de parkeerplaats in de kar pitten.
En zelfs die laatste 125 km koste zondag nog 3 uur en toen kon ik Mariko eindelijk afleveren bij een vriendin. Inmiddels weet ik natuurlijk veel meer van Japan. Mariko vloog zondagnacht naar Ghana om haar laatste van de 5 maanden Afrika te voltooien.

Onderstaand zal ik proberen aan te geven hoe het straatbeeld in Ethiopie is.

- langs de weg enorm veel lopende mensen,sommigen op blote voeten. In mijn vorige verhaal schreef ik al dat ze soms 3 dagen lopen om de markt te bezoeken. Mannen houden een stok of paraplu op de rug waarop ze hun handen laten rusten,kaarsrechte houding dus. Vrouwen dragen vrijwel altijd zware spullen op hun hoofd of rug, mannen meestal niet anders dan die stok (als ik vroeg waarom, was het antwoord dat vrouwen sterker zijn) Ik begrijp inmiddels wel waarom dit land goede atleten voortbrengt.
- kinderen zijn gek op toeristen, ze rennen naast de auto mee en bedelen om geld, pennen, kleren, eten. Soms schijnen ze stenen te gooien ,maar daar heb ik nog geen last van gehad.
- alle dieren lopen los op en langs de weg, dus schapen,geiten,koeien,paarden,ezels en kamelen. Soms steekt er een beest onverwacht over en ik zag een tafereel met 3 ezels dat ik voorlopig niet van mijn netvlies zal krijgen. Kinderen vanaf 4 jaar fungeren al als herder (alleen zodra ze een toerist zien vergeten ze het vee en beginnen ze you,you wat zoiets als hallo betekent, te roepen)
- er worden veel balken (lees kromme,niet al te dikke boomstammen) langs de weg vervoerd, zowel op de rug van ezels,kamelen als soms ook op de rug van mannen en zodra dier of man zich iets draait, draait de boomstam mee, de weg op dus.
- naast veel bussen, minibusjes en trucks rijden er bijna uitsluitend Toyota’s. Iedereen scheurt er op los en er gebeuren overal dagelijks ongelukken. Je hoeft niet ver te rijden om er weer een te zien liggen,of op zijn kant of tegen een boom of rots. De minibussen rijden bijna altijd links omdat ze aan het passeren zijn, maar de klanten lopen rechts, dus afsnijden is aan de orde van de dag.
Ook op de daken van bussen en in de laadbakken van open trucks zitten/staan mensen, maar dat is volgens mij minder gevaarlijk dan de torenhoog geladen trucks die zo nu en dan hun handel zien kantelen.
- in de dorpen lopen de mensen, ook op doorgaande wegen ,midden op de weg zoals bij ons op een winkelpromenade. Daar is het dus echt stapvoets rijden.
- Alle last wordt vervoerd door ezels en kamelen. Ploegen wordt gedaan door 2 ossen en zelfs dorsen zie je af en toe door in rondjes lopende ossen gebeuren. Tractoren zijn dagelijks op een hand te tellen, soms zelfs op een vinger.
-de huizen hebben wanden van bovengenoemde boomstammen die worden dichtgevlochten met takken en meestal met klei en mest worden afgewerkt. Ronde huizen hebben een rieten dak terwijl vierkante huizen een blinkend blikken dak hebben.
-bij benzinepompen staan lange rijen auto’s te wachten meestal omdat er of geen diesel is maar ook omdat er veel kleine vaten gevuld moeten worden.

Na wat gekeutel zondagmiddag op de parkeerplaats van het hotel en ergernis over traagheid in het internetcafé was ik Addis A. al snel zat . s’Avonds nog wel een erg leuke ontmoeting met de 68-jarige motorrijder Hugu uit Beieren, die al 22 maanden met zijn BMW van huis is. Beieren-India-Maleisie-Indonesie-Australie-ZdAmerika-Kaapstad-Beieren. (www.abenteuer-magasin.de) .
Maandagochtend vertrokken naar Zd Ethiopie en dat ziet er weer heel anders uit. Vlakker, weliswaar op ca 1600 a 2000 mtr hoogte. Groener, natter, veel prachtige vogels.
Omdat het vlakker is wordt hier het wiel ingezet, dwz je ziet karren achter de dieren, maar ook fietsen.
De schaduw die de auto geeft wordt steeds kleiner en is eigenlijk alleen nog onder de auto, met andere woorden: de evenaar is in zicht. Logisch want ik zit inmiddels op 8gr Noorderbreedte.
In Awassa tref ik de beste camping (Adenium) voor overlanders tot nu toe aan. De eigenaresse is Jana, een Duitse vrouw die hier al 7 jaar woont. Mooi grasveld,schone wc en douche en Jana kookt voor 30 Birr (2,5 Euro) de sterren van de hemel. Ook is er veel info voor overlanders voor handen. Ik ontmoet hier een aardig stel andere overlanders Reto en Victoria, ze zijn ook onderweg naar Kaapstad. Zij rijden dinsdag de via de Omovallei naar Kenya, terwijl ik dinsdag de auto laat nakijken en woensdag de route weer zal vervolgen.