101e dag Kennismaking met Ethiopie

De temp van 49 gr in Khartoum en de wetenschap dat Ethiopie veel koeler en ook veel mooier is heeft me doen besluiten om maar zo snel mogelijk naar Ethiopie te ‘vluchten’. Daar kan ik me dan 3 weken vermaken en dan zal ik me snel naar Nairobi moeten begeven om te voorkomen dat Leny en Else direct onverrichter zake terug keren.
De route van Khartoum naar de grens geeft nog een boel te zien.
Zo zie je in Khartoum ongeveer alle hulporganisaties die er bestaan, vertegenwoordigd. Toyota heeft een goede klant aan hun want ik zag uitsluitend nieuwe witte Landcruisers.
Het eerste deel van de route is ook de weg naar Port Sudan en daar is bijna uitsluitend vrachtverkeer. Twee zaken zijn daarbij bijzonder. De wagens zijn 2x langer dan bij ons en inhalen doen ze wanneer ze zin hebben met als gevolg dat personenauto’s regelmatig de berm in moeten. De foto’s geven aan dat het ook regelmatig misgaat.
Naast autowrakken ligt er inmiddels ook veel dood vee in de berm, dat kende ik alleen nog maar van TV (maar dat geldt ondertussen voor veel meer zaken). De stenen huisjes maken plaats voor lemen huisjes en langzamerhand komen er meer en meer ronde hutten met van takken gevlochten muren en met rieten daken. Ik nader kennelijk het echte Africa.
Al ruim voor de grens zijn er steeds uitkijkposten met fiks bewapende militairen.
Afsluitend moet ik over Soedan zeggen dat het me echt is meegevallen, in alle opzichten.
Ik had met name meer armoede verwacht, maar ik realiseer me dat ik maar een klein deel van Soedan heb gezien.

De grensovergang loopt voorspoedig ook al moet je tussen het vee door de juiste kantoren (hutjes) zoeken om je stempels te halen. Maar er is altijd wel weer een lokale die iets wil verdienen, dus die loopt en rijdt wel even met je mee.
Als ik 1 a 2 uur na de grensovergang een plekje in de bush uitzoek en net met de aardappels en de sperciebonen bezig ben , komen er 3 bewapende militairen die me vertellen dat ik beter met hun mee kan gaan naar het iets verder gelegen dorpje. Lijkt me wat overdreven, maar ze zullen het beter weten dan ik dus vooruit dan maar. (Achteraf hoorde ik dat je geld in het grensgebied het laatste jaar niet geheel veilig zou zijn) Ik beland midden in het dorpje en dat betekent dus weer veel toeschouwers bij het eten en zelfs de burgemeester komt even langs op zijn ezel. Ik ben maar vroeg gaan slapen en ’s morgens om 6 uur verder gereden om die taferelen niet nog een keer te krijgen. Overigens heb ik totaal geen last van die mensen gehad (hoewel Ethiopie bekend staat als het land waar door groot en klein, soms agressief, gebedeld wordt)
Het landschap is inmiddels drastisch veranderd dwz erg mooi geworden. Groene bossen, mooie bergen, weer echte wolken (ipv stofwolken), veel mooie vogels; dit is het echte Africa. De temp is hier ook maar 25 gr dus dat is na weken 40 gr en soms veel hoger een verademing.
Op de weg kom ik veel kuddes koeien tegen en ik begrijp niet waarom ze zo mager zijn. Immers alles is hier prachtig groen.Later hoor ik dat de geiten het gras te kort houden voor de koeien en inderdaad de geiten zien er veel beter uit. De weg loopt op omhoog naar 2300 mtr en de uitzichten zijn fantastisch. Over de laatste 110 km doe ik 5 uur omdat de weg weer erg slecht is
In Gondar is weer een hotelletje waar je met je auto mag kamperen en daar staan Andrew en Jaye ook al. Later komen Laura en Vegter er zelfs bij.

Ik moet nu de beslissing nemen of ik wel of niet naar de Simien Mountains ga. Het is het mooiste National Park van Ethiopie met veel zeldzame dieren en hoge bergen (4600 m)
Het zal me zeker 5 dagen kosten en de vraag is of ik me daarna niet te veel moet haasten om op tijd in Nairobi te zijn. Je route en het aantal daarbij behorende dagen bepalen werkt hier niet, zeker niet nu de regentijd is aangebroken. Het schijnt dat je na regen soms een paar dagen moet wachten alvorens de weg weer begaanbaar is en sommige wegen zijn gewoon maanden gesloten.Ook is het verkrijgen van diesel hiet vaak een probleem. Door een telefoontje van de campingeigenaar mocht ik 50 ltr gaan tanken, maar bij de pomp heb ik de tank toch vol kunnen praten.