98e dag Kennismaken met Soedan

Van Wadi Halfa via Dongola naar Khartoum
Van WHalfa loopt een 490 km lange weg naar Dongola langs de Nijl (soms juist door de smalle groene zone, maar meestal door de woestijn) en toch doe je er 3 a 4 dagen over. Het wegdek is van rots en grind en oogt grotendeels als een wasbord en dat voelt en klinkt speciaal. Je denkt dat je spiegels er elk moment zullen aftrillen, je CD speelt ongeveer van achter naar voor en toen ik naar NL belde werd me gevraagd of ik bij de kaakchirurg was. Af en toe laat je het stuur los omdat je handen zeer doen van het getril.
Op veel plaatsen is aan de zijkant al een soort tweede weggetje (niet meer dan een zandspoor) ontstaan dat meestal wat beter is, maar soms loopt dat wat ver van het wasbord weg zodat je moet opletten dat je nog goed gaat. Bovendien gaan die zijsporen vaak door erg los woestijnzand,dus je loopt kans dat je vast komt te zitten. Hoewel het rijden intensief is, is het toch een prachtige route.
We rijden door veel dorpjes waar de huizen zijn gebouwd binnen de ‘tuin’muren. Alles is hier opgetrokken uit kleistenen. Op veel plaatsen zie je een steen’fabriekje’, maar dat is niet meer dan een zandvlakte waar enkele jongens met de hand een vorm met natte klei vullen en vervolgens de klei te drogen leggen. Het is duidelijk zichtbaar dat er hier voor mens en dier 2 zaken van levensbelang zijn, nl water en schaduw. Het leven gaat hier zijn gangetje en zo te zien is men er tevreden mee. Hoewel de ezel het meest gebruikte vervoermiddel is, heeft menigeen een mobieltje.
Onderweg ook veel vrouwen in jurken met fantastische kleuren. Voor het oog is het hier minder stijf dan in de voorliggende moslimlanden, maar de schijn bedriegt want Soedan is zeer islamitisch;er is bijv geen bier te koop en erger: de ellende in Darfur heeft daar ook mee te maken . De mensen zijn hier, alweer, buitengewoon aardig en hoewel zeer geinteresseerd zeker niet opdringerig.
Een overnachtingsplekje dicht bij een dorp bracht zeker 50 toeschouwers op de been. Nadat ik mijn tafel 4x heb schoongemaakt, stop ik daar maar mee, want even later zetten de kinderen hun vuile handen er toch weer op. Als je net aan het eten bent komt iemand je weer zijn vette hand schudden en kun je weer je handen wassen.
Om half zeven ’s morgens stond de bakker met ezel en kar en met vers brood bij ons.

Net voor Dongola ligt een dorpje met veel winkeltjes en een kleurrijke markt, waar ik mijn groente-en fruitkist gelukkig weer kan vullen, want alles wat ik in Egypte had ingeslagen is op de boot door de warmte flink bedorven. Ik had alles in de plastic zakken laten zitten. Waarom heeft nooit iemand me verteld dat dat niet moet? De geur is er bijna uit inmiddels.

Laura en Vegter gaan een andere kant op en met z’n drieen willen we de doorsteek naar Karima door de woestijn maken. In de gids staat de doorsteek als ERG zanderig omschreven, maar na een km of 30 blijkt er een nieuwe weg in aanleg te zijn die al deels is geasfalteerd. Gezien de stenen die de weg telkens blokkeren is het duidelijk niet de bedoeling dat de weg al bereden wordt, maar omdat we geen activiteiten zien, het is al na werktijd, pakken we de weg toch. Als de verharding ophoudt is het al laat en zoeken we direct een plekje in de woestijn.

De volgende ochtend vullen we onze watertanks met sproeiwater van de wegwerkers;het blijkt uitstekend grondwater. De werkers zitten 2 maanden in de woestijn en zijn daarna 1 maand thuis. In het diepe mulle zand stranden we een paar keer, maar we komen op eigen kracht weer los. Markus houdt er een vreemd geluid aan over en in een garage blijkt dat er een steentje tussen zijn remschijven was gekomen. In Karima scheiden ook de wegen van de Landroover en de Landcruiser.

Dinsdag het laatste stukje naar Khartoum. Onderweg, nog steeds in de woestijn, kom ik 2 fietsers tegen. Even stoppen natuurlijk. Het zijn Kurt en Dorothee uit Keulen. Ze zij al 9 !!! jaar aan het fietsen. Amerika van Noord naar Zuid. Afrika West en nu Oost. In die 9 jaar zijn ze slechts 2x voor een verjaardag naar huis geweest. We ruilen boeken en kaarten van de landen waar we al geweest zijn.
’s Middags kom ik in Khartoum aan en het ziet er daar veel beter uit dan ik had verwacht.
Goede wegen, verkeerslichten, veel groen, redelijke winkels, chauffeurs die niet toeteren maar zich redelijk aan de regels houden. Alles een stuk beter dan in Cairo. Alleen is het hier een beetje warm, 47 gr.