88e dag Cultuur

Aswan is de meest zuidelijke stad in Egypte waar ik zal komen en daar ben ik dinsdagavond aangekomen.
Zondagochtend vertrok ik lopend om 0700 uur, dus voor de grootste hitte, naar de belangrijkste bezienswaardigheden in en rond Luxor. Binnen de kortste keren hingen er natuurlijk taxichauffeurs en koetsiers aan je nek en waarom ook niet. Een chauffeur gaat niet alleen mee op het pontje, hij gaat zelfs mee een tentje in waar ik snel wil ontbijten. Als ik bijna klaar ben vraag ik of hij mijn yoghurt wil. Hij komt bij me zitten en eet niet alleen mijn laatste brood op maar hij drinkt ook het kannetje koffiemelk leeg, waar hij eerst een kuipje boter in doet. Stoer lopen doen we wel weer in NL en hier moet ik iemand maar wat werk gunnen.
Achtereenvolgens rijdt hij me naar de tempel van Hapu, the Valley of the Queens en de Valley of the Kings. Je moet dat nou eenmaal gezien hebben en enkele tombes in de laatste Valley vind ik erg mooi. Natuurlijk legt hij onderweg nog aan bij een alabasterfabriekje van zijn familie en hij laat me ook het dorpsleven zien. Dat laatste vind ik erg leuk want de oogst is in volle gang. De dorsmachine is erg klein maar de 80 mensen er om heen zullen wel datgene doen wat de machine niet kan. Daarnaast wordt er volop suikerriet op kleine treinwagons geladen en overal, ook midden in de dorpjes, zie je de treintjes rijden.
De volgende dag bereid ik me vast grotendeels voor op de reis door Soedan. Er van uitgaand dat daar niet veel te krijgen is moet er geinventariseerd en aangevuld worden. Ook kan herindelen en opruimen van inmiddels overbodig spul geen kwaad. Wat onderhoud zoals schoonmaken luchtfilter en de dag is alweer om.
Dinsdagochtend de tempel van Karnak bezocht, die net achter de camping ligt, dat is een hele mooie en grote. Veel hoge en massale zuilen zijn nog in takt evenals muren. En alles bewerkt met (voor mij) onbegrijpelijke afbeeldingen. Maar erg mooi.
Juist als ik vertrek komt het konvooi uit Hurghada aan. Een grote stoet autobussen, ik schat ca 80, gaat luid toeterend en hard scheurend door de stad naar de tempel. Een horde schaars geklede mensen komt de bus uitzetten, allen uitgerust met petje,fles water en fototoestel. Tijdens hun strandvakantie aan de Rode Zee doen ze een dagje cultureel. Blij dat ik net vertrek.
Na de zelfbedieningssupermarkt, een van de 50 in heel Egypte denk ik, rijd ik richting Aswan.
Omdat de grote weg aan de oostzijde van de Nijl alleen in konvooi wordt bereden, neem ik de westelijke oever. Tussen de dorpjes is de weg prima, maar erin onbegrijpelijk slecht. Onverhard, gaten, bulten, vaak smal waardoor je door de met gaten ook op het kantelen van je auto moet letten, niet dat ie omvalt maar door de schuine stand wordt ie breder en raak je dus sneller je buurman of een pand.
De Nijl is vaak in zicht en het is er druk met cruiseschepen die bepaald niet vol zitten omdat het seizoen afloopt. De zomer is te warm voor toeristen. Het is genant om de uitgebreide buffetten op de schepen te zien terwijl ze langs de arme dorpjes varen. Maar aan de andere kant brengt toerisme heel veel geld naar Egypte.
Omdat ik geen redelijke camping vind (er is er maar 1, maar zonder schaduw) beland ik laat aan de rand van de woestijn bij een opleidingscentrum voor personeel van de stuwdam.
Voor de eerste keer word ik daar van mijn bed gelicht en weggestuurd. Dan de woestijn maar in, daar is het altijd rustig.
Woensdag is mijn belangrijkste actie het verkrijgen van een visum voor Soedan. Na de ontmoeting met Laura en Vegter had ik er ernstig rekening mee gehouden dat ik terug zou moeten naar Cairo om bij de Ned ambassade een brief te halen, maar omdat ik toen al 500 km onder Cairo zat ben ik maar doorgereden, temeer omdat je voor ca 60 Euro een retourticket voor het vliegtuig naar Cairo hebt. Gelukkig was die brief uiteindelijk (vandaag??)(morgen kan het weer anders zijn) niet nodig en liep ik na 3 kwartier fluitend de hitte in.
Nu had ik volop tijd om me te gaan orienteren op de bootovertocht naar Soedan. Niet dat het zo complex is, maar de reguliere overtocht houdt in dat je auto een dag(en soms 2) later aankomt dan jijzelf. En er is ook een mogelijkheid om zelf een ponton te huren waarbij je dan gewoon in je auto op de boot kampeert. Dat is natuurlijk ideaal want Soedan is niet het land waar je je verheugt op een hotelovernachting. Maar om de huurponton te nemen is het wel nodig om met minimaal 7 a 8 auto’s te zijn anders rijst de prijs de pan uit. Voorlopig zijn we met 3 auto’s en met no 4 en 5 zoeken we weer kontakt. Onderhandelen over de prijs helpt natuurlijk ook, maar de slimmerd zegt dat het een ponton van de overheid is waarover niet onderhandeld kan worden. Dat zullen we nog eens zien dan.
Woensdagavond, na weer aan een zwembad te hebben gezeten, toch naar die schaduwloze camping gegaan en achteraf is ie best leuk, vooral ’s avonds wanneer de wind opsteekt en je in het donker telkens cruiseschepen op de Nijl ziet voorbij komen. Bovendien maken de Nubische meisjes een heerlijke maaltijd voor je klaar.
Donderdagochtend komen Markus, Belinda, Laura en Vegter ook naar de camping en ’s middags tijdens de ergste warmte maken we een feluccatocht op de Nijl. Lekker in de wind.
Feestelijk gezicht zo veel felucca’s op een kluitje, je vraagt je af of dat af en toe niet fout gaat en dat gaat het ook niet volgens onze captain. Jongetjes zittend in een soort grote aardappelschilbak of op een autoband, klampen zich vast aan de felucca en willen, uiteraard voor een baksjish (fooi), wat voor je zingen. Zo brengen wij dus Hemelvaartsdag door.
’s Avonds blijkt DHL mijn onderdelen al gebracht te hebben dus morgen weer aan de klus.
Vrijdag zelf, onder toezicht van Markus, de onderdelen van de schokbrekers geplaatst en daarna tot halverwege de middag geklaverjast. Het leek ons zinvol om voor zaterdagochtend 0900 uur (dan hebben we nl een afspraak op het kantoor van de maatschappij die op Soedan vaart) de haven en de boten gezien te hebben, dus samen er naar toe. Ook daar was alles tot in het extreme bewaakt zodat we de haven niet inkwamen.
Inmiddels hebben we 1001 mogelijkheden beluisterd van hoe het zou kunnen gaan met de verscheping, maar niemand weet het er het juiste van. Mr Salah is de enige die het weet en met hem hebben we de afspraak, maar donderdagochtend wist hij het ook nog niet. De kans is het grootst dat we maandag als passagiers op de gewone ferry mee zullen gaan en de auto’s niet. Onzeker is of de auto’s morgen, zondag of maandag vertrekken. Vrij zeker is dat we de auto 1 of 2 dagen niet tot onze beschikking zullen hebben. De 1e klas hutten (de enige die nog ergens op lijken) schijnen al ‘verkocht’ te zijn en de 2e klas is beroerder dan slapen op het dek. Dus……slapen we wel op het dek. We hebben vanavond al een plan gemaakt om te voorkomen dat iedereen een kooktoestel en pannen etc gaat meenemen. Volgens de campingbaas die net met Mr Salah heeft gebeld bestaat er een kans dat de auto morgen direct na onze afspraak al naar de haven moet en als dat zo is dan hebben we het nog heel druk want er moet nog diesel en water getankt worden en de laatste levensmiddelen moeten nog worden gekocht. Morgen zullen we het weten (hopen we, maar in Afrika weet je het maar nooit)

Zaterdag. 9 uur wordt 10 uur en om 10 uur moeten we nog een (Egyptisch) uurtje geduld hebben, dus als we er weer zijn heeft Mr Salah (zogenaamd?) met de haven gebeld maar kreeg hij nog geen antwoord. Half uurtje wachten zegt hij. Om 12 uur is er dan enig nieuws: op de gewone ferry is plek voor 2 van de 4 auto’s. Zou dat echt zo zijn of heeft er iemand belang bij dat we een dure ponton gaan huren???? Aanvankelijk wilden we graag een ponton omdat we dan bij de auto zouden kunnen blijven, maar de dames vonden dat toch minder geschikt omdat er op een ponton geen wc is. De prijs voor een ponton is EP 19000 (ongeveer 2750 Euro) en dat vinden we gewoontegetrouw hier, maar ook in werkelijkheid, erg duur. Mr Salah geeft ons aan dat we ons tot de Chief of Port kunnen richten met het verzoek tot korting Die meneer zit weliswaar slechts 1 deur verder maar het verzoek moet wel schriftelijk. Zo gezegd, zo gedaan. We krijgen 30% discount en we moeten maandag om 9 uur in de haven zijn. Wij zullen dan dinsdag in Soedan aankomen en de auto’s woensdag.
Alle spullen die we klaar hadden gemaakt omdat er een kans bestond dat we al vandaag de auto zouden moeten afleveren, kunnen we dus weer uitpakken. Maar desondanks zijn we tevreden want eindelijk gaan we dan naar Soedan en dat ‘vieren’ we bij de Italiaan waar we niet alleen genieten van het eten, maar ook van de koelte van de airco want het is elke dag minstens 40 gr. Eerlijkheidshalve moet ik melden dat alle regelwerk voor de boot door Laura,Markus en Belinda is gedaan en dat Vegter en ik dankbaar hebben afgewacht wat er zou gaan gebeuren.

Het volgende bericht zal wel even op zich laten wachten want na de overtocht moeten we ca 400 km afleggen naar Dongola en daar zullen we 4 (!!) dagen over doen. Maar of daar een internetcafé is, valt erg te betwijfelen. We zullen zien. Hakuna Matata.