81e dag Er gebeurt van alles hier

Inmiddels is het al weer zaterdagavond en ik zit nu in Luxor. Nog een etappe naar Ashwan van ca 250 km en dan gaat het echte werk beginnen, nl Soedan.
Na het prachtige avontuur in de oase waren de daarop volgende dagen van een ander kaliber.
Dinsdag heb ik eerst bij een heetwaterbron de afwas en de was gedaan en het was in de ochtend al voelbaar dat de temperatuur verder dan anders zou gaan oplopen.
In tegenstelling tot mijn meeste collegoverlanders ga ik dan graag rijden tijdens de warmste uren omdat ik gelukkig een aircootje heb ingebouwd (ja zelf ja, niet te geloven he)
De woestijnroute is soms eentonig en met de cruisecontrol aan moet je goed opletten niet in slaap te vallen. Die nacht blijft het extreem heet, om 2300 uur is het nog 38 gr en het is zoeken naar droge plekken op kussen en laken. Zoveel warmte heb ik in de nacht nooit eerder meegemaakt. De volgende ochtend maar vroeg vertrokken en weer een hotel met zwembad gevonden. Dat gaat hier duidelijk anders dan in Nederland. Natuurlijk bestel je wat drankjes, maar wanneer je dat niet zou doen dan zou dat geen enkel probleem opleveren. Weer een kwestie van gastvrijheid.
De temperatuur loopt op tot 47 gr en dat is niet niks. Dan worden bezienswaardigheden onderweg toch anders beoordeeld dwz je laat ze maar voor wat ze zijn en je blijft of aan je zwembad of in je kar. Na alle ontberingen van de hitte komt s’avonds de grootste teleurstelling tot nu toe: Christa komt 29 mei niet naar Khartoum maar wellicht pas heel veel later naar bijv Zd Afrika.
Na een waterballet in de kar (losgesloten slang) slaap ik ergens in de woestijn en er waait een lekker windje die aanwakkert tot een stevige wind. Ik heb open staan wat open kan. De zeilen tussen dak en romp van de kar staan enorm te wapperen en maken behoorlijk herrie, maar ik voel alleen maar de verkoelende wind en dat is na de warme vorige nacht zo lekker dat ik de herrie voor lief neem.
Meestal wordt ik om half zeven wakker wanneer de zon opkomt maar nu zie ik de zon nog niet dus nog maar even doorslapen. Plotseling een aanhoudend getoeter, ik kijk uit mijn raam en het zijn Laura en Vegter die mij zagen staan. Even gekletst natuurlijk. Het blijkt al bijna acht uur en er waait een hevige zandstorm die kennelijk al de hele nacht woedde want ALLES zit vol zand. Met stoffer en blik het meeste er uit geveegd, 2 blikken vol. Tot in lengte van dagen zal ik zand vinden na deze nacht. De zon heb ik de hele dag niet gezien want die priemde zich niet door de zandwolken heen, maar desondanks liep de temperatuur toch weer tot 46 gr op. Even terug naar Al Kharga voor wat boodschappen en de bank, wat de touristpolice zo vreemd vindt dat ze meer dan twee uur (met vijf man, maar dat is meestal het geval) in hun barrel achter of naast me blijven rijden (ze hadden immers doorgekregen dat ik oostwaarts zou gaan en nu ging ik westwaarts). Bij de bank krijgen ze hun auto niet meer aan de gang en moet ik zelfs 20 min op ze wachten. Ik begin al bedreven te raken in het ‘spelen’ met ze, ik wacht bij de checkpoints niet meer dat zij iets vragen, maar begin zelf te vragen en dat werkt . Of door te stoppen wanneer ze achter je rijden en je tafel en stoel te pakken en vervolgens te zeggen dat je gaat eten. Maar geduld hebben ze, want ze gaan soms 100 mtr verder gewoon op je staan wachten. (Bij Laura en Vegter hebben ze nota bene 5 uur geduld gehad terwijl L&V in een zwembad waren)
Luxor, het eindpunt van de woestijnroute komt in zicht en het aantal checkpoints groeit. In en rond Luxor is nog steeds heel veel politie vanwege het bloedbad 10 jaar geleden.
Een uurtje voor Luxor hoor ik een steeds erger wordende rammel onder de kar, het moet iets met de vering zijn. Omdat ik heb gehoord dat sommige checkpoints om 1600 uur sluiten, neem ik het risico door te rijden, maar dan wel heel lamgzaam..
Even na vijven rijd ik de camping in Luxor op en niet alleen Laura en Vegter zijn daar maar ook een Duits, Oostenrijks en Zd Afrikaans stel staan er, allemaal overlanders.
Met Vegter en Rolf de Duitser gaan we met mijn kar naar een smeerput om te onderzoeken wat de herrie veroorzaakt. Het blijkt dat de rubbers van mijn schokbrekers voor totaal zijn versleten. Maar daarnaast zit er te veel speling op mijn wiellagers voor en aan mijn stuurstang moet iets worden bijgesteld. Als we op de camping terugkomen zijn Markus en Belinda er ook. Big surprise. ’s Avonds eten we allemaal samen aan de grote tafel.
Vegter wil de volgende ochtend de reparaties voor mij verrichten en we vragen of Rolf wat later wil vertrekken om van hem nog wat advies te kunnen krijgen, hij heeft de zelfde auto en veel ervaring.
De volgende ochtend begint het spektakel. Markus zet zijn auto zo neer dat we onderzijn luifel in de schaduw kunnen werken. Gelukkig heeft Vegter wat oude rubbers bij zich die redelijk passen en waarmee ik een stukje verder kan. Nieuwe rubbers en nog 2 pakkingen zijn al bij RV4WD in Harderwijk besteld en als alles meezit komt het pakketje donderdag as in Ashwan aan, zodat ik Soedan met nieuwe rubbers en pakkingen in kan.
Ik voel me een enorme geluksvogel dat Vegter hier is en mij heeft willen en kunnen helpen.
Zonder zijn hulp zou ik aan ‘lokale knutselaars’ zijn overgeleverd want een Toyota-dealer is minstens 500 km terug.
De rest van de dag evenals de zaterdag brengen we(de Nederlanders) al kletsend en zwemmend op de camping door. We hebben elkaar veel te vertellen en we verwennen elkaar met lekker eten. We bespreken of we samen Soedan en Ethiopie zullen nemen.

De camping hier is niet te vergelijken met wat wij in NL kennen. Geen enkele in Egypte trouwens. Deze ligt midden in de stad, geheel ommuurd en met gesloten hek en bel. Er is 24 uur per dag en politie aanwezig die volgens mij nooit slaapt maar 24 uur TV kijkt. Er kunnen max 10 auto’s staan. Ook is er een overdekt terrasje met een soort bar, het meubilair lijkt wel afgedankt kantoormeubilair. Uit de 2 koelkasten kun je zelf alles nemen en op de bar ligt een schrift waarin je dat dan opschrijft.
De pup van de kudde honden en katten gaat er steeds met je schoenen etc van door. Als je door Nederlandse ogen zou kijken zou je hard wegrennen, maar we kijken al lang met andere ogen. Deze camping is fantastisch want er is schaduw en af en toe wind omdat de Nijl maar 400 mtr hier vandaan is. En bovendien is er een zwembad en een redelijk internetverbinding.
Dat zal straks wel heel anders worden.