81e dag Er gebeurt van alles hier
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
13 Mei 2007 | Egypte, Luxor
Inmiddels is het al weer zaterdagavond en ik zit nu in Luxor. Nog een etappe naar Ashwan van ca 250 km en dan gaat het echte werk beginnen, nl Soedan.
Na het prachtige avontuur in de oase waren de daarop volgende dagen van een ander kaliber.
Dinsdag heb ik eerst bij een heetwaterbron de afwas en de was gedaan en het was in de ochtend al voelbaar dat de temperatuur verder dan anders zou gaan oplopen.
In tegenstelling tot mijn meeste collegoverlanders ga ik dan graag rijden tijdens de warmste uren omdat ik gelukkig een aircootje heb ingebouwd (ja zelf ja, niet te geloven he)
De woestijnroute is soms eentonig en met de cruisecontrol aan moet je goed opletten niet in slaap te vallen. Die nacht blijft het extreem heet, om 2300 uur is het nog 38 gr en het is zoeken naar droge plekken op kussen en laken. Zoveel warmte heb ik in de nacht nooit eerder meegemaakt. De volgende ochtend maar vroeg vertrokken en weer een hotel met zwembad gevonden. Dat gaat hier duidelijk anders dan in Nederland. Natuurlijk bestel je wat drankjes, maar wanneer je dat niet zou doen dan zou dat geen enkel probleem opleveren. Weer een kwestie van gastvrijheid.
De temperatuur loopt op tot 47 gr en dat is niet niks. Dan worden bezienswaardigheden onderweg toch anders beoordeeld dwz je laat ze maar voor wat ze zijn en je blijft of aan je zwembad of in je kar. Na alle ontberingen van de hitte komt s’avonds de grootste teleurstelling tot nu toe: Christa komt 29 mei niet naar Khartoum maar wellicht pas heel veel later naar bijv Zd Afrika.
Na een waterballet in de kar (losgesloten slang) slaap ik ergens in de woestijn en er waait een lekker windje die aanwakkert tot een stevige wind. Ik heb open staan wat open kan. De zeilen tussen dak en romp van de kar staan enorm te wapperen en maken behoorlijk herrie, maar ik voel alleen maar de verkoelende wind en dat is na de warme vorige nacht zo lekker dat ik de herrie voor lief neem.
Meestal wordt ik om half zeven wakker wanneer de zon opkomt maar nu zie ik de zon nog niet dus nog maar even doorslapen. Plotseling een aanhoudend getoeter, ik kijk uit mijn raam en het zijn Laura en Vegter die mij zagen staan. Even gekletst natuurlijk. Het blijkt al bijna acht uur en er waait een hevige zandstorm die kennelijk al de hele nacht woedde want ALLES zit vol zand. Met stoffer en blik het meeste er uit geveegd, 2 blikken vol. Tot in lengte van dagen zal ik zand vinden na deze nacht. De zon heb ik de hele dag niet gezien want die priemde zich niet door de zandwolken heen, maar desondanks liep de temperatuur toch weer tot 46 gr op. Even terug naar Al Kharga voor wat boodschappen en de bank, wat de touristpolice zo vreemd vindt dat ze meer dan twee uur (met vijf man, maar dat is meestal het geval) in hun barrel achter of naast me blijven rijden (ze hadden immers doorgekregen dat ik oostwaarts zou gaan en nu ging ik westwaarts). Bij de bank krijgen ze hun auto niet meer aan de gang en moet ik zelfs 20 min op ze wachten. Ik begin al bedreven te raken in het ‘spelen’ met ze, ik wacht bij de checkpoints niet meer dat zij iets vragen, maar begin zelf te vragen en dat werkt . Of door te stoppen wanneer ze achter je rijden en je tafel en stoel te pakken en vervolgens te zeggen dat je gaat eten. Maar geduld hebben ze, want ze gaan soms 100 mtr verder gewoon op je staan wachten. (Bij Laura en Vegter hebben ze nota bene 5 uur geduld gehad terwijl L&V in een zwembad waren)
Luxor, het eindpunt van de woestijnroute komt in zicht en het aantal checkpoints groeit. In en rond Luxor is nog steeds heel veel politie vanwege het bloedbad 10 jaar geleden.
Een uurtje voor Luxor hoor ik een steeds erger wordende rammel onder de kar, het moet iets met de vering zijn. Omdat ik heb gehoord dat sommige checkpoints om 1600 uur sluiten, neem ik het risico door te rijden, maar dan wel heel lamgzaam..
Even na vijven rijd ik de camping in Luxor op en niet alleen Laura en Vegter zijn daar maar ook een Duits, Oostenrijks en Zd Afrikaans stel staan er, allemaal overlanders.
Met Vegter en Rolf de Duitser gaan we met mijn kar naar een smeerput om te onderzoeken wat de herrie veroorzaakt. Het blijkt dat de rubbers van mijn schokbrekers voor totaal zijn versleten. Maar daarnaast zit er te veel speling op mijn wiellagers voor en aan mijn stuurstang moet iets worden bijgesteld. Als we op de camping terugkomen zijn Markus en Belinda er ook. Big surprise. ’s Avonds eten we allemaal samen aan de grote tafel.
Vegter wil de volgende ochtend de reparaties voor mij verrichten en we vragen of Rolf wat later wil vertrekken om van hem nog wat advies te kunnen krijgen, hij heeft de zelfde auto en veel ervaring.
De volgende ochtend begint het spektakel. Markus zet zijn auto zo neer dat we onderzijn luifel in de schaduw kunnen werken. Gelukkig heeft Vegter wat oude rubbers bij zich die redelijk passen en waarmee ik een stukje verder kan. Nieuwe rubbers en nog 2 pakkingen zijn al bij RV4WD in Harderwijk besteld en als alles meezit komt het pakketje donderdag as in Ashwan aan, zodat ik Soedan met nieuwe rubbers en pakkingen in kan.
Ik voel me een enorme geluksvogel dat Vegter hier is en mij heeft willen en kunnen helpen.
Zonder zijn hulp zou ik aan ‘lokale knutselaars’ zijn overgeleverd want een Toyota-dealer is minstens 500 km terug.
De rest van de dag evenals de zaterdag brengen we(de Nederlanders) al kletsend en zwemmend op de camping door. We hebben elkaar veel te vertellen en we verwennen elkaar met lekker eten. We bespreken of we samen Soedan en Ethiopie zullen nemen.
De camping hier is niet te vergelijken met wat wij in NL kennen. Geen enkele in Egypte trouwens. Deze ligt midden in de stad, geheel ommuurd en met gesloten hek en bel. Er is 24 uur per dag en politie aanwezig die volgens mij nooit slaapt maar 24 uur TV kijkt. Er kunnen max 10 auto’s staan. Ook is er een overdekt terrasje met een soort bar, het meubilair lijkt wel afgedankt kantoormeubilair. Uit de 2 koelkasten kun je zelf alles nemen en op de bar ligt een schrift waarin je dat dan opschrijft.
De pup van de kudde honden en katten gaat er steeds met je schoenen etc van door. Als je door Nederlandse ogen zou kijken zou je hard wegrennen, maar we kijken al lang met andere ogen. Deze camping is fantastisch want er is schaduw en af en toe wind omdat de Nijl maar 400 mtr hier vandaan is. En bovendien is er een zwembad en een redelijk internetverbinding.
Dat zal straks wel heel anders worden.
Na het prachtige avontuur in de oase waren de daarop volgende dagen van een ander kaliber.
Dinsdag heb ik eerst bij een heetwaterbron de afwas en de was gedaan en het was in de ochtend al voelbaar dat de temperatuur verder dan anders zou gaan oplopen.
In tegenstelling tot mijn meeste collegoverlanders ga ik dan graag rijden tijdens de warmste uren omdat ik gelukkig een aircootje heb ingebouwd (ja zelf ja, niet te geloven he)
De woestijnroute is soms eentonig en met de cruisecontrol aan moet je goed opletten niet in slaap te vallen. Die nacht blijft het extreem heet, om 2300 uur is het nog 38 gr en het is zoeken naar droge plekken op kussen en laken. Zoveel warmte heb ik in de nacht nooit eerder meegemaakt. De volgende ochtend maar vroeg vertrokken en weer een hotel met zwembad gevonden. Dat gaat hier duidelijk anders dan in Nederland. Natuurlijk bestel je wat drankjes, maar wanneer je dat niet zou doen dan zou dat geen enkel probleem opleveren. Weer een kwestie van gastvrijheid.
De temperatuur loopt op tot 47 gr en dat is niet niks. Dan worden bezienswaardigheden onderweg toch anders beoordeeld dwz je laat ze maar voor wat ze zijn en je blijft of aan je zwembad of in je kar. Na alle ontberingen van de hitte komt s’avonds de grootste teleurstelling tot nu toe: Christa komt 29 mei niet naar Khartoum maar wellicht pas heel veel later naar bijv Zd Afrika.
Na een waterballet in de kar (losgesloten slang) slaap ik ergens in de woestijn en er waait een lekker windje die aanwakkert tot een stevige wind. Ik heb open staan wat open kan. De zeilen tussen dak en romp van de kar staan enorm te wapperen en maken behoorlijk herrie, maar ik voel alleen maar de verkoelende wind en dat is na de warme vorige nacht zo lekker dat ik de herrie voor lief neem.
Meestal wordt ik om half zeven wakker wanneer de zon opkomt maar nu zie ik de zon nog niet dus nog maar even doorslapen. Plotseling een aanhoudend getoeter, ik kijk uit mijn raam en het zijn Laura en Vegter die mij zagen staan. Even gekletst natuurlijk. Het blijkt al bijna acht uur en er waait een hevige zandstorm die kennelijk al de hele nacht woedde want ALLES zit vol zand. Met stoffer en blik het meeste er uit geveegd, 2 blikken vol. Tot in lengte van dagen zal ik zand vinden na deze nacht. De zon heb ik de hele dag niet gezien want die priemde zich niet door de zandwolken heen, maar desondanks liep de temperatuur toch weer tot 46 gr op. Even terug naar Al Kharga voor wat boodschappen en de bank, wat de touristpolice zo vreemd vindt dat ze meer dan twee uur (met vijf man, maar dat is meestal het geval) in hun barrel achter of naast me blijven rijden (ze hadden immers doorgekregen dat ik oostwaarts zou gaan en nu ging ik westwaarts). Bij de bank krijgen ze hun auto niet meer aan de gang en moet ik zelfs 20 min op ze wachten. Ik begin al bedreven te raken in het ‘spelen’ met ze, ik wacht bij de checkpoints niet meer dat zij iets vragen, maar begin zelf te vragen en dat werkt . Of door te stoppen wanneer ze achter je rijden en je tafel en stoel te pakken en vervolgens te zeggen dat je gaat eten. Maar geduld hebben ze, want ze gaan soms 100 mtr verder gewoon op je staan wachten. (Bij Laura en Vegter hebben ze nota bene 5 uur geduld gehad terwijl L&V in een zwembad waren)
Luxor, het eindpunt van de woestijnroute komt in zicht en het aantal checkpoints groeit. In en rond Luxor is nog steeds heel veel politie vanwege het bloedbad 10 jaar geleden.
Een uurtje voor Luxor hoor ik een steeds erger wordende rammel onder de kar, het moet iets met de vering zijn. Omdat ik heb gehoord dat sommige checkpoints om 1600 uur sluiten, neem ik het risico door te rijden, maar dan wel heel lamgzaam..
Even na vijven rijd ik de camping in Luxor op en niet alleen Laura en Vegter zijn daar maar ook een Duits, Oostenrijks en Zd Afrikaans stel staan er, allemaal overlanders.
Met Vegter en Rolf de Duitser gaan we met mijn kar naar een smeerput om te onderzoeken wat de herrie veroorzaakt. Het blijkt dat de rubbers van mijn schokbrekers voor totaal zijn versleten. Maar daarnaast zit er te veel speling op mijn wiellagers voor en aan mijn stuurstang moet iets worden bijgesteld. Als we op de camping terugkomen zijn Markus en Belinda er ook. Big surprise. ’s Avonds eten we allemaal samen aan de grote tafel.
Vegter wil de volgende ochtend de reparaties voor mij verrichten en we vragen of Rolf wat later wil vertrekken om van hem nog wat advies te kunnen krijgen, hij heeft de zelfde auto en veel ervaring.
De volgende ochtend begint het spektakel. Markus zet zijn auto zo neer dat we onderzijn luifel in de schaduw kunnen werken. Gelukkig heeft Vegter wat oude rubbers bij zich die redelijk passen en waarmee ik een stukje verder kan. Nieuwe rubbers en nog 2 pakkingen zijn al bij RV4WD in Harderwijk besteld en als alles meezit komt het pakketje donderdag as in Ashwan aan, zodat ik Soedan met nieuwe rubbers en pakkingen in kan.
Ik voel me een enorme geluksvogel dat Vegter hier is en mij heeft willen en kunnen helpen.
Zonder zijn hulp zou ik aan ‘lokale knutselaars’ zijn overgeleverd want een Toyota-dealer is minstens 500 km terug.
De rest van de dag evenals de zaterdag brengen we(de Nederlanders) al kletsend en zwemmend op de camping door. We hebben elkaar veel te vertellen en we verwennen elkaar met lekker eten. We bespreken of we samen Soedan en Ethiopie zullen nemen.
De camping hier is niet te vergelijken met wat wij in NL kennen. Geen enkele in Egypte trouwens. Deze ligt midden in de stad, geheel ommuurd en met gesloten hek en bel. Er is 24 uur per dag en politie aanwezig die volgens mij nooit slaapt maar 24 uur TV kijkt. Er kunnen max 10 auto’s staan. Ook is er een overdekt terrasje met een soort bar, het meubilair lijkt wel afgedankt kantoormeubilair. Uit de 2 koelkasten kun je zelf alles nemen en op de bar ligt een schrift waarin je dat dan opschrijft.
De pup van de kudde honden en katten gaat er steeds met je schoenen etc van door. Als je door Nederlandse ogen zou kijken zou je hard wegrennen, maar we kijken al lang met andere ogen. Deze camping is fantastisch want er is schaduw en af en toe wind omdat de Nijl maar 400 mtr hier vandaan is. En bovendien is er een zwembad en een redelijk internetverbinding.
Dat zal straks wel heel anders worden.
-
13 Mei 2007 - 21:23
Nicol:
Hoi pap, ik zie je al helemaal in de weer met je stoffertje... Hoop toch echt dat tegen half juli alles weg is!? Inmiddels alles klaar om richting Soedan te gaan? Veel plezier en wees voorzichtig!
Liefs, Nicol -
14 Mei 2007 - 05:02
Jan & Aly:
Hoi Klaas, wat een hitte daar moet er niet aan denken.Eenairco is dan geen luxe meer. Wat een mazzel dat je weer mensen ontmoet die je kunnen helpen met de auto. Voorzichtig aan he ,richting Soedan. Succes Jan & Aly -
14 Mei 2007 - 08:37
Anne-Marie:
Hallo Klaas,
Via Leny jouw url van deze site gekregen. Meteen opgezocht en alles bekeken en gelezen. Wat een fantastische reis! Wat heerlijk dat je "reis"genoten hebt ontmoet die je af en toe kunnen helpen. Moet een goed gevoel geven zo midden in nowhere. Ik blijf het zeker volgen. Succes!
Anne-Marie -
14 Mei 2007 - 08:48
Monique:
Nou Klaas de hotspring in Montagu is er niets bij! Waar ze tegenwoordig de naam al niet aangeven he? Erg leuk om je verhalen te lezen en je mooie foto's te zien.
Groetjes,
Monique -
14 Mei 2007 - 17:27
Bea:
Hoi Klaas
Wat een verhalen en wat een hitte.
Wij blijven toch maar in het koude kikkerlandje. Met uiteraard vandaag weer regen.Maar bij jou is het een stoffige boel zo te lezen. Wees voorzichtig op de verdere reis en geniet ervan.
groetjes Ben en Bea -
14 Mei 2007 - 20:35
Piet Van Loo:
wat een pracht verhaal weer alles kwam weer goed.
die airco is dus geen overbodige luxe daar met die hoge temp.
hopen dat het pakketje met de rubbers op tijd aankomt.
is daar niet aantekomen natuurlijk hier kun je ze zo om de hoek halen bij de drogist toch.
geintje!!!
groeten en veel plezier!!!!!!
piet van loo
-
15 Mei 2007 - 18:14
René:
Dag Klaas, het lijkt wel en jongensboek! Wat een avontuur!! Zag ik nou op een van de foto's een mooie baard staan?
groeten,
René -
16 Mei 2007 - 13:21
Filosoof:
Ha die Klaas:
Die zin: "we kijken allang met andere ogen", dat is een zin voor een filosoof.
Zo is het, het is maar hoe je kijkt. Wat zijn de ogen van westerlingen in hun beschermde, verwende wereld bedorven he?!
Genieten kan altijd en overal als je er maar oog voor hebt.
Niet je ogen sluiten voor , maar je ogen de kost geven, niet een oogje dichtknijpen maar er het oog op houden en klaas
niet uit het oog en uit het hart
ik heb je in het oog
Hartelijke groet
Henk Sok
-
17 Mei 2007 - 15:49
Je Moeder:
Hallo Klaas,
ik vond het wel heel bijzonder dat jij met die waterputten bezig was,wat je vader ook vroeger deed en jij met je neus er als negenjarig kind bovenop stond.Ik wens je nog veel plezier en ik geniet van al je verhalen.
Liefs van je moeder -
17 Mei 2007 - 17:08
Gerber:
Ik dacht dat je van Leny ook nog wat rubbers had meegekregen...
Wat heet overigens pech als je het geluk hebt zoveel vrienden hebt die je technisch kunnen helpeb -
17 Mei 2007 - 21:08
Je Zus Klara:
9 juni vier ik een feestje op
's Heerenloo want dan ben ik er 10 jaar. Neem je dan wel een kadootje voor me mee.verder gaat het goed met me. I love you, dikke kus van Klara
-
18 Mei 2007 - 10:24
Gerber:
Ik dacht dat je van Leny ook nog wat rubbers had meegekregen...
Wat heet overigens pech als je het geluk hebt zoveel vrienden hebt die je technisch kunnen helpeb -
18 Mei 2007 - 16:55
Guus En Geny Giezen:
hallo klaas,
op gonnie haar verjaardag hebben wij het nog met lenie over je reis gehad. natuurlijk hebben wij daarna opnieuw deze website bezocht.
geweldig om te lezen ,wat je meemaakt en naar de foto's te kijken !
wij blijven je volgen en wensen je natuurlijk een voorspoedige reis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
