70e dag Containers

Dinsdagochtend is Leny weer terug gevlogen naar Nederland en haar vertrek was een heel rare gewaarwording. Iets wat we beiden nog niet eerder meemaakten. Natuurlijk had ik liever dat ze mee verder gereisd was en nog liever had ik gehad dat Leny alle 9 maanden was meegegaan, maar het is nu eenmaal zoals het is. We kunnen in ieder geval terug zien op een zeer geslaagde maand met heel veel nieuwe ervaringen.

Eerst heb ik mijn visum voor Ethiopie afgehaald. Dat leek even een probleem te worden want de portier zei dat de ambassade op 1 mei gesloten was en dat hadden wij de dag ervoor beslist niet zo begrepen. Toen ik liet zien dat ik gsmnummers had van de ambassadeur en de consul (ooit in Brussel op de ambassade gekregen) belde de portier zelf naar de medewerker en die kwam keurig op zijn vrije dag opdraven. Vijf dollar extra en klaar was Kees.

Omdat ik op het Suezkanaal nog niet genoeg grote schepen had gezien heb ik maar een omweg van 400 km gemaakt om dat recht te zetten. Wat maakt het uit; tijd zat en de 60 ltr diesel kost maar 9 Euro. Milieuverontreiniging zullen de groenen onder jullie zeggen, tja.
Al zoekend naar een overnachtingsplek belandde ik toevallig voor de slagboom van de havenpolitie/douane aan het kanaal en ik zei dat ik Leny had beloofd alleen op veilige plekken te slapen. Dat zat er niet in volgens de heren maar ik hield aan en vroeg of ze het toch niet even aan hun baas wilden vragen. Ik moest bij de baas komen en na vijf kwartier foto’s kijken van zijn kinderen en aanhoren hoe goed hij wel niet was, herhaalde ik nog maar eens mijn vraag. No problem dus hup het terrein op. De volgende ochtend heb ik zoveel schepen gezien dat ik me afvroeg waar toch al die containers naar toe moeten. Al tellend/rekenend heb ik alleen al in de ochtend minstens 200.000 containers richting Middellandse Zee zien gaan .