139e dag In love with Uganda
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
13 Juli 2007 | Kenia, Nairobi
Woensdagavond brengt de eigenaar van Eden Garden camp ons bijna de kop op hol als ‘ie zegt dat ‘ie piloot is en ons voor een schappelijke prijs naar het gebied van de berggorilla’s nabij Ruanda kan brengen. Van Renske gehoord dat dat echt bijzonder is maar met de auto is dat voor ons te ver uit de richting. De volgende ochtend blijkt het incl de permits voor het park aldaar ca 4000 dollar te kosten en dan hoeven we niet lang na te denken, dan maar niet naar de gorilla’s.
We vertrekken bijtijds omdat we Murchinson Falls National Park (het mooiste park van Oeganda volgens velen) willen bereiken. De weg naar Kampala is prima , maar in Kampala beginnen de tegenvallers; de GPS geeft geen goed beeld van de wegen in en rond Kampala en de kaart evenmin. Als we willen tanken vraag ik vooraf of ik met Mastercard kan betalen en het antwoord is ja, maar als ik wil betalen kan het niet en de pompbediende gaat mee naar het aangrenzende winkelcentrum waar ik zou kunnen pinnen, maar ook dat lukt aanvankelijk niet. Pas bij de 5e pinautomaat krijg ik precies genoeg geld los om de diesel te kunnen betalen, we zijn dan inmiddels een uur verder. Als dan ook het internetten niet lukt raken we eindelijk eens een beetje geïrriteerd en als we daarna de stad niet vlot uitkomen wordt het er niet beter op.
Nadat we de goede weg hebben gevonden, nemen we het besluit elkaar toch maar niet uit de auto te zetten. De wegen zijn daarna fantastisch en we overnachten in Hoima op camping Farm Village. Na het eten in het bijbehorende tentje maken Leny en Else zelf nog een maaltijd klaar want het was niet te vr…, zelfs niet als we met Afrikaanse ogen zouden kijken.
Na wat boodschappen en internetten in Hoima vertrekken de volgende ochtend voor het laatste stukje naar het MFpark. Onderweg zien we weer veel dorpjes met kleurrijke markten. Ik vraag me af of er bij iedere ‘kraam’ wel zaken gedaan wordt op zo’n marktdag. Sommige vrouwen zitten bijv achter een kleedje met slechts 40 tomaten, die soms nog zo groen zijn dat mijn schapen ze nog niet zouden willen vreten. Wat een land/continent; het is soms moeilijk te begrijpen hoe een en ander werkt, waarom pakt zo’n vrouw achter de tomaten er bijvoorbeeld niet een klus of een product bij. Weer een te Europese gedachte van me waarschijnlijk (maar is dat dan altijd verkeerd?)
In het park belanden we op Red Chilli Camp vlakbij het pontje over de Nijl. Er zijn hier veel toeristen en het is er gezellig druk. Aan de bar ontmoet ik de gezellige Trudy die bij SNP heeft gewerkt en veel reiservaring heeft, dus we hebben elkaar veel te vertellen.
De volgende ochtend maken we de befaamde boottocht naar de watervallen en we zien veel nijlpaarden en krokodillen. Bij de waterval verlaat Rosette met een hele klas toerismestudenten de boot om verder te wandelen; jammer want ze waren heel leuk en ze konden hun kennis goed bij ons kwijt.
Op de terugweg zien we veel olifanten die gaan drinken aan de oever. ’s Middags bezoeken we de bovenloop van de waterval en we zien dan pas echt goed hoe wild de Nijl hier is. In Oeganda legt de Nijl ca 300 km af en hij daalt ca 400 mtr. Vanaf Oeganda moet hij nog meer dan 6000 km door Soedan en Egypte afleggen eer hij in de Middelandse Zee mondt en over dat gedeelte daalt hij nog maar 600 mtr, stuk trager is ie dan dus en zo was ookmijn waarneming in die landen.
Zondagochtend staan we om half zes op omdat we om 7 uur het pontje over de Nijl willen halen en dat schijnen altijd veel mensen te willen, dus willen we er om half zeven staan.
Maar goed dat we dat zo deden want om 7 uur staan er meer auto’s dan er op de pont kunnen.
We hebben geen plaats voor een gids in de auto dus we doen het zonder en we rijden achter een andere auto aan die wel een gids aan boord heeft, in de hoop veel van het wild te zien.
Inderdaad zien we weer veel giraffes, zwientjes, hertachtigen en uiteindelijk zelfs olifanten die juist voor de auto de weg oversteken. Helaas zien we weer geen leeuwen en daar hadden we (met name Leny) toch een beetje op gehoopt. De kaart geeft een oostuitgang van het park aan, maar als we de weg er naar toe berijden vragen we ons meer dan een keer af of dit wel goed gaat komen. Smal zandpad, vaak volledig geblokkeerd door omgevallen bomen en een keer is de weg zelfs weggespoeld en liggen er alleen nog duikers waar niet over heen te rijden valt. Keren kan niet, de weg is te smal, dus dat wordt een eind achteruit, maar we zien later een vage bypass die soms wel erg spannend door de modder loopt. Uiteindelijk slagen we erin de uitgang te bereiken en bij de Karuma Falls kruisen we voor de laatste keer de Nijl. We hebben ons er al bij neergelegd dat we die avond in een erg simpel houten hotelletje moeten slapen waarover we gelezen hebben, want iets beters zou hier in Lira niet voorhanden zijn omdat hier immers nooit toeristen komen. Maar we belanden in ‘Wills accomodation’ en dat ziet er prima uit; klein maar schoon en dat is al heel wat in Afrika.
Als we maandagochtend verder trekken ontdekken we dat Lira eigenlijk een leuk stadje is en er volgen nog enkele aardige stadjes. Na een lang stuk uitstekende weg volgt er weer een 60 km bar ellendige zandweg die de kar behoorlijk laat rammelen en ja hoor, er is weer een rubber bus van een schokbreker volledig versleten. Lunch en reparatie worden gecombineerd en natuurlijk hebben we weer toeschouwers, die dan ook maar wat koekjes etc meeeten want anders zouden we ons wel bezwaard voelen. We hadden vandaag eigenlijk Kenya weer willen ingaan,maar omdat we pas om 6 uur nabij de grens zullen zijn, besluiten we op democratische wijze toch maar in Oeganda te overnachten. In Tororo kamperen we heerlijk in een fraaie tuin van het Rockhotel en de volgende ochtend zijn we snel bij de grens en zelfs snel de grens over.
We zijn weer in Kenya en dat vinden we prima, maar gezegd moet worden dat we Oeganda erg speciaal vonden: erg nat, erg groen daardoor, veel dieren en niet het onbelangrijkst (alweer) erg aardige mensen. En beter ontwikkeld dan ik had verwacht omdat Idi Amin nog in mijn gedachten is, maar dat is al weer 10 jaar geleden.
We vertrekken bijtijds omdat we Murchinson Falls National Park (het mooiste park van Oeganda volgens velen) willen bereiken. De weg naar Kampala is prima , maar in Kampala beginnen de tegenvallers; de GPS geeft geen goed beeld van de wegen in en rond Kampala en de kaart evenmin. Als we willen tanken vraag ik vooraf of ik met Mastercard kan betalen en het antwoord is ja, maar als ik wil betalen kan het niet en de pompbediende gaat mee naar het aangrenzende winkelcentrum waar ik zou kunnen pinnen, maar ook dat lukt aanvankelijk niet. Pas bij de 5e pinautomaat krijg ik precies genoeg geld los om de diesel te kunnen betalen, we zijn dan inmiddels een uur verder. Als dan ook het internetten niet lukt raken we eindelijk eens een beetje geïrriteerd en als we daarna de stad niet vlot uitkomen wordt het er niet beter op.
Nadat we de goede weg hebben gevonden, nemen we het besluit elkaar toch maar niet uit de auto te zetten. De wegen zijn daarna fantastisch en we overnachten in Hoima op camping Farm Village. Na het eten in het bijbehorende tentje maken Leny en Else zelf nog een maaltijd klaar want het was niet te vr…, zelfs niet als we met Afrikaanse ogen zouden kijken.
Na wat boodschappen en internetten in Hoima vertrekken de volgende ochtend voor het laatste stukje naar het MFpark. Onderweg zien we weer veel dorpjes met kleurrijke markten. Ik vraag me af of er bij iedere ‘kraam’ wel zaken gedaan wordt op zo’n marktdag. Sommige vrouwen zitten bijv achter een kleedje met slechts 40 tomaten, die soms nog zo groen zijn dat mijn schapen ze nog niet zouden willen vreten. Wat een land/continent; het is soms moeilijk te begrijpen hoe een en ander werkt, waarom pakt zo’n vrouw achter de tomaten er bijvoorbeeld niet een klus of een product bij. Weer een te Europese gedachte van me waarschijnlijk (maar is dat dan altijd verkeerd?)
In het park belanden we op Red Chilli Camp vlakbij het pontje over de Nijl. Er zijn hier veel toeristen en het is er gezellig druk. Aan de bar ontmoet ik de gezellige Trudy die bij SNP heeft gewerkt en veel reiservaring heeft, dus we hebben elkaar veel te vertellen.
De volgende ochtend maken we de befaamde boottocht naar de watervallen en we zien veel nijlpaarden en krokodillen. Bij de waterval verlaat Rosette met een hele klas toerismestudenten de boot om verder te wandelen; jammer want ze waren heel leuk en ze konden hun kennis goed bij ons kwijt.
Op de terugweg zien we veel olifanten die gaan drinken aan de oever. ’s Middags bezoeken we de bovenloop van de waterval en we zien dan pas echt goed hoe wild de Nijl hier is. In Oeganda legt de Nijl ca 300 km af en hij daalt ca 400 mtr. Vanaf Oeganda moet hij nog meer dan 6000 km door Soedan en Egypte afleggen eer hij in de Middelandse Zee mondt en over dat gedeelte daalt hij nog maar 600 mtr, stuk trager is ie dan dus en zo was ookmijn waarneming in die landen.
Zondagochtend staan we om half zes op omdat we om 7 uur het pontje over de Nijl willen halen en dat schijnen altijd veel mensen te willen, dus willen we er om half zeven staan.
Maar goed dat we dat zo deden want om 7 uur staan er meer auto’s dan er op de pont kunnen.
We hebben geen plaats voor een gids in de auto dus we doen het zonder en we rijden achter een andere auto aan die wel een gids aan boord heeft, in de hoop veel van het wild te zien.
Inderdaad zien we weer veel giraffes, zwientjes, hertachtigen en uiteindelijk zelfs olifanten die juist voor de auto de weg oversteken. Helaas zien we weer geen leeuwen en daar hadden we (met name Leny) toch een beetje op gehoopt. De kaart geeft een oostuitgang van het park aan, maar als we de weg er naar toe berijden vragen we ons meer dan een keer af of dit wel goed gaat komen. Smal zandpad, vaak volledig geblokkeerd door omgevallen bomen en een keer is de weg zelfs weggespoeld en liggen er alleen nog duikers waar niet over heen te rijden valt. Keren kan niet, de weg is te smal, dus dat wordt een eind achteruit, maar we zien later een vage bypass die soms wel erg spannend door de modder loopt. Uiteindelijk slagen we erin de uitgang te bereiken en bij de Karuma Falls kruisen we voor de laatste keer de Nijl. We hebben ons er al bij neergelegd dat we die avond in een erg simpel houten hotelletje moeten slapen waarover we gelezen hebben, want iets beters zou hier in Lira niet voorhanden zijn omdat hier immers nooit toeristen komen. Maar we belanden in ‘Wills accomodation’ en dat ziet er prima uit; klein maar schoon en dat is al heel wat in Afrika.
Als we maandagochtend verder trekken ontdekken we dat Lira eigenlijk een leuk stadje is en er volgen nog enkele aardige stadjes. Na een lang stuk uitstekende weg volgt er weer een 60 km bar ellendige zandweg die de kar behoorlijk laat rammelen en ja hoor, er is weer een rubber bus van een schokbreker volledig versleten. Lunch en reparatie worden gecombineerd en natuurlijk hebben we weer toeschouwers, die dan ook maar wat koekjes etc meeeten want anders zouden we ons wel bezwaard voelen. We hadden vandaag eigenlijk Kenya weer willen ingaan,maar omdat we pas om 6 uur nabij de grens zullen zijn, besluiten we op democratische wijze toch maar in Oeganda te overnachten. In Tororo kamperen we heerlijk in een fraaie tuin van het Rockhotel en de volgende ochtend zijn we snel bij de grens en zelfs snel de grens over.
We zijn weer in Kenya en dat vinden we prima, maar gezegd moet worden dat we Oeganda erg speciaal vonden: erg nat, erg groen daardoor, veel dieren en niet het onbelangrijkst (alweer) erg aardige mensen. En beter ontwikkeld dan ik had verwacht omdat Idi Amin nog in mijn gedachten is, maar dat is al weer 10 jaar geleden.
-
13 Juli 2007 - 17:16
Petra:
hoi alledrie,
Jullie genieten toch maar... leuk om te lezen, denk veel aan jullie, geweldig!!!
liefs, Petra en ook Ron -
14 Juli 2007 - 05:38
Jan&aly:
Hallo Klaas, als het goed is ben je weer op je zelf aangewezen zijn je vrouwen weer naar huis. Fijn dat de reis nog steeds leuk is en dat je volop geniet. Hier is alles nog steeds okee, gezond en ....Nog een week school dan begint hier de grote vakantie. Nu nog wachten op het zomerweer . Klaas fijne reis, en tot mails xxxxAly -
14 Juli 2007 - 09:43
Ria:
Klaas geweldig die verslagen, zo met jullie drietjes, te lezen. Nu ga je zelf weer verder. Good luck!! Liefs Ria. -
14 Juli 2007 - 10:02
Fred Götte:
Lange tijd niets van mij laten horen vanwege de vele berichtjes die je al te lezen hebt!!!
In ieder geval volg ik je wel en kan alleen maar zeggen super berichtgevingen.
Ik dacht misschien is het leuk te weten dat je ver weg bent maar toch weer in de buurt van Femke en Krispijn. Die zitten namelijk nu ook in Nairobi (Hotel Safari Park) en gaan morgen 15/7 verder op safari trip vanwege hun huwelijksreis.
Mocht je nog richting Mombasa rijden, ik denk het niet maar toch, dan zitten zij vanaf 25/7 in het hotel Papillon Lagoon Reef. Veel succes en plezier verder tiijdens je reis. -
14 Juli 2007 - 15:35
Fred G:
Kleine correctie Fem en Kris zijn vanaf 21/7 in Mombasa en gaan weer 25/7 naar huis. -
14 Juli 2007 - 16:23
Arthur Volgers:
wat een decadent mooie reis. Ik geniet er met volle teugen van !!
arthur -
14 Juli 2007 - 17:52
Monique:
Net Leny aan de lijn gehad die net geland is. Gelukkig weer veilig terug. jammer voor jou Klaas dat je het weer alleen moet rooien, maar dat gaat je vast weer lukken. -
15 Juli 2007 - 12:01
Anne-Marie Hamel:
Hallo Klaas,
Jammer, net Leny gemist. Wel jullie fantastische ervaringen gelezen. Echt een geweldige reis, geniet er van zolang het nog duurt. -
02 Augustus 2007 - 09:30
Trudy:
dag Klaas,
Met plezier denk ik terug aan onze ontmoeting aan de bar in Red Chili camp. een basis om nu een beetje te blijven volgen waar je bent en wat je beleeft.
Leonie en ik zijn inmiddels weer terug in Nederland, na een heel bijzondere reis door Uganda en Rwanda. Ik lees nu dat jij ook Rosette en de toerisme-studenten hebt ontmoet. Ik had de dag ervoor een kennismaking met haar; aan de Nijl, bij de pont; een uurtje gepraat, fotoos gemaakt en emaildressen uitgewisseld. Bijzonder met welke energie zij het contact aan ging en wereldwijs is en verder wordt door haar belangstelling. Dit soort ontmoetingen behoort bij de vele hoogtepunten van het reizen. Maar er zijn er zoveel en van zo'n verschillende soort. Jij zult inmiddels ontelbare ervaringen hebben om te verwerken en van na te genieten. Veel plezier ermee en wellicht tot ziens in m'n hotel....
met een hartelijke groet van Trudy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
