144e dag Maar Kenyia is mooier
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
15 Juli 2007 | Kenia, Nairobi
Dinsdagochtend was de zonnigste die we in Oeganda meemaakten en de grens waren we in een zucht en een scheet gepasseerd. Vanaf Eldoret moet ik de weg het predicaat ‘slechtst verharde weg tot nu toe’ toekennen vanwege de enorm grote en diepe gaten en de kar heeft weer heel wat te verduren. We komen een auto met een grote barst in de voorruit tegen en we vinden dat niet vreemd. Maar als we er 7 binnen een half uur geteld hebben vermoeden we dat er meer aan de hand is dan opspattende stenen. We stoppen in een dorpje bij wat jongelui en die weten te melden dat er bij Molo gevochten is en dat daarbij een dode viel. Ze stellen ons gerust met de boodschap dat het inmiddels is afgelopen. Molo ligt nog ca 20 km verder en alternatieve wegen zijn er amper dus we wagen het er maar op. In Molo zien we op veel plaatsen nog glas op de weg liggen dus auto’s met slechts een barst in de ruit zijn goed weggekomen. Omdat we de volgende dag Samburu National Park willen bereiken rijden we wat langer door dan gebruikelijk en we hopen dat we mogen overnachten op de parkeerplaats van de Thomson Fall lodge. Maar als blijkt dat we voor totaal 50 Euro 2 aangrenzende slaapkamers met badkamer inclusief diner en ontbijt kunnen krijgen aarzelen we niet.
Else voorspelt voor de nieuwe dag goede wegen en pech aan de auto, wat ik een vreemde combinatie vind. Maar goede wegen hebben we en we naderen Mount Kenya, de op 1 na hoogste berg van geheel Africa (ca 5100 mtr). Alhoewel de top in de wolken ligt is de omgeving erg fraai. Ondanks de goede wegen is er toch weer een probleem met de schokbreker, een van de platen tussen de rubbers en een rubber is volledig verdwenen zodat de schokbreker zijn functie geheel heeft verloren. Ook deze reparatie verloopt voorspoedig, maar de zwevende schokbreker heeft wel de bevestigingsteun beschadigd.
Als we in Isiolo even snel wat boodschappen doen, bieden enkele jongens hun diensten als gids aan en wanneer ze ontdekken dat we Nederlanders zijn kunnen we niet meer stuk bij ze want in Isiolo wonen enkele Nederlanders (ze hebben oa een hotel) die veel goed doen voor de gemeenschap. De laatste 20 km naar het park is vreselijk slecht en helaas, Else krijgt meer dan gelijk; de bevestigingsteun is bijna afgebroken. Dan de hele schokbreker er maar af en zien dat we de steun gelast krijgen. Voorzichtig rijden we door naar het park nadat we gehoord hebben dat een van de lodges een werkplaats heeft. Helaas mogen we bij die lodge niet kamperen, maar ca 1 km verder is een soort camping. Deze camping wordt bewaakt door een bewapende ranger omdat er geen hek rond de camping is en wel alle wilde dieren in dit park rondlopen. We mogen dit plekje niet lopend verlaten.
De volgende ochtend worden we om half zes wakker van vertrekkende gasten die op gamedrive gaan (mooi woord voor wildrit)(organiseert de VVV in Ermelo ’s zomers ook.
De apen lopen op het dak van de kar en ik moet permanent op de uitkijk want niets is nu nog veilig. Prima baan want ik mag niet van mijn plaats en eten en drinken wordt me dus aangereikt.
Wij moeten eerst naar de lasser van de lodge en Leny en Else gaan daar naar het terras wat nagenoeg boven de rivier is. Ze zien krokodillen (op 5 mtr afstand) en veel olifanten. Daarna maken wij onze gamedrive en weer zien we alles behalve leeuwen en neushoorns.
Op de terugweg rijden we super voorzichtig en we willen in Isiolo wel eens even kijken bij het hotel van de Nederlanders. Dat ziet er goed uit en we kunnen er zelfs kamperen. Peter en Rita zijn de eigenaren, maar die zijn nu in NL en worden tijdelijk vervangen door Frans en Ans. ’s Avonds praten we met hen over wat hier allemaal wordt gedaan door/voor de plaatselijke bevolking. Er zijn diverse projecten gaande, zoals een kippenfarm, een bakkerij, een school, naaicursus,fysiotherapie. We speken af de volgende ochtend met z’n vijven de school te gaan bekijken, De school is geheel nieuw opgezet door toedoen van DSG Kenya (Dutch Support Group Kenya). Het oude gebouw was van houten planken met kieren waar je bijna doorheen zou kunnen kruipen, een deel ervan staat er nog en wordt nog gebruikt voor de kleuters. Het vrijgekomen hout van het afgebroken deel is gebruikt om schoolbanken van te maken. We zijn onder de indruk van wat we zien en horen en beloven via de mail contact te zullen houden. Als we wegrijden fantaseren we over wat we hier allemaal zouden kunnen doen.
Op advies van Frans en Ans gaan we aan bij Trout Tree, een restaurant met forel op de kaart en terrassen die in een grote boom zijn gebouwd. Ik kon me daar niets bij voorstellen, maar de bomen waren inderdaad erg groot en het verhaal klopte dus exact.
Daarna tuffen we snel door naar Nairobi want de vrijdagmiddagfile is hier beducht. Om half vijf bereiken we ons hotelletje de City Lodge.
Zaterdagochtend loopt het feest ten einde, Leny en Else vliegen om 11 uur en 3 uur van te voren moeten ze er zijn. Later hoor ik dat zij die tijd hard nodig hadden vanwege de lange rijen. Ik verwacht nog een uurtje te kunnen meelopen, maar dat werkt hier anders dan op Schiphol. De toegangsdeur van de vertrekhal is uitsluitend voor mensen die gaan vliegen en er worden geen begeleiders toegelaten. Zelfs bij de ramen waardoor ik de dames nog even kan zien wordt ik door de bewaking weggestuurd. Het gaat zoals het gaat in Africa.
We kunnen terugzien op 3 schitterende weken: erg gezellig, heel veel gezien en bovendien met veel boeiende mensen en projecten kennis gemaakt.
Else voorspelt voor de nieuwe dag goede wegen en pech aan de auto, wat ik een vreemde combinatie vind. Maar goede wegen hebben we en we naderen Mount Kenya, de op 1 na hoogste berg van geheel Africa (ca 5100 mtr). Alhoewel de top in de wolken ligt is de omgeving erg fraai. Ondanks de goede wegen is er toch weer een probleem met de schokbreker, een van de platen tussen de rubbers en een rubber is volledig verdwenen zodat de schokbreker zijn functie geheel heeft verloren. Ook deze reparatie verloopt voorspoedig, maar de zwevende schokbreker heeft wel de bevestigingsteun beschadigd.
Als we in Isiolo even snel wat boodschappen doen, bieden enkele jongens hun diensten als gids aan en wanneer ze ontdekken dat we Nederlanders zijn kunnen we niet meer stuk bij ze want in Isiolo wonen enkele Nederlanders (ze hebben oa een hotel) die veel goed doen voor de gemeenschap. De laatste 20 km naar het park is vreselijk slecht en helaas, Else krijgt meer dan gelijk; de bevestigingsteun is bijna afgebroken. Dan de hele schokbreker er maar af en zien dat we de steun gelast krijgen. Voorzichtig rijden we door naar het park nadat we gehoord hebben dat een van de lodges een werkplaats heeft. Helaas mogen we bij die lodge niet kamperen, maar ca 1 km verder is een soort camping. Deze camping wordt bewaakt door een bewapende ranger omdat er geen hek rond de camping is en wel alle wilde dieren in dit park rondlopen. We mogen dit plekje niet lopend verlaten.
De volgende ochtend worden we om half zes wakker van vertrekkende gasten die op gamedrive gaan (mooi woord voor wildrit)(organiseert de VVV in Ermelo ’s zomers ook.
De apen lopen op het dak van de kar en ik moet permanent op de uitkijk want niets is nu nog veilig. Prima baan want ik mag niet van mijn plaats en eten en drinken wordt me dus aangereikt.
Wij moeten eerst naar de lasser van de lodge en Leny en Else gaan daar naar het terras wat nagenoeg boven de rivier is. Ze zien krokodillen (op 5 mtr afstand) en veel olifanten. Daarna maken wij onze gamedrive en weer zien we alles behalve leeuwen en neushoorns.
Op de terugweg rijden we super voorzichtig en we willen in Isiolo wel eens even kijken bij het hotel van de Nederlanders. Dat ziet er goed uit en we kunnen er zelfs kamperen. Peter en Rita zijn de eigenaren, maar die zijn nu in NL en worden tijdelijk vervangen door Frans en Ans. ’s Avonds praten we met hen over wat hier allemaal wordt gedaan door/voor de plaatselijke bevolking. Er zijn diverse projecten gaande, zoals een kippenfarm, een bakkerij, een school, naaicursus,fysiotherapie. We speken af de volgende ochtend met z’n vijven de school te gaan bekijken, De school is geheel nieuw opgezet door toedoen van DSG Kenya (Dutch Support Group Kenya). Het oude gebouw was van houten planken met kieren waar je bijna doorheen zou kunnen kruipen, een deel ervan staat er nog en wordt nog gebruikt voor de kleuters. Het vrijgekomen hout van het afgebroken deel is gebruikt om schoolbanken van te maken. We zijn onder de indruk van wat we zien en horen en beloven via de mail contact te zullen houden. Als we wegrijden fantaseren we over wat we hier allemaal zouden kunnen doen.
Op advies van Frans en Ans gaan we aan bij Trout Tree, een restaurant met forel op de kaart en terrassen die in een grote boom zijn gebouwd. Ik kon me daar niets bij voorstellen, maar de bomen waren inderdaad erg groot en het verhaal klopte dus exact.
Daarna tuffen we snel door naar Nairobi want de vrijdagmiddagfile is hier beducht. Om half vijf bereiken we ons hotelletje de City Lodge.
Zaterdagochtend loopt het feest ten einde, Leny en Else vliegen om 11 uur en 3 uur van te voren moeten ze er zijn. Later hoor ik dat zij die tijd hard nodig hadden vanwege de lange rijen. Ik verwacht nog een uurtje te kunnen meelopen, maar dat werkt hier anders dan op Schiphol. De toegangsdeur van de vertrekhal is uitsluitend voor mensen die gaan vliegen en er worden geen begeleiders toegelaten. Zelfs bij de ramen waardoor ik de dames nog even kan zien wordt ik door de bewaking weggestuurd. Het gaat zoals het gaat in Africa.
We kunnen terugzien op 3 schitterende weken: erg gezellig, heel veel gezien en bovendien met veel boeiende mensen en projecten kennis gemaakt.
-
15 Juli 2007 - 15:44
Ad & Lianne Gast:
Complimenten voor de "Afrika-correspondent"! Hij kan zo bij de krant werken met iets kortere reisverslagen maar spannend zijn ze wel.
Wij zijn toch blij dat Else en Leny weer veilig in het vliegtuig op weg naar huis zijn en we hebben meegenoten van een fantastische reis!
Klaas, het ga je goed en nog veel wijsheid gewenst voor de rest van de tijd!! (Vooral met je auto!)
Geniet ervan en treur niet teveel over het verlies van de aangename praatjes van de twee dames. Je komt er wel weer overheen!
Met een groet uit het warme zuiden (te weten Geldrop)
Lianne Gast -
15 Juli 2007 - 15:57
Yvonne En Ron :
Hallo Klaas,
Tijd vliegt voorbij als ik het zo lees. Voor mijn gevoel waren Leny en Else er pas een week, en nu zijn ze alweer in Nederland. En weer van die fantastische verhalen. Geweldig.
Met de auto gaat 't even iets minder, of het erg is of niet Ik heb er geen verstand van. Daarvoor moet je bij Ron zijn. Maar ook nu wordt weer alles opgelost.
Kun je straks nog wel wennen in dit zakelijke kikkerland?
Maar hoe dan ook het blijft elke keer weer spannend, als ik zo je verhaal weer lees over Molo. Wat een tegenstrijdigheden.
Vervolgens kom je bij de volgende plaats Isiolo en wat hoor je ...Nederlanders... ze zitten overal, net als de onweersbeestjes die vandaag hier zitten..overal...wij zijn naar binnen gevlucht!
Daar zit Ron de volgende reis voor te bereiden, we gaan weer naar Marokko, maar in omgekeerde richting. Zijn we een heeeel klein beetje bij je in de buurt, maar dat wordt pas oktober!
Weer wensen we jou veel reisplezier en alle goeds
Yvonne -
15 Juli 2007 - 16:39
Hinke:
Hi Klaas,
Zo te lezen aan al die verhalen smaakt dit naar meer. Azie en..... zitten vast al ergens diep in je achterhoofd.
groet
Hinke
-
15 Juli 2007 - 18:14
Sandra:
Nou Klaas, deze dames weer op het vliegtuig gezet, wat ging die tijd snel! Nu nog 1 week en dan is Nicol er alweer! Leuk vooruitzicht!
Geniet maar weer lekker verder. Liefs -
15 Juli 2007 - 18:57
Aly&Jan:
Jouw ""life-experience-tour""lijkt nu al meer dan geslaagd! Ook als tour-operator voor 60+ ladies heb je, blijkens de reacties, aanleg! Van mij hoef je geen concurrentie te verwachten,andere doelgroep! Logboek leest als een spannende feuilleton, ons gebrek aan avontuur wordt ruimschoots gecompenseerd, veel plezier en groeten van Aly&Jan -
15 Juli 2007 - 20:20
Else:
Ja we zijn weer thuis , ook weer fijn maar toch.......
Het was echt ,GEWELDIG,
Bedankt voor jullie reactie"s
Liefs Vanel. -
15 Juli 2007 - 22:35
Leny:
Dat ook ik heb genoten mag duidelijk zijn uit de verhalen en de foto's. Prachtige landen. Echter de ellende voortvloeiend uit de armoede die je overal ziet en hoort van de vele hulpverleners en lokalen die we gesproken hebben, heeft ook diepe indruk op me gemaakt.
Leuk dat jullie met Klaas (en nu een stukje met ons) "mee reizen". Zo cool als Klaas schijft over schokbrekerproblemen, lekke banden etc. zo gaat hij er ook mee om: onverstoorbaar aan het genieten. -
16 Juli 2007 - 10:08
Birgite Swartjes:
Hoi Leny,
Wat een geweldige belevenissen. Ik lees met plezier, bewondering en misschien ook wat jaloezie.
Birgite Swartjes, Bartimeús
P.S. Mijn dochter vertrekt vandaag naar Jemen. -
16 Juli 2007 - 13:05
Renske:
Haa klaas.....
..daar was ik weer, nou dat is maar goed dat je niet naar de gorilla's bent geweest, want ze hebben je behoorlijk willen besodemieteren. Op dit moment zijn de permits 500 euro p.p.
En over die groene tomaten, wij hebben ze ook gegeten en dat kan gewoon, misschien iets ander soort.
Heb je trouwens iets van een wildlife boekje bij je, want die "pelikaan" op de foto is een Maribu.
Als je leeuewn wilt zien moet je dat of heel vroeg doen of vlak voor zonsondergang. Met de hitte zoeken ze de schaduw op en zie je ze niet meer. De meesten zitten alleen in de parken.
Groetjes Renske -
16 Juli 2007 - 17:01
Frederik:
Hoi Klaas,
Oeganda is een land welke op mijn verlang lijst staat vermeld om te bezichtigen.
Geniet steeds opnieuw van je reis verslagen en je schrjfwijze is zoals jij praat...rustig, overwegend en soms spannend.
vriendelijke en goede reis,
Frederik Boon -
16 Juli 2007 - 20:38
Piet Van Loo:
zo nu maar weer alleen veder de dames weer veilig thuis.
jullie hebben samen erg genoten en veel meegemaakt lees ik wel.
wat een pracht natuur daar en steeds weer wat anders tebeleven.
hoop nog veel mooie verhalen telezen en foto s te zien.
nog bedankt!! je weet wel.
groetjes piet van loo. -
17 Juli 2007 - 19:30
Ma:
Hallo Klaas,
Ik heb al je mooie verhalen gelezen, prachtig om te zien wat je allemaal tegen komt. Fijn dat je genoten hebt met de 2 vrouwen. Heb je geen last van je rug met al die slechte wegen? Fijn dat Nicol nu binnenkort weer komt. Jammer dat ik niet mee kan, maar als ik al die dieren zo dichtbij zie, blijf ik toch maar liever in Ermelo.
Veel liefs, ma -
17 Juli 2007 - 19:32
Nicol:
Hoi pap,
Heb je de wasjes alweer klaar liggen voor zaterdag, of zorg je dat alles 'aan kant is'...?! Heb heel veel zin om zaterdag naar je toe te komen! Moet ik nog iets voor je mee brengen?
Liefs, Nicol -
18 Juli 2007 - 17:20
Gerhard Solms:
Bly jy vorder goed na Suid Afrika en dat Leny ook Afrika kon beleef saam met jou.
Sien uit na jou kuier op die plaas
Lees dat Leny weer terug gaan
Groete
-
19 Juli 2007 - 15:09
Joris:
Dag Klaas,
jij bent nog in Afrika, wij al terug in België. Je herinnert ons misschien nog wel van op de camping in het samburu park. Een troepje belgen die vlak naast jou sliepen. Nog veel geluk gewenst van ons allemaal en we hopen dat je alles in goede gezondheid afhandelt.
Groeten,
Brenda en Joris -
21 Juli 2007 - 09:56
Christa:
Hoi pap,
heb Nicol vanochtend in alle vroegte op Schiphol afgezet. Ondanks de drukte daar ging het allemaal behoorlijk snel, en zit ze nu in de lucht onderweg naar Nairobi. Heel veel plezier samen!
Liefs Christa -
22 Juli 2007 - 20:00
Wendie:
Hallo Nicky en Klaas,
Leuk Nicol dat het eindelijk zover is om met je vader te reizen. Sorry dat ik gemist heb dat je al bent vertrokken, ik had je graag nog even willen spreken. Ik hoop dat je je niet al te veel zorgen maakt over de drie weken pensioen die je misloopt door het maken van deze reis (ha,ha).
Klaas je verhalen zijn echt ongelofelijk. Jij bent de Nederlandse 'Michael Palin' met al die avonturen die je beleeft en beschrijft. De foto's zijn ook zo mooi. Iemand anders schreef het ook al, maar ook ik vraag me af of je ooit nog in Nederland kan aarden na zo'n reis...
Ook ik heb vandaag een reis gemaakt van Nottinghamshire, over de grens naar Lincolnshire, voor een engels kinderpartijtje op een boerderij. Ik had jullie graag foto's willen bijlsuiten van de lokale gebruiken (varken aan het spit en 20 rondrennende kinderen met chocolade op hun gezicht)....o.k. ik geeft het op: jullie winnen met jouw/jullie verhalen, elk ander verhaal valt teniet op dit moment!
Liefs,
Wendie
-
25 Juli 2007 - 21:17
SEN:
Lieve Niek en Klaas,
Geniet samen.
SMS onderweg maar komt niet aan.
SPIJT !!!!!
Veel liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
