136e dag Op naar Oeganda

Het is zondagochtend en de werkweek begint hier om 8 uur weer. Dat is niet vreemd omdat deze lodge Mara West van de 7e dag adventisten is en zij hebben op zaterdag hun rustdag.
Het is een fraai gezicht om ca 20 Kenyanen hun werk weer te zien beginnen. Met name het grasmaaien van het grote veld is een bezienswaardigheid omdat dat met een zeis gebeurt die heel anders is dan wij gewend zijn. Men maakt een slaande beweging heen en terug en beide keren wordt daarbij het gras gesneden. Erg vermoeiend en je ziet ze dan ook telkens afwisselen om te kunnen rusten. Je gaat nadenken over wat een trekkertje hier zou kunnen betekenen. Efficiency,werkeloosheid ,geen know-how om ‘em te repareren. Het lijkt me eigenlijk goed zoals het hier nu gaat. Alles gaat traag maar wel met toewijding en blijde gezichten. Misschien is de toewijding hier groter dan gemiddeld omdat deze lodge door een Amerikaanse missionaris is opgezet zonder winstoogmerk. (Voor overlanders; deze lodge wordt amper aangegeven en je kunt het beste de weg vragen aan de westgate van Masai Mara, daar is ‘ie nl dichtbij)
We gaan over erbarmelijk slechte wegen richting Kissi en zien onderweg veel kerkdiensten onder de bomen. De westkant van Kenya is erg vruchtbaar en wordt gedomineerd door landbouw en het is een prachtig gezicht die groene velden in het bergachtige landschap. We zien veel kolkende riviertjes en hoewel het water erg bruin is door de klei, weerhoudt dat niemand om zijn kleren, auto of fiets er mee te wassen.
Halverwege verbetert de weg enorm en binnen de kortste keren bereiken we dan Kisii.
We stoppen even later bij een hotel waar we weer op de parkeerplaats mogen kamperen. Dat is men in dit hotel kennelijk niet gewend want in eerste instantie kost dat evenveel als de prijs voor een kamer maar na wat onderhandelen komt alles goed en kunnen we de volgende ochtend de douche van een hotelkamer gebruiken. Stel je daarvan niet te veel voor want het heet hier Afrika. Maandagochtend rijden we naar Kisumu, qua grootte de derde stad van Kenya en we lunchen voor een prikkie uitstekend in het beste hotel van de stad.
Verder op weg naar de grens en we passeren allerlei dorpjes waarvan de een kennelijk een betere burgemeester heeft dan de ander omdat ze er nogal verschillend uitzien. En ik doel dan op de hoeveelheid troep/vuilnis die langs de straat in de dorpjes ligt. We belanden uiteindelijk in het Farmview hotel in de grensplaats Busia en ook in dit hotel moeten we uitleggen dat overlanders graag in de auto willen overnachten, maar dat lukt maar ten dele. Dan maar een kamer erbij want over 11 Euro doen we niet moeilijk. ’s Avonds nodigen we Phausy uit met ons samen te eten. Phausy is een studente uit Kenya die in Kaapstad studeert en hier voor haar studie onderzoekt of de overheidsgelden voor het onderwijs goed besteed worden. Erg interessant allemaal (bijv een kpl 8-klassige primaryschool bouwen kost ca Euro 15000 a 20000). Ze belt vriendje Ben en die komt ook nog langs. Hij blijkt priester en we spreken af de volgende ochtend zijn kerk te bezoeken.
Dat bezoek pakt heel erg leuk uit want we bezoeken nl ook verschillende klassen van de aangrenzende school van Zuster Maria Boretti. Als Ben ‘good morning children’ zegt dan antwoord de hele klas met ‘good morning father Ben, good morning visitors’. De discipline is zichtbaar hier. Leny kan bij Ben goed terecht met haar tas meegebrachte kleren van Bregje en Jobke want er is hier toch ook veel armoede, alleen op school zien wij dat niet vanwege de uniformen. We zijn onder de indruk van hetgeen Ben vertelt over het bijspringen door de kerk in situaties waar dat nodig is.
Phausy heeft een neef die in Busia bij de douane werkt en hij loodst ons uitstekend over de grens, dwz hij regelt dat we alle stempels krijgen, maar zelfs hem kost het nog ruim 2 uur.
We nemen afscheid van Phausy en spreken af mailcontact te houden en we rijden Oeganda in.

In Oeganda is het nog groener dan in Kenya. We zien ook al snel verschil in het straatbeeld van de dorpjes, maar ik kan nu nog niet goed omschrijven wat er allemaal anders is.
De Speke-camping die de meeste overlanders aandoen aan de Nijl in Jinja is verlaten en niet erg mooi. Het landschap er om heen is echter ronduit spectaculair want de camping grenst direct aan de Nijl die heeft hier enorme watervallen. Great 5 voor kenners. Een oorverdovend geluid geeft dat. We gaan naar een andere camping dichtbij (Eden Garden resort) die weliswaar niet dat mooie uitzicht heeft maar wel veel schoner is.
Woensdag blijven we in Jinja, we willen eigenlijk wel eens wat gaan wandelen en de Nijl biedt daar ruimschoots de gelegenheid toe. Als het ’s morgens echter aanhoudend regent gaan we eerst naar de stad om vervolgens bij ‘2 friends’ te belanden en dat is het beste restaurant van Oeganda en omstreken. Als dan blijkt dat hier een Zweedse moeder en zoon de scepter zwaaien zijn we natuurlijk niet meer weg te branden. We slagen er nog net in voor de duisternis (die om zeven uur al invalt) foto’s van Nijl en watervallen te maken. En hoewel we niet wandelden bestempelen we ook deze dag weer als geslaagd. Waarvan acte.