Op weg
Door: Klaas en Annemarie
Blijf op de hoogte en volg klaas
25 Augustus 2019 | Rusland, Astrachi
Daar rijden we dan, een week onderweg en al bijna in Kazachstan, met als einddoel Vietnam of Maleisië van waaruit de auto terug verscheept zal worden. De route loopt via Polen, Oekraïne, Rusland, Kazachstan, Uzbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië, China, Pakistan, India, Nepal, daarna weer India (Assam), Myanmar, Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam. Drie (max 4) maanden hebben we ervoor uitgetrokken, ongeveer 25000 km verwachten we te gaan rijden. Halverwege, waarschijnlijk vanuit India, vliegen we een week naar huis.
Na maanden van voorbereiding, met name de auto en de visums vraten tijd, vertrekken we zaterdagmorgen 17 augustus.. Uitgezwaaid door Nel, Miep, Jaap en Lotje.
In een aardige wijk in Berlijn, niet ver van het centrum, mogen we na een half uur vriendelijk kletsen toch overnachten op de overvolle camper’camping’. De volgende ochtend eerst met de ondergrondse en daarna te voet over de Unter den Linden naar de Brandenburger Tor. Helaas in een onophoudelijk druilende regen. Tot zover nog een alledaags uitje. Dat verandert snel wanneer we een paar uur later Polen inrijden. Sombere aanblik. Richting Rosnic, op zoek naar de overblijfselen van het landgoed Palac waar de overgrootouders van Jo ooit woonden, totdat ze door de Russen in WOII werden verdreven. De oma van Jo, die nu ook in Canada woont , vierde vroeger haar vakanties daar.
We vinden de plek redelijk eenvoudig in een afgelegen plattelandsdorpje. Een droevig gezicht. Wat ooit een indrukwekkend groot landhuis was is nu een vervallen gebouw. Op de begane grond alle deuren en ramen dichtgemetseld om ivm instortingsgevaar de toegang te verhinderen. En dat lijkt niet overbodig want na ruim 70 jaar is een groot deel van het dak ingestort. We raden wat hier 70 tot 100 jaar geleden zich allemaal heeft afgespeeld.
We rijden verder oostwaarts over de royale autobanen waar Polen met europees geld mee is vol gelegd. Het is vlak en saai. Opvallend is wel hoe schoon de dorpen en de wegbermen zijn. Pas de volgende dag zien we in het oosten van Polen een landschap dat ons meer aanspreekt. Het lijkt ook welvarender. De supermarkten puilen uit en de prijzen zijn super laag.
Al met al verbaast Polen ons, we hadden het ons minder welvarend voorgesteld. Maar goed, we hebben natuurlijk nauwelijks iets van het land gezien. Het jaarinkomen blijkt op ca de helft van het onze te liggen.
We merken dat het, in tegenstelling tot de Panamerican, erg prettig is om thuis weg te rijden en op die manier geleidelijk in de reismodus te raken. En ook heel fijn, niet ineens plof in een andere cultuur maar langzaam voelen hoe de sfeer in de landen verandert naarmate we verder oostwaarts rijden.
In Oekraïne is het ook warm en gelukkig kost de grenspassage ons maar 1,5 uur. Het oogt veel minder welvarend dan Polen. Logisch want het jaarinkomen ligt hier laag, gemiddeld ca € 7000
In Lviv ontmoeten we Peter, een reisvriend, die op de terugweg is van een deel van de zijderoute. We spreken bijna iedere reis ergens af als onze paden zich dan toevallig kruisen. Ook hier is dat het geval. Lviv is een schitterende historische stad. Annemarie was daar ooit in de Sovjettijd, maar de stad is bijna onherkenbaar veranderd doordat de grauwe sombere sluier die er hing vervangen is door een levendige drukte en gezellige terrasjes.
Na een gezellig samenzijn pakken we nog wat kilometers en hebben, bij gebrek aan een camping, onze eerste overnachting bij een benzinestation . Dat voelt meteen weer als vanouds.
Vanwege de Russische rebellen in oost Oekraïne moeten we via een omweg richting Russische grens.
Na eindeloos wachten in verschillende lange rijen, veel formulieren, weinig logica en veel mannen met hele grote petten die met ferme passen rondlopen mogen we na een paar uur doorrijden. Gelukkig wordt onze auto itt veel andere auto’s niet leeggehaald.
Rusland oogt welvarender dan Oekraïne en dat blijft zo tot de grens van Kazachstan. We doorkruisen grote steden zoals Volgograd met brede boulevards . Oude hoge sowjetflats afgewisseld met grote appartementencomplexen en zo nu en dan nog een intourist hotel, waar vroeger iedere buitenlander ingeloodst werd. Op super-de-luxe terrasjes drinken we cappuccino en bij Mac Donalds halen we WiFi. Het platteland is dunbevolkt met uitgestrekte velden zonnebloemen en mais. Zo nu en dan een dorpje met houten en bakstenen huisjes met asbestgolfplaten dak en toch hele grote kerken met glanzende koepel. Langs de weg zitten vrouwen achter een stapel tomaten in de hoop dat iemand ze koopt. Grote dure auto’s zoeven voorbij.
De eerste nacht slapen we op de parkeerplaats bij een hotel . En eten er een avondmaal omdat daar duidelijk op gerekend wordt. Voor €3 PP. Door 3 hele vriendelijke vrouwen bediend en dat maakt het ronduit vieze eten helemaal goed. Vanwege een fooi van 10% worden we Nb gekust. Behalve biera kunnen we ons totaal niet verstaanbaar maken. Jammer, want we hebben veel (pogingen tot) aanspraak van de hotelgasten. Er worden foto’s en selfies van en met ons gemaakt en we krijgen gedroogde visjes voor bij onze wijn.
Na Wolgograd loopt de temperatuur flink op. Was het tot dan toe aangenaam tegen de 30 graden, nu gaat er een hete wind waaien. Het landschap verandert mee. Vlaktes droog gras met zo nu en dan een kudde schapen. Waarschijnlijk het begin van het woestijnachtig landschap van Kazachstan .
Vlak voor de grensovergang ligt de stad Astrachan, een fraaie stad met veel toerisme. DE havenstad aan de Volgarivier, met scheepswerven voor schepen die nooit elders komen dan op de Volga en op de Kaspische zee. We spreken er ‘s-avonds (alweer aardige) engelssprekende Russen. ‘Er zijn veel oudere Russen die het communisme missen, nu moeten ze nadenken en vroeger deed de staat dat voor ze’. De jongeren voelen zich gelukkiger met het huidige systeem. Over politiek komt er niet veel meer uit dan dat het een spel is waar je je niet mee moet bemoeien.
Rusland is 250 keer groter dan NL en heeft ca 150 miljoen inwoners.
Het gemiddelde jaarinkomen is ca € 20.000
Na maanden van voorbereiding, met name de auto en de visums vraten tijd, vertrekken we zaterdagmorgen 17 augustus.. Uitgezwaaid door Nel, Miep, Jaap en Lotje.
In een aardige wijk in Berlijn, niet ver van het centrum, mogen we na een half uur vriendelijk kletsen toch overnachten op de overvolle camper’camping’. De volgende ochtend eerst met de ondergrondse en daarna te voet over de Unter den Linden naar de Brandenburger Tor. Helaas in een onophoudelijk druilende regen. Tot zover nog een alledaags uitje. Dat verandert snel wanneer we een paar uur later Polen inrijden. Sombere aanblik. Richting Rosnic, op zoek naar de overblijfselen van het landgoed Palac waar de overgrootouders van Jo ooit woonden, totdat ze door de Russen in WOII werden verdreven. De oma van Jo, die nu ook in Canada woont , vierde vroeger haar vakanties daar.
We vinden de plek redelijk eenvoudig in een afgelegen plattelandsdorpje. Een droevig gezicht. Wat ooit een indrukwekkend groot landhuis was is nu een vervallen gebouw. Op de begane grond alle deuren en ramen dichtgemetseld om ivm instortingsgevaar de toegang te verhinderen. En dat lijkt niet overbodig want na ruim 70 jaar is een groot deel van het dak ingestort. We raden wat hier 70 tot 100 jaar geleden zich allemaal heeft afgespeeld.
We rijden verder oostwaarts over de royale autobanen waar Polen met europees geld mee is vol gelegd. Het is vlak en saai. Opvallend is wel hoe schoon de dorpen en de wegbermen zijn. Pas de volgende dag zien we in het oosten van Polen een landschap dat ons meer aanspreekt. Het lijkt ook welvarender. De supermarkten puilen uit en de prijzen zijn super laag.
Al met al verbaast Polen ons, we hadden het ons minder welvarend voorgesteld. Maar goed, we hebben natuurlijk nauwelijks iets van het land gezien. Het jaarinkomen blijkt op ca de helft van het onze te liggen.
We merken dat het, in tegenstelling tot de Panamerican, erg prettig is om thuis weg te rijden en op die manier geleidelijk in de reismodus te raken. En ook heel fijn, niet ineens plof in een andere cultuur maar langzaam voelen hoe de sfeer in de landen verandert naarmate we verder oostwaarts rijden.
In Oekraïne is het ook warm en gelukkig kost de grenspassage ons maar 1,5 uur. Het oogt veel minder welvarend dan Polen. Logisch want het jaarinkomen ligt hier laag, gemiddeld ca € 7000
In Lviv ontmoeten we Peter, een reisvriend, die op de terugweg is van een deel van de zijderoute. We spreken bijna iedere reis ergens af als onze paden zich dan toevallig kruisen. Ook hier is dat het geval. Lviv is een schitterende historische stad. Annemarie was daar ooit in de Sovjettijd, maar de stad is bijna onherkenbaar veranderd doordat de grauwe sombere sluier die er hing vervangen is door een levendige drukte en gezellige terrasjes.
Na een gezellig samenzijn pakken we nog wat kilometers en hebben, bij gebrek aan een camping, onze eerste overnachting bij een benzinestation . Dat voelt meteen weer als vanouds.
Vanwege de Russische rebellen in oost Oekraïne moeten we via een omweg richting Russische grens.
Na eindeloos wachten in verschillende lange rijen, veel formulieren, weinig logica en veel mannen met hele grote petten die met ferme passen rondlopen mogen we na een paar uur doorrijden. Gelukkig wordt onze auto itt veel andere auto’s niet leeggehaald.
Rusland oogt welvarender dan Oekraïne en dat blijft zo tot de grens van Kazachstan. We doorkruisen grote steden zoals Volgograd met brede boulevards . Oude hoge sowjetflats afgewisseld met grote appartementencomplexen en zo nu en dan nog een intourist hotel, waar vroeger iedere buitenlander ingeloodst werd. Op super-de-luxe terrasjes drinken we cappuccino en bij Mac Donalds halen we WiFi. Het platteland is dunbevolkt met uitgestrekte velden zonnebloemen en mais. Zo nu en dan een dorpje met houten en bakstenen huisjes met asbestgolfplaten dak en toch hele grote kerken met glanzende koepel. Langs de weg zitten vrouwen achter een stapel tomaten in de hoop dat iemand ze koopt. Grote dure auto’s zoeven voorbij.
De eerste nacht slapen we op de parkeerplaats bij een hotel . En eten er een avondmaal omdat daar duidelijk op gerekend wordt. Voor €3 PP. Door 3 hele vriendelijke vrouwen bediend en dat maakt het ronduit vieze eten helemaal goed. Vanwege een fooi van 10% worden we Nb gekust. Behalve biera kunnen we ons totaal niet verstaanbaar maken. Jammer, want we hebben veel (pogingen tot) aanspraak van de hotelgasten. Er worden foto’s en selfies van en met ons gemaakt en we krijgen gedroogde visjes voor bij onze wijn.
Na Wolgograd loopt de temperatuur flink op. Was het tot dan toe aangenaam tegen de 30 graden, nu gaat er een hete wind waaien. Het landschap verandert mee. Vlaktes droog gras met zo nu en dan een kudde schapen. Waarschijnlijk het begin van het woestijnachtig landschap van Kazachstan .
Vlak voor de grensovergang ligt de stad Astrachan, een fraaie stad met veel toerisme. DE havenstad aan de Volgarivier, met scheepswerven voor schepen die nooit elders komen dan op de Volga en op de Kaspische zee. We spreken er ‘s-avonds (alweer aardige) engelssprekende Russen. ‘Er zijn veel oudere Russen die het communisme missen, nu moeten ze nadenken en vroeger deed de staat dat voor ze’. De jongeren voelen zich gelukkiger met het huidige systeem. Over politiek komt er niet veel meer uit dan dat het een spel is waar je je niet mee moet bemoeien.
Rusland is 250 keer groter dan NL en heeft ca 150 miljoen inwoners.
Het gemiddelde jaarinkomen is ca € 20.000
-
25 Augustus 2019 - 16:39
René:
We wensne jullie een geweldige reis en verheugen ons weer op jullie verslagen. Wees voorzichtig en blijf gezond.
Hartelijke groeten, Klara en René -
25 Augustus 2019 - 20:07
Gerhard:
Klaas are there no Tevrede stopover on your trip -
25 Augustus 2019 - 22:57
Martien:
Klinkt mooi. Zie graag foto’s
Goeie reis verder
Liefs -
26 Augustus 2019 - 09:52
Miep:
Leuk om jullie verslag te lezen. Zo krijgen we een beetje de sfeer mee. Wat gaan jullie snel. Dat zal straks wel anders worden. Ben benieuwd. Geniet ervan! -
26 Augustus 2019 - 14:20
Joke:
Dat gaat voorspoedig.
Toch behoorlijk wat afwisselîng he in een op zich weinig enerverend gebied. Het zit m in de details misschien.
-
26 Augustus 2019 - 16:52
Henk Horstink:
Henk wil graag weten hoe hoog het water staat in Astrakan. Is het nog Rusland? Komen jullie langs het Aralmeer? -
26 Augustus 2019 - 21:02
Marie-jeanne:
Wat een leuk verslag, beeldend geschreven met af en toe wat details, we kunnen weer goed meereizen zonder zelf in die auto te zitten. liefsxxx -
27 Augustus 2019 - 15:00
Leo:
Wat een mooi en beeldend verslag, ik reis al mee ☺.
En wat een werelden, van verschil, in 10 dagen. Veel moois en plezier! -
27 Augustus 2019 - 15:15
Mirjam:
Veilige reis, lekker genieten! Wij genieten via de verhalen met jullie mee. De stampot andijvie met spekjes! voor oma gaan we zo weer brengen.
Hartelijke groeten, Mirjam en Bart Jeroen -
29 Augustus 2019 - 10:51
Felix En Maria:
Wat een leuk gedetailleerd en beeldend verslag! Jullie overbruggen in no time een flinke afstand. Lekker avonturieren en genieten van de reis. On the road again en veel Bob Seger. Heerlijk! En laat de foto's maar komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
