Australie aug/sept 2015
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
05 November 2015 | Indonesië, Kuta
Hoewel we ons verhaal van voorjaar 2015 in Midden Amerika nog niet volledig op de website hebben geplaatst (vanwege techn problemen) nu toch een tussendoortje vanuit Bali.
Gisteren daar aangekomen na ruim 6 weken in Australie te hebben gezworven.
Dat komt zo: Annemarie's zoon Sander trouwde half augustus met Jo, en dat vond plaats in Melbourne. Goede reden dus om daar een reis aan vast te plakken.
- Twee weken rond de bruiloft
Na aankomst in Melbourne hadden we nog 4 dagen voor het huwelijk plaats vond, we hebben toen met Sander en oa Felix (vader Sander), Maria (partner Felix), Paul (broer Annemarie) en Judith (partner Paul) de stad verkend en kennis gemaakt met de ouders van Jo. Indrukwekkend allemaal. De ochtend van de huwelijksdag brachten we met de bruidegom bij Felix en Maria door. Errg aangenaam. De huwelijksvoltrekking wordt geleid door Ross, de stiefmoeder van Ross (Sander en Jo verkeren in de gelukkige omstandigheid 4 ouders en 4 stiefouders te hebben, het maximum dus) Na de huwelijksvoltrekking barstte een knallend feest los, alles in een prachtige setting (een kleine bierbrouwerij). Alle ouders speechen of vermaken de club anderszins. Vooral Felix blijkt een ster in dat laatste. Dan voert het bruidspaar de dansact op waar Annemarie al maanden naar uitzag. Indrukwekkend. De ouderen vertrekken om middernacht, terwijl iedereen de stad intrekt om nog verder te feesten.
Zondag heeft het bruidspaar en alle aanwezige familie een lunch bij een oom en tante van Jo. Zondagmiddag nemen we, al lopend langs de beach waar Paul en Judith ook toevallig wandelen, afscheid van Melbourne.
Maandag vroeg op, want voor ca 30 gasten die niet uit Australie kwamen werd het feest nog een week voortgezet in Port Douglas, zo'n 3000 km noordelijk van Melbourne. Maar eerst gaat in Cairns de kies van Annemarie eruit. Makkelijker geschreven dan gedaan. Veel napijn. Ook Port Douglas werd een groot succes. Niet in het minst vanwege de fantastische uitstapjes (oa snorkelen op de Great Barrier Reef en een trip naar Daintree en Port Tribulation) maar zeker ook vanwege de goede sfeer en een club leuke mensen. Voor Annemarie een uitgelezen kans om alle vrienden van Sander weer eens uitgebreid te spreken. Enkele nb al vanaf de lagere school. Vrijdag begint het afscheid van hen. Elk uur vertrekt er wel iemand, er wordt afgereisd naar Canada, Hong Kong, Duitsland, Nederland, Engeland en daarmee ben ik waarschijnlijk niet eens kompleet.
Op zondag vierden we Sanders verjaardag nog en een paar uur later vertrok hij naar z'n woonplaats Calgary (maar jammer genoeg zonder zijn bruid Jo, een conferentie hield haar nog een weekje langer in Australie)
- Drie weken door stof.
Maandag maakten Annemarie en ik een Keulse reis naar Broome. Vliegen van Cairns naar Sydney, overstap naar Perth en vervolgens overstap naar Broome. Ca 9000 km vliegen om 3000 km westwaarts te komen. In een soort U gevlogen zeg maar. Dinsdag konden we daar onze 'terreinwagen' afhalen om daarmee 3 weken door de bush te rijden. We hadden ons redelijk voorbereid en zagen er door de enthousiaste verhalen van familie van Jo nog meer naar uit.
Toen we de auto oppikten werd meteen duidelijk dat er niet met zorg werd afgeleverd. Reden om de eerste nacht maar in Broome te blijven om auto en uitrusting te testen. Bleek een dag later een goed idee, want we ruilden de tent, de lamp en het kooktoestel. Op naar Derby, de laatste stad voor de wildernis. Daar overnacht en alsnog voor de al geruilde lamp een nieuwe gekocht en voorts nog een verlengsnoer 12V omdat de de 12V plug voorin de auto dienst weigerde (en we daardoor dan geen IPhones etc zouden kunnen opladen)
Woensdag de bush in. De zgn Gibb river road. Nog 60 km verharde weg en dan zou de hel los barsten. Slechte wegen, amper verkeer maar mooi landschap was ons verteld. Natuurlijk zagen we fraaie dingen, zoals gorges, watervallen, krokodillen, verlaten landschappen, etc. Slechte wegen waren er ook plenty, maar verlaten was het nooit, altijd was er verkeer.
Voor de Gibb river road zou je minstens 8 dagen moeten uit trekken had iedereen ons gezegd; we deden het in bijna 4 dagen. Hoogtepunten waren de camping in Winjana gorge NP waar we een leuke wandeling maakten naar een rivier vol met (kleine, althans voor zo ver we zagen) krokodillen. El Questro was ook een mooi gebied, wel erg druk. Wat ons helaas parten speelden was onze slechte conditie. Wandelen en fietsen was vrijwel onmogelijk, tenzij het vlak was. Gelukkig van tijdelijke aard, maar helaas wel gedurende onze gehele Australie en Indonesie reis.
Kakadu National Park had ook beslist erg mooie plekken, maar de afstanden ertussen waren ook hier errg groot. Hoogtepunt was beslist Cahills Crossing waar de (nu grote) krokodillen in afwachting waren van de vis die de vloed vanuit de oceaan de rivier in zou stuwen. Kijk op YouTube bij Cahills Crossing dan zie je 4x4’s die de rivier doorkruisen, tussen de krokodillen door, en af en toe blijven steken vanwege de sterke stroming
Darwin was erg mooi, zeker de zaterdagochtend op de pier van de haven. Erg trendy stad en dat in zo'n uithoek. De aboriginals die we hier zagen bevestigden ons vooroordeel over overlast door drankgebruik zodanig dat we daar besloten niet meer Arnhemland in te gaan. Temeer omdat het een tocht van ca 500 km zou zijn die over dezelfde weg (dus weer 500 km) terug zou moeten worden afgelegd. En zeer waarschijnlijk weer slechte wegen en (te) weinig spectaculairs. De Aboriginalcultuur hebben we daardoor niet optimaal gezien, gelukkig bezochten we nog enkele kleine musea.
We twijfelen nog even of we dan maar naar Alice Springs zullen rijden, wel weer 400 km en 400 terug. Ook niet dus.
In Barkley Homestead staan we op een leuke camping in the middle of nowhere.
Een nederzetting met camping, hotel, restaurant, benzinepomp, winkel waar nagenoeg geen auto verder rijdt. Iedereen is blij na honderden km's even de benen te kunnen strekken zonder over de kadavers van kangoeroes te struikelen. De bermen zijn daar nogal mee bezaaid namelijk. We zagen veeel meer dode dan levende exemplaren. Afleiding wordt vooral hierdoor bepaald, en ook door termietheuvels die voorzien van een t-shirt of bh. In deze Homestead, maar ook in veel andere horecagelegenheden, zijn veel Nederlandse meisjes werkzaam. Allemaal juist voor hun studie een jaartje eruit.
25 dollar netto per uur verdienen is gebruikelijk en in weekend meestal 35. Daar kom je wereld wel mee door. We besluiten zo snel mogelijk de bush uit te gaan en wat meer van de oostkust te gaan bekijken. Nog zo'n 2500 km. Via Mount Isa, groot geworden door de mijnen, komen we in Chartes Towers waar we een al betaalde camping verlaten om een betere te zoeken. Leuk stadje waar we de volgende morgen nog wat door het oude deel (ca 1870, wat heet oud) wandelen. Bij Townsville bereiken we de kust en de lol in Australie wordt nu weer met het uur groter. Langs de kust is het prachtig. We zien vooral veel rietsuikerplantages, maar ook bananenplantages en veel ander fruit. Deze route vinden we veel afwisselender dan de bush en het spijt ons dat we niet de kustroute, bijv Cairns naar Sydney, als basis hebben genomen en dan af en toe paar daagjes het binnenland in. De mensen zijn hier ook anders, sportiever, gezonder levend en minder ruw. In de bush wonen mensen die wat meer moeite moeten doen om te overleven. Logisch.
We belanden vanwege de goede herinneringen in Port Douglas, waar we 2 nachten blijven. Bezoek aan de dokter omdat ik al ruim 2 weken last heb van koortsaanvallen en gebrek aan energie. Dan auto inleveren in Cairns en daarna nog dagje fietsen. Al met al langs de kust een prima afsluiting van een ervaring in de outback waarvan we ons (veel) meer hadden voorgesteld.
- week Sydney
Sydney is prachtig horen we van Sander, Christa en menigeen. Dus weer een vluchtje, met aan het eind al een prachtig zicht op de ligging van de stad tussen het water. De eerste overnachting is nabij Chinatown. Centraal gelegen dus maar matig hotel. We boekten maar 1 nacht en willen langer blijven maar dat lukt niet. Dan maar naar The Menzies, ook goed gelegen, nl dicht bij Darling Harbour en the Opera.
In totaal zijn we 7 dagen in Sydney en het verveelde geen uur. We bezochte Darling Harbour (dagelijks zelfs, om aan het eind vd middag een wijntje te drinken) het befaamde Operagebouw, de botanische tuin, Hyde park, de uitzichttoren, Manly, Bondibeach, etc. Maar we zagen in Imax ook een mooie 3D-film over de beklimming van de Mount Everest. Een hoogtepunt was het bezoek van een optreden van Joan Baez in het Operagebouw. Ze is al in de 70 maar haar optreden is nog steeds fantastisch.
Sydney is een prachtstad, wat mij betreft vergelijkbaar met steden als Londen, Parijs en New York. De ligging aan het water geeft een extra dimensie. Naast een uitstekend net van treinen en bussen overal ferries en watertaxi's om de 5 miljoen inwoners uit en thuis te krijgen
Gisteren daar aangekomen na ruim 6 weken in Australie te hebben gezworven.
Dat komt zo: Annemarie's zoon Sander trouwde half augustus met Jo, en dat vond plaats in Melbourne. Goede reden dus om daar een reis aan vast te plakken.
- Twee weken rond de bruiloft
Na aankomst in Melbourne hadden we nog 4 dagen voor het huwelijk plaats vond, we hebben toen met Sander en oa Felix (vader Sander), Maria (partner Felix), Paul (broer Annemarie) en Judith (partner Paul) de stad verkend en kennis gemaakt met de ouders van Jo. Indrukwekkend allemaal. De ochtend van de huwelijksdag brachten we met de bruidegom bij Felix en Maria door. Errg aangenaam. De huwelijksvoltrekking wordt geleid door Ross, de stiefmoeder van Ross (Sander en Jo verkeren in de gelukkige omstandigheid 4 ouders en 4 stiefouders te hebben, het maximum dus) Na de huwelijksvoltrekking barstte een knallend feest los, alles in een prachtige setting (een kleine bierbrouwerij). Alle ouders speechen of vermaken de club anderszins. Vooral Felix blijkt een ster in dat laatste. Dan voert het bruidspaar de dansact op waar Annemarie al maanden naar uitzag. Indrukwekkend. De ouderen vertrekken om middernacht, terwijl iedereen de stad intrekt om nog verder te feesten.
Zondag heeft het bruidspaar en alle aanwezige familie een lunch bij een oom en tante van Jo. Zondagmiddag nemen we, al lopend langs de beach waar Paul en Judith ook toevallig wandelen, afscheid van Melbourne.
Maandag vroeg op, want voor ca 30 gasten die niet uit Australie kwamen werd het feest nog een week voortgezet in Port Douglas, zo'n 3000 km noordelijk van Melbourne. Maar eerst gaat in Cairns de kies van Annemarie eruit. Makkelijker geschreven dan gedaan. Veel napijn. Ook Port Douglas werd een groot succes. Niet in het minst vanwege de fantastische uitstapjes (oa snorkelen op de Great Barrier Reef en een trip naar Daintree en Port Tribulation) maar zeker ook vanwege de goede sfeer en een club leuke mensen. Voor Annemarie een uitgelezen kans om alle vrienden van Sander weer eens uitgebreid te spreken. Enkele nb al vanaf de lagere school. Vrijdag begint het afscheid van hen. Elk uur vertrekt er wel iemand, er wordt afgereisd naar Canada, Hong Kong, Duitsland, Nederland, Engeland en daarmee ben ik waarschijnlijk niet eens kompleet.
Op zondag vierden we Sanders verjaardag nog en een paar uur later vertrok hij naar z'n woonplaats Calgary (maar jammer genoeg zonder zijn bruid Jo, een conferentie hield haar nog een weekje langer in Australie)
- Drie weken door stof.
Maandag maakten Annemarie en ik een Keulse reis naar Broome. Vliegen van Cairns naar Sydney, overstap naar Perth en vervolgens overstap naar Broome. Ca 9000 km vliegen om 3000 km westwaarts te komen. In een soort U gevlogen zeg maar. Dinsdag konden we daar onze 'terreinwagen' afhalen om daarmee 3 weken door de bush te rijden. We hadden ons redelijk voorbereid en zagen er door de enthousiaste verhalen van familie van Jo nog meer naar uit.
Toen we de auto oppikten werd meteen duidelijk dat er niet met zorg werd afgeleverd. Reden om de eerste nacht maar in Broome te blijven om auto en uitrusting te testen. Bleek een dag later een goed idee, want we ruilden de tent, de lamp en het kooktoestel. Op naar Derby, de laatste stad voor de wildernis. Daar overnacht en alsnog voor de al geruilde lamp een nieuwe gekocht en voorts nog een verlengsnoer 12V omdat de de 12V plug voorin de auto dienst weigerde (en we daardoor dan geen IPhones etc zouden kunnen opladen)
Woensdag de bush in. De zgn Gibb river road. Nog 60 km verharde weg en dan zou de hel los barsten. Slechte wegen, amper verkeer maar mooi landschap was ons verteld. Natuurlijk zagen we fraaie dingen, zoals gorges, watervallen, krokodillen, verlaten landschappen, etc. Slechte wegen waren er ook plenty, maar verlaten was het nooit, altijd was er verkeer.
Voor de Gibb river road zou je minstens 8 dagen moeten uit trekken had iedereen ons gezegd; we deden het in bijna 4 dagen. Hoogtepunten waren de camping in Winjana gorge NP waar we een leuke wandeling maakten naar een rivier vol met (kleine, althans voor zo ver we zagen) krokodillen. El Questro was ook een mooi gebied, wel erg druk. Wat ons helaas parten speelden was onze slechte conditie. Wandelen en fietsen was vrijwel onmogelijk, tenzij het vlak was. Gelukkig van tijdelijke aard, maar helaas wel gedurende onze gehele Australie en Indonesie reis.
Kakadu National Park had ook beslist erg mooie plekken, maar de afstanden ertussen waren ook hier errg groot. Hoogtepunt was beslist Cahills Crossing waar de (nu grote) krokodillen in afwachting waren van de vis die de vloed vanuit de oceaan de rivier in zou stuwen. Kijk op YouTube bij Cahills Crossing dan zie je 4x4’s die de rivier doorkruisen, tussen de krokodillen door, en af en toe blijven steken vanwege de sterke stroming
Darwin was erg mooi, zeker de zaterdagochtend op de pier van de haven. Erg trendy stad en dat in zo'n uithoek. De aboriginals die we hier zagen bevestigden ons vooroordeel over overlast door drankgebruik zodanig dat we daar besloten niet meer Arnhemland in te gaan. Temeer omdat het een tocht van ca 500 km zou zijn die over dezelfde weg (dus weer 500 km) terug zou moeten worden afgelegd. En zeer waarschijnlijk weer slechte wegen en (te) weinig spectaculairs. De Aboriginalcultuur hebben we daardoor niet optimaal gezien, gelukkig bezochten we nog enkele kleine musea.
We twijfelen nog even of we dan maar naar Alice Springs zullen rijden, wel weer 400 km en 400 terug. Ook niet dus.
In Barkley Homestead staan we op een leuke camping in the middle of nowhere.
Een nederzetting met camping, hotel, restaurant, benzinepomp, winkel waar nagenoeg geen auto verder rijdt. Iedereen is blij na honderden km's even de benen te kunnen strekken zonder over de kadavers van kangoeroes te struikelen. De bermen zijn daar nogal mee bezaaid namelijk. We zagen veeel meer dode dan levende exemplaren. Afleiding wordt vooral hierdoor bepaald, en ook door termietheuvels die voorzien van een t-shirt of bh. In deze Homestead, maar ook in veel andere horecagelegenheden, zijn veel Nederlandse meisjes werkzaam. Allemaal juist voor hun studie een jaartje eruit.
25 dollar netto per uur verdienen is gebruikelijk en in weekend meestal 35. Daar kom je wereld wel mee door. We besluiten zo snel mogelijk de bush uit te gaan en wat meer van de oostkust te gaan bekijken. Nog zo'n 2500 km. Via Mount Isa, groot geworden door de mijnen, komen we in Chartes Towers waar we een al betaalde camping verlaten om een betere te zoeken. Leuk stadje waar we de volgende morgen nog wat door het oude deel (ca 1870, wat heet oud) wandelen. Bij Townsville bereiken we de kust en de lol in Australie wordt nu weer met het uur groter. Langs de kust is het prachtig. We zien vooral veel rietsuikerplantages, maar ook bananenplantages en veel ander fruit. Deze route vinden we veel afwisselender dan de bush en het spijt ons dat we niet de kustroute, bijv Cairns naar Sydney, als basis hebben genomen en dan af en toe paar daagjes het binnenland in. De mensen zijn hier ook anders, sportiever, gezonder levend en minder ruw. In de bush wonen mensen die wat meer moeite moeten doen om te overleven. Logisch.
We belanden vanwege de goede herinneringen in Port Douglas, waar we 2 nachten blijven. Bezoek aan de dokter omdat ik al ruim 2 weken last heb van koortsaanvallen en gebrek aan energie. Dan auto inleveren in Cairns en daarna nog dagje fietsen. Al met al langs de kust een prima afsluiting van een ervaring in de outback waarvan we ons (veel) meer hadden voorgesteld.
- week Sydney
Sydney is prachtig horen we van Sander, Christa en menigeen. Dus weer een vluchtje, met aan het eind al een prachtig zicht op de ligging van de stad tussen het water. De eerste overnachting is nabij Chinatown. Centraal gelegen dus maar matig hotel. We boekten maar 1 nacht en willen langer blijven maar dat lukt niet. Dan maar naar The Menzies, ook goed gelegen, nl dicht bij Darling Harbour en the Opera.
In totaal zijn we 7 dagen in Sydney en het verveelde geen uur. We bezochte Darling Harbour (dagelijks zelfs, om aan het eind vd middag een wijntje te drinken) het befaamde Operagebouw, de botanische tuin, Hyde park, de uitzichttoren, Manly, Bondibeach, etc. Maar we zagen in Imax ook een mooie 3D-film over de beklimming van de Mount Everest. Een hoogtepunt was het bezoek van een optreden van Joan Baez in het Operagebouw. Ze is al in de 70 maar haar optreden is nog steeds fantastisch.
Sydney is een prachtstad, wat mij betreft vergelijkbaar met steden als Londen, Parijs en New York. De ligging aan het water geeft een extra dimensie. Naast een uitstekend net van treinen en bussen overal ferries en watertaxi's om de 5 miljoen inwoners uit en thuis te krijgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
