Rio

En wat doen we wanneer we Rio binnenrijden? Juist, naar een Toyotagarage. De differentieel van de auto lekt olie en het trillen wordt alleen maar erger. Voor Klaas zijn de bezoekjes aan een Toyotagarage altijd een feest: veel aandacht van heel veel personeel voor de auto. En meestal gratis onderhoud. Ook nu krijgen we een VIP behandeling. En jawel, we hoeven niets af te rekenen. Dan naar een bandenman. En voor het eerst in Zuid Amerika hebben ze hier de goede maat banden op voorraad. Wel bijna 4x keer zo duur als in NL, maar wanneer daardoor het trillen wegblijft is het het dubbel waard. En het lijkt te werken.


Vervolgens naar een hostel om te kijken of we er de auto veilig kunnen parkeren en dan met de auto verder de stad in. Langs de stranden, waaronder Copacabana. Een begrip en we zijn dan ook behoorlijk onder de indruk. Niet zozeer door wat we zien, het is bewolkt en erg rustig op de stranden, maar meer van het idee. Hier rijden we dan. In Rio. Tegen de bergen op zien we favela's. Verder langs de lange bochtige kust naar de wijk Urca. In het donker rijden we daarna weer naar het hostel terug dat we gelukkig maar voor een nacht geboekt hebben. Geen succes. Wel een lekkere Italiaan in de buurt maar niet helemaal een prettig gevoel om er in het donker heen te lopen.


De volgende ochtend plenst het. Met de auto rijden we langs de verlaten stranden. Luxe om lekker droog te zitten en onze eigen sightseeing te kunnen doen. Na een verkeerde afslag komen we op een 14 km lange brug naar een ander deel van Rio: Niteroi. In onze poging de goede weg te vinden stuiten we bij toeval in een troosteloze buurt aan het water op een theatergebouw van onmiskenbaar Oscar Niemeyer. Na een hoop gedraai vinden we de goede weg. En krijgen daardoor en passant een kijkje in het andere Rio. Huisjes van karton en doeken op het trottoir gebouwd. Niet echt een plek om eens rustig stil te staan om de kaart te bestuderen. Deprimerend. Dit is ook Rio. Grote tegenstellingen.


Zondagmorgen zijn we vroeg op, de hemel is blauw, tegen de voorspelling in. We zitten binnen de kortste keren in de metro en daarna de bus, op weg naar het beeld Cristo Redentor op de berg Corcovado, het Christusbeeld op 700 m hoogte. Het laatste stuk met het treintje. Opvallend hoe vaak iemand vraagt of ie ons kan helpen. En dan is het altijd de kunst om een gezonde achterdocht te combineren met vriendelijkheid voor de aangeboden hulp. Dat we toeristen zijn spat van ons af. Dat hoorden we gisterenavond nog toen we op een wijnbar stuitte in de buurt waar we nu een hotel hebben, in de wijk Botafogo. Erg druk was het daar, de eigenaar sprak ons aan toen we, nadat we al elders hadden gegeten, voorbij liepen en zei dat wij hem 's-middags ook al opgevallen waren omdat we er zo Europees uitzagen. Jammer dat we geen trek meer hadden, dan nog maar expresso en dessertwijntje. Een leuk gesprek met rondleiding door zijn wijnkelder volgde, met weer uitwisseling van kaartjes.


Maar terug naar Corcovado. Het treintje dat recht naar boven gaat zit boordevol. Hoewel de Corcovado aan de rand van Rio ligt gaan we door tropisch bos naar boven. Een van de leuke, zeg maar leukste facetten van Rio is dat water, bergen en oerwoud allemaal in de directe omgeving zijn. Hoewel het boven dringen is geblazen om foto's te maken (irritant die mensen die daarvoor zo nodig zelfs op hun rug gaan liggen) is het uitzicht adembenemend. Het beeld is enorm groot, van linker naar rechterhand is 28 mtr. Baaien, stranden, havens, vliegvelden, wijken (ook de favela's), alles is goed te zien. Rio heeft nb 86 km strand. Vanuit heel Rio, met haar 6 miljoen inwoners, is dit beeld overigens ook te zien. Terug zien we vanuit de trein nog een aap klauteren.


Daarna met de metro naar het museum Amanha (betekent morgen). Onderweg weer een gesprek met een vriendelijke jongen, filosoof, beroepsboxer en barman. Roemeen en vandaag 40 geworden. Zwaar opgemaakt. Wanneer we uitstappen in het redelijk verlaten metrostation komt er een meisje naar ons toe en vraagt of ze kan helpen. Zij moet ook onze kant op en samen lopen we door het verlaten centrum van Rio (alleen op zondag gevaarlijk lezen we) dat een favoriete slaapplaats voor zwervers is. Overal liggen en hangen ze. Het meisje vertelt over de corruptie, met name de politie die wapens verkoopt en een belangrijk aandeel levert in de criminaliteit. Ze zegt dat ze heeft leren leven met de angst voor criminaliteit hier. En dan doemt aan de kust het prachtige ontwerp van Calatrava op. We zijn ervan onder de indruk. De architect die ook het nieuwe station Guillemins in Luik ontwierp en een aantal gebouwen in Valencia. Calatrava spreekt ons meer aan dan Oscar Niemeyer , mooier, maar dat is een kwestie van smaak natuurlijk. We komen binnen niet verder dan het restaurant (foei, we zijn hardleers) waar we een prachtig uitzicht op de baai hebben. Wanneer we de metro vanaf hetzelfde station terug willen nemen geeft een metro medewerkster aan dat dat gevaarlijk is en we dat station beslist niet moeten nemen. Later lezen we alweer dat op zondag het rondom dit station nabij het centrum niet echt pluis is.


Na de siësta in ons hotel weer de metro in, nu naar de 2 bekendste stranden van Rio. Eerst Ipanema en daarna Copacabana. Nu de zon schijnt hebben ze de uitstraling die we in ons hoofd hadden. De de rijbanen zijn op zondag afgesloten voor joggers, fietsers, rolscaters etc. Veel wandelaars extravagant gekleed, dwz vooral niet gekleed. Prachtige stranden waar veel gevolleybald wordt. Soms, ipv met de hand, met voet en hoofd. Ook door vrouwen. Ongekend die behendigheid. Met onze stevige wandelschoenen en degelijke kleren vallen wij weer op in deze exotische omgeving. Copocabane is nog net iets mondainer en telt meer barretjes. Het vermaak is vooral aan de strandzijde van de boulevard, aan de stadskant is weinig te doen.

Na een duik in de golven is de zon snel onder en gaan we, hoewel het op de boulevard super gezellig is, terug naar ons hotel. Het gevaar willen we immers niet opzoeken.


Na een snelle douche ontdekken we dichtbij ons hotel een serie leuke restaurantjes. Met de veiligheid tijdens het eindje lopen er naar toe lijkt het goed gesteld, dwz we zien niks raars en voelen ons prima. Creditcard onder de steunzool en wat geld op zak. Vooral geen tasje of IPhone mee. Natuurlijk wel de 'weggeefportemonnee' met wat geld en en een geblokkeerde pas, maar dat is onze standaarduitrusting al tijdens de hele Panamerican geweest.


Maandagochtend hebben we contact met de agent van de rederij in Montevideo. Men raadt ons aan volgende week maandag of dinsdag de auto in de haven van Montevideo aan te komen bieden. Dat is ca 2500 km terug, en dat moet in een dag of 6 goed te doen zijn. We besluiten daarom nog een dagje in Rio te blijven. Omdat het weer goed is, 32 graden, dat heet niet te warm hier, lopen we naar de Pao de Acucar in het stadsdeel Urca. Urca is het meest veilige deel van Rio. Er is maar 1 toegangsweg en aan die weg zijn goed beveiligde militaire opleidingsscholen. We lezen op iOverlander dat hier regelmatig wordt overnacht aan het strand. We hadden hier zaterdag al gekeken maar besloten daar niet te overnachten. De beveiliging leek ons daar prima, maar geen enkele vrijheid om je deuren wagenwijd open te zetten met al die strandgangers daar.

We nemen de kabelbaan naar de top van het suikerbrood zoals de berg dus heet. Op het terrasje met het mooiste uitzicht op de Copacabana steekt plots een stormachtige wind de kop open we vragen ons af of de kabelbaan daarom niet stil gelegd zal worden. Dat blijkt gelukkig niet zo te zijn en tot onze verbazing schommelt de cabine niet eens. In de middag maken we onze metrokaart zo leeg mogelijk door nog een andere wijk te bezoeken. Het voelt dusdanig goed dat we nog een metrostation verder lopen, we naderen het centrum, maar dan wordt het toch wat minder. Rommelig, vies, zelfgemaakte onderkomens, veel groepjes. Terug in 'onze' wijk valt ons weer het verschil in sfeer op in de verschillende wijken in Rio: mondain, luxe, armoe. Als afscheid van deze bijzondere stad nog een wijntje op de negende verdieping van een super-de-luxe warenhuis met weids uitzicht op het inmiddels donkere Rio.


Morgen weer terug, dwz zuidwaarts richting Uruguay .