Alaska

Na een dikke week Alaska vandaag eindelijk eens geen temp onder nul, ook afgelopen nacht niet. Zelfs 11 gr vanmiddag, en uit de wind in de zon is dat heerlijk. Plus een fantastisch uitzicht op de omliggende bergen en gletschers.
Alaska is ca 16x Nederland, heeft 700.000 inwoners, 100.000 gletschers die notabene 5% van de staat bedekken en 1800 eilanden die een naam dragen.

Maar eerst naar het begin.
Vorige week donderdag kwamen we van Yukon Canada naar Tok in Alaska.
Vrijdag reden we door naar Fairbanks, het Utrecht van Alaska, dwz het knooppunt. Helaas geen camping te bekennen, althans een die nog open is. Begrijpelijk, elke waterleiding zou bevriezen.
Volgende dag de Dalton highway opgereden, de enige route die naar de kust aan de noordkant leidt. Ik had die echt helemaal willen rijden maar het is te laat. Paar weken geleden had het nog gekund. Heen en terug is 1700 km en onderweg zijn 3 dorpjes met elk ca 60 inwoners. Inmiddels veel sneeuw en ik wil het risico niet nemen. Het enige wat de moeite zou lonen is de ruige natuur, maar met deze bewolking zie je daar niet zo veel van. De weg is rond 1970 aangelegd om de oliepijpleiding te kunnen leggen. In Prudhoe Bay aan de kust in het noorden is het niet ijsvrij, dus heeft men de pijpleiding vandaar naar de ijsvrije haven Valdez aangelegd. De doorsnede van de leiding is ca 1,50 m en de lengte 1288 km. In 3 jaar gebouwd op 78000 dragers, berg op, berg af. Erg interressant, ik zou er bladen vol over kunnen schrijven, zoals bijv over de permafrost op sommige plekken; de dragers koelen daar de bodem op zeer slimme manier om de permafrost niet te beinvloeden want dat zou instabiliteit=lekkage kunnen betekenen.
Na een paar honderd km houden we het voor gezien en rijden we terug naar Fairbanks. We bereiken zelfs Denali national park, het park rond de McKinley, met 6194 m de hoogste berg van noordelijk Amerika. Alle campings in parken zijn nog wel open, maar daar zijn geen douches, dat is niet zo erg, maar er is ook geen elektriciteit. En ons kacheltje is met 600 watt te zwaar om een hele avond de auto te verwarmen vanaf de accu, ook al wordt die gevoed door de zonnecollector. Een uurtje om even te lunchen lukt wel. Maar goed, we vinden die avond gelukkig een camping met stopcontact. En ernaast ook nog eens een goede pub (49th State Brewery) Tof. Zondagmorgen worden we wakker met 15 cm sneeuw.
We willen het park in, maar behalve het kleine wintervisitorcenter is alles gesloten. Inmiddels is het duidelijk dat alles (campings, hotels, restaurants, maar ook wasserettes, kledingzaken, etc)(zolang het ook maar iets met tourisme van doen heeft) vanaf 15 sept t/m 15 april dicht gaat. We belanden in Talkeetna, de uitvalsbasis voor beklimming van de McKinley, dwz van hier vertrekken de vliegtuigjes om de klimmers naar het basiskamp te brengen. Ook uitgestorven, maar een stopcontact en een restaurantje helpen ons naar de volgende ochtend. Hoewel we versneld naar Anchorage willen, in de hoop daar wat in hogere temperaturen te komen, nemen we nog een keer een zijweg vanwege een prachtige pas die daar zou zijn. Maar dat is eigenlijk de goden verzoeken. Een bord halverwege geeft aan dat het niet verantwoord is om verder te gaan. Het valt nog mee dus we gaan nog een stukje verder. Leuk, want hier wordt erg veel gejaagd kenneljk. Overal staan verlaten ondergesneeuwde auto's met een lege aanhanger. Jagers gaan hier met een quad de bossen in. Nadat we zijn omgekeerd vertrekt er juist een jager met een fors elandgewei op zijn auto. Trots haalt hij het gewei weer los als we een foto willen maken. 2 stellen waren 5 dagen in de ijzige kou aan het rondtrekken geweest met een buggy; slaaptent, kooktent, generator, groot vuur. Maar uiteindelijk terug met een trophee en voor een heel jaar vlees.
Maandag bereiken we Anchorage. Niet indrukwekkend maar wel erg interressant. Ook om te zien hoe men zich voorbereidt op de naderende winter. Massale uitverkopen om de winkels te kunnen gaan sluiten. Aardig is ook om hier de russische invloeden te zien. Rusland is niet ver van hier en ooit verkocht Rusland Alaska voor, naar ik me herinner, 1 dollar aan de Amerikanen. Indiaanse invloeden zijn hier uiteraard ook, veel meer dan russische. Dat wisten we al maar in het Anchorage Museum komt dat buitengewoon tot uitdrukking. Erg boeiend alweer.
Ondertussen hebben we ook heel leuke ontmoetingen zoals met de ranger uit een NP in Colorado die we 500 km verder nog 2x tegenkomen en met Eli de militair die net voor 3 jaar in Anchorage is gestationneerd en in een waanzinnig grote camper op de camping staat. Een soort Lance Armstrong, maar dan zonder dope, waarom zou hij. Al in Irak en Afghanistan geweest voor zijn werk. Maar ook in extreem veel landen om te mountainbiken. Een fotomap zoals ik nooit eerder zag.
Uiteraard met beiden weer mailadressen uitgewisseld om elkaar nog eens van dienst te kunnen zijn. Na 2 nachten Anchorage nu 2 nachten in Seward aan de zuidkust. Gisteren zware bewolking en vandaag gelukkig beter weer. Op zo'n dag als vandaag zie je wat je mist als je te laat in het seizoen bent. Prachtigg hier, gletschers, snelstromende rivieren, meren en fjorden met drijvende ijsmassa's.
Zaterdag vliegt Else vanuit Anchorage naar huis en begin aan mijn tocht zuidwaarts. Hoop dan nog wat beter weer te treffen. Over ca 3 weken beeindig ik dan mijn eerste etappe. Ik had gemikt op stoppen in Vancouver maar misschien haal ik San Francico nog wel. On verra.