56e dag Petra is een wereldwonder

Als je je verheugt op de dag van morgen is het moeilijk een verhaal van gisteren en vandaag uit je pen te krijgen. Gelukkig waren de twee afgelopen dagen best bijzonder dus dat maakt het dan weer iets eenvoudiger.
We bezochten Petra en dat is niet de eerste de beste bezienswaardigheid in Jordanie.
Petra was al in 700 voor Chr een belangrijke aanlegplaats voor handelscaravanen, bijv voor caravanen uit India met zijde en voor caravanen uit Afrika met ivoor. Natuurlijk werd er toen al belasting of beter gezegd tol van die caravanen geheven en daarmee hebben zij toen wel leuke dingen gedaan. De stad is destijds geheel uit de rotsen uitgehouwen. Dat deed men in Goreme (Turkije) ook (zie mijn eerdere verhalen) ,maar hier is dat veel fraaier gedaan. Bovendien zijn hier vernuftige watersystemen aangelegd dmv dammen,ondergrondse kanalen etc. Petra is een wereldwonder en veel toeristen komen hier naar toe. Door de beschutting van de rotsen is er weliswaar veel schaduw maar buiten die schaduw loopt de temp snel op naar 35 a 40 graden. Als je aan het eind van de dag het sjokken zat bent kun je een ezel of een paard terug naar de bewoonde wereld nemen. Grappig om de eigenaren van de dieren ‘taxi mister ? ’ te horen roepen.

We stonden met de kar in een afgelegen camp van Bedoeinen waar om 2200 uur de spanning er af ging en het dus pikdonker werd. De mooie sterrenhemel werd daardoor nog meer zichtbaar.

De volgende ochtend hebben we tijdens een wandeling leuk gepraat met een Bedoeine schapenhoedster. Achter haar burka schuilden twee prachtige (opgemaakte) ogen die je bijna in de verleiding zouden brengen om te vragen of die burka niet af zou mogen.
Daarna zijn we naar Ma’an gegaan om wat proviand voor een paar dagen woestijn in te slaan.
Een man die bij de kar keek en het leuk vond dat we geen Amerikanen waren maar Europeanen waren,kuste spontaan mijn voorhoofd , 2 wangen en mijn hand. Heeeerliijjjkk.

De Desert Highway die ons van Ma’an naar Wadi Rum bracht gaf ons al een voorproefje van wat ons morgen te wachten staat. Zand,zand en nog eens zand. En nu staan we dus in Wadi Rum, dat is een van de plaatsen waarop ik me erg verheugd heb.