45e dag Leny en Sweet

Nadat ik woensdag Leny in Damascus opgehaald had zijn we donderdag naar Palmyra gereden.
Amper in Palmyra staat er een knul die ons laat stoppen en vraagt of we een camping zoeken. ‘May be later’ roepen we en we rijden door, maar uiteindelijk belanden we toch op ‘zijn’ camping. My name is Sweet,what’s your name? Zo gaat het al dagen in Syrie ,dachten we.
Maar spoedig blijkt dat hier iets anders aan de hand is. Sweet (pas 17) spreekt 6 talen:Engels,Duits,Spaans,Frans,Italiaans en Japans en hij is Bedoein. Door zijn talenknobbel wordt hij vaak gevraagd als tolk, maar daarnaast regelt hij zelf ook van alles.
De volgende dag is hij onze gids, onbevoegd en eigenlijk ook niet echt professioneel, maar het heeft wel zijn charme. Hij regelt vervoer en tickets voor enkele bezienswaardigheden die niet vrij toegankelijk zijn. Verreweg het meeste is overigens wel vrij te bezichtigen. Sweet kent iedereen en iedereen kent Sweet.

Palmyra was door de aanwezige oase 300 voor Chr. al een belangrijke aanlegplaats voor de handelscaravanen die van het oosten naar de Middelandse Zee trokken. Van de oude stad is nog heel veel aanwezig en dat weten veel toeristen kennelijk, want druk is het.
Sweet toont ons de toegangspoort, de hoofdstraat, het theater, de markt,etc. De tempel (die pal aan de camping grenst) doen we op eigen houtje. In de middag met de door Sweet geregelde auto naar de wat afgelegen grafkelders en naar de hoger gelegen citadel. Prachtig allemaal.
Maar we verlangen inmiddels naar de rust, bij de kar. Tevergeefs ,want kennelijk wordt er van uit gegaan dat gastvrijheid wederzijds is. Nou ja,daar gaan we dan maar in mee. Drie,soms vier man op de grond rond de auto. Koffie,speculaas,paaseitjes,alles gaat er in. Zelfs komt de vraag of ik geen broek over heb voor een van hen. Als ik een bodywarmer geef, die ik bij me heb om weg te geven, blijft toch de vraag of er ook niet een broek is. Om half tien wordt het eindelijk rustig want Sweet moet de volgende dag met Duitsers op kamelen de woestijn in.

Zaterdag vertrekken we richting Eufraat en misschien willen we ook even bij de grensovergang naar Irak kijken. De afstanden zijn pittig , het landschap is eentonig en het weer slecht, dus als we bij de Eufraat zijn besluiten we om maar niet naar de grens te gaan omdat dat nog eens 175 km heen en 175 km over dezelfde (eentonige) weg terug is.
Het is bijzonder om deze (bijbelse) rivier eens te zien. Het gebied achter deze rivier (Mesopotanie) is erg vruchtbaar en we zien dan ook heel veel groen ,zoals rijstvelden.
Nu staan we midden in de pikdonkere woestijn ons eigen potje te koken.

Het was een ervaring om vanochtend voor 17,75 Euro de tanks met 180 liter diesel te vullen.

Facts:

Totaal gereden: + 240 = 8590 km km
Totaal getankt: 1233 ltr
Verrassingsdoos
dag 44 Richard en Lucien (Hakuna Matata)
dag 45 Else (je blijft doorgaan)