9e dag Zo blauw, zoblauw

De achtste dag was er weer een die me verder achterop bracht qua schema,ik moet nog gaan opschieten om Leny op tijd op te pikken in Damascus. Om half tien vertrekken,amper 150 km rijden en toch niet voor donker aankomen,dat zegt genoeg. De SS1 die hier Via Aurelia heet, is een van de mooiste kustwegen die ik ken en die verveelt nooit ook al schiet het niet op. Nu is die tenminste te rijden ,dat is in de zomer wel anders,dan is het meer stilstaan .Dan weer rijd je op zeeniveau ,dus langs haventjes en over boulevards,en dan weer 200 mtr er boven met de mooiste uitzichten. Prachtige villa’s en kleurrijke tuinen en altijd weer dat blauwe water.
Het enige probleem is dat je bijna nergens kunt stoppen ,tenzij je een Fiat Panda zou hebben. Nou dan toch maar liever moeilijk stoppen. En rijden langs de haven van Genua heb ik ook nog nooit een straf gevonden ,kortom ook deze dag was weer prima.
De CD van Stef Bos heb ik al bijna versleten en die Afrikaanse muziek brengt me helemaal in de mood ,ik snap inmiddels waar ik op weg naar toe ben ook al is het nog niet om de hoek.

De negende dag is een wandelweg geworden. Hoewel ik de kustroute van dag 8 en de wandeling van vandaag al eerder deed zullen ze me nooit vervelen. Cinque Terre,zo heet het hier,is een Nationaal Park en dat zal een ieder die het kent niet verbazen. Maar dat het ook nog eens door de Unesco als erfgoed is bestempeld ,wist ik niet. Als ik op mijn Italiaans mag vertrouwen is dat doordat de wijnboeren al eeuwen lang op een zeer primitieve wijze hier aan het moeilijke terrein hebben moeten ‘klooien’ (waardoor er een heel speciaal landschap

ontstond) om er goede wijn vandaan te krijgen.

Oh ja,het vinden van een camping is niet altijd even eenvoudig,soms staat er al 30 km voor de camping een bord met de tekst ’aperto tutto l’anno’ (hele jaar open) en dan is ie toch mooi dicht. Leuk als je dan 6o km voor nop hebt gereden,maar ach…..
Elk nadeel hep se voordeel dus als je er toch een vindt heb je em voor je alleen en is ie superschoon.