225e dag Botswana
Door: klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
05 Oktober 2007 | Namibië, Grootfontein
De douane geeft ons zondag een vrijkaartje om een wandeling te maken over de ZamZimbridge (de brug van Zambia naar Zimbabwe over de zgn boilingpot) en we kunnen de waterval zo nog een keer zien. Aan raften en bungeejumpen wagen we ons maar niet, het is wel leuk om er naar te kijken.
Daarna nog zo’n 80 km naar de grens van Botswana en de ferry op om de Zambezi over te steken. Daar staan zeker 100 grote vrachtwagens en er kan er maar 1 op de ferry. Gelukkig passen wij nog net achter zo’n gevaarte en hoeven we amper te wachten.
In Botswana ben ik eindelijk weer eens op bekend terrein, het is meer dan een half jaar geleden (in Turkye) dat ik dat kon zeggen. In Kasane zoeken we de camping waar Leny en ik een paar geleden stonden, maar omdat die nu wordt verbouwd, pakken we een andere (Thebe) en daar staan Graham en Claire ook al.
Maandag wordt de topdag in Botswana. Het is nu de droge periode en alle dieren verblijven nabij het water. We gaan Chobe Nat. Park in en op de route langs de Choberivier zien we meer wild dan ik tot nu in totaal heb gezien (met uitz van de migrerende gnoes in Tanzanya). We zien honderden olifanten, 3 leeuwen, giraffes, hyppo’s, krokodillen, veel soorten impala’s/antilopen/bokken en tenslotte duizenden zebra’s. Maar ook aasgieren, arenden,flamingo’s etc. etc.
De olifanten vinden we (weer) het gevaarlijkst, soms staat er een onverwacht 5 mtr naast je op de weg en weet je toch niet goed wat beter is: achteruit rijden, stil blijven staan of doorrijden.
Wanneer je hem eerder zou zien dan zou het geen probleem zijn, maar als ie plots dichtbij achter een struik staat is het toch gevaarlijk.
Als we het park om 2 uur uitgaan moeten we beslissen of we direct Namibie in gaan of nog een grote tocht in Botswana zullen maken en het wordt het laatste.
De grenzen lopen heel bijzonder in dit gebied: er is hier een vierlandenpunt (Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibie) en daarnaast hebben Botswana en Namibie aan verschillende zijden honderden km kaarsrechte grenslijnen . Kennelijk ooit op een kaart achter een buro (of aan de bar?) vastgesteld. Later lees ik dat in 1890 in Berlijn de Engelsen en de Duitsers het deels onderling zo hebben verdeeld. Duitsland wilde dat hun Namibie aan de Zambezi zou grenzen en daarom ontstond de rare uitspringende strook van zo’n 500 x 30 km die over Botswana heen loopt (de zgn Caprivi strip)
De weg naar Maun staat bekend als een erg moeilijke en dat blijkt ook. Het is een ruim 300 km lange zandweg met erg diepe sporen waar je alleen met een 4wd door komt. Snelheid houden en in het spoor blijven en dat lukt prima. Ruim voor donker komen we aan in het Savuticamp. Volgens de Lonely Planet is het vorige Savuticamp door olifanten verwoest en nu zijn er daarom hoge en dikke muren, aan de binnenkant versterkt met een zandwal, rondom het toiletgebouw. Om het camp is verder geen hekwerk en dat is bijzonder omdat het camp midden in een Nat Park ligt. Bij de poort van dit park hing wel een waarschuwing dat er ’s nachts oa leeuwen en hyena’s op het camp kunnen lopen. De blaas dus maar niet te veel vullen vanavond en vroeg naar bed.
Na een nacht met veel geluiden, en niet alleen van wat vogels, vroeg eruit en de zandpiste vervolgen. Bij de uitgangspoort van het park krijgen we de tip mee om na 9,5 km niet de weg te vervolgen maar daar linksaf te slaan omdat de hoofdroute daar op een niet te doorkruisen rivier stuit. Borden staan hier niet. Na 6 km zien we een splitsing waarvan we denken dat we daar de weg moeten verlaten, maar dat is wel erg vroeg, dus laten we die liggen. Maar overal waar we tussen 9 en 10 km linksaf slaan lopen we vast op de rivier, dus na een aantal tevergeefse pogingen gaan we toch maar terug naar die splitsing op 6 km en dan rijden we keurig om een meertje wat kennelijk de bron van die blokkerende rivier is.
Maun bereiken we vroeg. Dit is DE basis om de bekende Okavangodelta te bezoeken (dit is de grootste trekker van Botswana), maar omdat we morgen langs de Okavango-rivier weer noordwaarts richting Namibie trekken laten we de delta maar voor wat het is.
Die weg noordwaarts heeft als voordeel dat ‘ie verhard is, maar dieren, behalve wat loslopende struisvogels, zien we er niet. We schieten dus erg op en net voor de grens met Namibie gaan we naar Drotsky cabins, een camp aan de Okavango-rivier. Prachtplek en morgenochtend gaan we om 8 uur een uurtje met een bootje de rivier op om toch nog iets mee te pikken van wat de Okavango te bieden heeft.
De nacht is wat onrustig door de vele dierengeluiden die nogal van dichtbij komen. Ook horen we heel nabij gespetter in het water en zo te horen van een groot dier, zal wel weer een hyppo zijn. Tijdens ons ontbijtje gaan, ondanks onze oplettendheid, toch de bavianen er met een zak cornflakes vandoor. Het uurtje op de boot is een succes. We zien (van erg dichtbij) vooral veel prachtige vogels en enkele krokodillen.
Daarna is het naar de grens met Namibie nog 25 km.
Daarna nog zo’n 80 km naar de grens van Botswana en de ferry op om de Zambezi over te steken. Daar staan zeker 100 grote vrachtwagens en er kan er maar 1 op de ferry. Gelukkig passen wij nog net achter zo’n gevaarte en hoeven we amper te wachten.
In Botswana ben ik eindelijk weer eens op bekend terrein, het is meer dan een half jaar geleden (in Turkye) dat ik dat kon zeggen. In Kasane zoeken we de camping waar Leny en ik een paar geleden stonden, maar omdat die nu wordt verbouwd, pakken we een andere (Thebe) en daar staan Graham en Claire ook al.
Maandag wordt de topdag in Botswana. Het is nu de droge periode en alle dieren verblijven nabij het water. We gaan Chobe Nat. Park in en op de route langs de Choberivier zien we meer wild dan ik tot nu in totaal heb gezien (met uitz van de migrerende gnoes in Tanzanya). We zien honderden olifanten, 3 leeuwen, giraffes, hyppo’s, krokodillen, veel soorten impala’s/antilopen/bokken en tenslotte duizenden zebra’s. Maar ook aasgieren, arenden,flamingo’s etc. etc.
De olifanten vinden we (weer) het gevaarlijkst, soms staat er een onverwacht 5 mtr naast je op de weg en weet je toch niet goed wat beter is: achteruit rijden, stil blijven staan of doorrijden.
Wanneer je hem eerder zou zien dan zou het geen probleem zijn, maar als ie plots dichtbij achter een struik staat is het toch gevaarlijk.
Als we het park om 2 uur uitgaan moeten we beslissen of we direct Namibie in gaan of nog een grote tocht in Botswana zullen maken en het wordt het laatste.
De grenzen lopen heel bijzonder in dit gebied: er is hier een vierlandenpunt (Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibie) en daarnaast hebben Botswana en Namibie aan verschillende zijden honderden km kaarsrechte grenslijnen . Kennelijk ooit op een kaart achter een buro (of aan de bar?) vastgesteld. Later lees ik dat in 1890 in Berlijn de Engelsen en de Duitsers het deels onderling zo hebben verdeeld. Duitsland wilde dat hun Namibie aan de Zambezi zou grenzen en daarom ontstond de rare uitspringende strook van zo’n 500 x 30 km die over Botswana heen loopt (de zgn Caprivi strip)
De weg naar Maun staat bekend als een erg moeilijke en dat blijkt ook. Het is een ruim 300 km lange zandweg met erg diepe sporen waar je alleen met een 4wd door komt. Snelheid houden en in het spoor blijven en dat lukt prima. Ruim voor donker komen we aan in het Savuticamp. Volgens de Lonely Planet is het vorige Savuticamp door olifanten verwoest en nu zijn er daarom hoge en dikke muren, aan de binnenkant versterkt met een zandwal, rondom het toiletgebouw. Om het camp is verder geen hekwerk en dat is bijzonder omdat het camp midden in een Nat Park ligt. Bij de poort van dit park hing wel een waarschuwing dat er ’s nachts oa leeuwen en hyena’s op het camp kunnen lopen. De blaas dus maar niet te veel vullen vanavond en vroeg naar bed.
Na een nacht met veel geluiden, en niet alleen van wat vogels, vroeg eruit en de zandpiste vervolgen. Bij de uitgangspoort van het park krijgen we de tip mee om na 9,5 km niet de weg te vervolgen maar daar linksaf te slaan omdat de hoofdroute daar op een niet te doorkruisen rivier stuit. Borden staan hier niet. Na 6 km zien we een splitsing waarvan we denken dat we daar de weg moeten verlaten, maar dat is wel erg vroeg, dus laten we die liggen. Maar overal waar we tussen 9 en 10 km linksaf slaan lopen we vast op de rivier, dus na een aantal tevergeefse pogingen gaan we toch maar terug naar die splitsing op 6 km en dan rijden we keurig om een meertje wat kennelijk de bron van die blokkerende rivier is.
Maun bereiken we vroeg. Dit is DE basis om de bekende Okavangodelta te bezoeken (dit is de grootste trekker van Botswana), maar omdat we morgen langs de Okavango-rivier weer noordwaarts richting Namibie trekken laten we de delta maar voor wat het is.
Die weg noordwaarts heeft als voordeel dat ‘ie verhard is, maar dieren, behalve wat loslopende struisvogels, zien we er niet. We schieten dus erg op en net voor de grens met Namibie gaan we naar Drotsky cabins, een camp aan de Okavango-rivier. Prachtplek en morgenochtend gaan we om 8 uur een uurtje met een bootje de rivier op om toch nog iets mee te pikken van wat de Okavango te bieden heeft.
De nacht is wat onrustig door de vele dierengeluiden die nogal van dichtbij komen. Ook horen we heel nabij gespetter in het water en zo te horen van een groot dier, zal wel weer een hyppo zijn. Tijdens ons ontbijtje gaan, ondanks onze oplettendheid, toch de bavianen er met een zak cornflakes vandoor. Het uurtje op de boot is een succes. We zien (van erg dichtbij) vooral veel prachtige vogels en enkele krokodillen.
Daarna is het naar de grens met Namibie nog 25 km.
-
05 Oktober 2007 - 14:17
Petra:
Prachtige foto's!
Leuk dat leny en later Theo komen.
lfs Petra -
05 Oktober 2007 - 15:50
Lassie:
Iedere keer weer mooi om te lezen, ik volg je nu al vanaf het begin en moet zeggen dat ik de verhalen steeds erg graag lees.
Over een paar jaar hoop ik de reis ook te kunnen maken.....
Groeten en heel veel plezier
Lassie -
05 Oktober 2007 - 16:08
Hilde:
Net als Petra, ook ik maar eens een berichtje op de site nu Chris er ook is.
Wat een verhalen en wat een mooie foto's (!)
Veel plezier weer. Liefs uit den Haag.
Hilde -
05 Oktober 2007 - 18:22
Ria Boere:
Hallo Klaas en Christa. Wat weer een prachtige aflevering. Prachtige foto's en wat zullen jullie genieten, vader en dochter!! Hier komt het ook iedere dag op tafel. Zuid-Africa. Er worden al allerlei voorbereidingen getroffen. Theo heeft er reuze zin in! Maar jullie eerst nog samen genieten en straks met Leny. Hier gaat alles prima. Prachtig herfstweer en volgende week ook nog. Groetjes en veel liefs uit Papekop. -
06 Oktober 2007 - 10:37
Frederik Boon:
Klaas, Nog steeds mooie avonturen. Ik geniet enorm van je verhalen. tot de volgende bericht ...groeten -
06 Oktober 2007 - 13:33
Mirjam, Bart Jeroen:
hoi Klaas en Christa, Bijna niet te geloven dat dit allemaal echt is. Ziet er namelijk te goed uit.
Gelukkig hebben we op de veluwe de wilde zwijnen. Goede reis verder en voorzichtig aan. Tot ziens en horens, hoogvliegers!
(Valt natuurlijk wel wat tegen dat we jullie niet zien raften en bungeejumpen)
groet uit Ermelo(nl) Mirjam -
06 Oktober 2007 - 14:53
Martine:
Hoi Klaas en Christa,
Ziet er allemaal prachtig uit.. beetje Lion King idee daar bij dat park in Botswana, heel mooi! Komt er nog een bericht over de armoede en politiek, Klaas? Ben benieuwd!
Geniet ervan! -
07 Oktober 2007 - 18:18
Jan & Aly:
Hoi Klaas & Crista nog steeds vet genieten daar . Wat een mooie foto's weer. Lekker he Klaas weer een beetje op bekend terrein te zijn. Het loopt een beetje op zijn einde je spannende trip. Begin je al te verlangen naar boerenkool, zuurkool. bruinebonen. spek en worst? ook lekker hoor. In gedachte zie ik je het water al in de mond lopen. Het is hier prachtig herfst weer voor ons heerlijk genieten lekker gefiets vandaag, met Arthur & Rina en vanavond heerlijk rijst gegeten, hou je tegoed als je weer thuis bent. Geniet de laatste weken volop en tot mails. xxxxAly -
08 Oktober 2007 - 09:35
Maarten:
Hoi Christa en Klaas, het klinkt allemaal super zoals jullie schrijven (voor sommige van ons iets te avontuurlijk).
Leuk om zo te lezen en te volgen wat jullie allemaal ondernemen en zien.
Wees voorzichtig en veel plezier.
Maarten & Suzanne -
08 Oktober 2007 - 10:35
Gonnie:
Ja ik kan mij voorstellen dat je de olifanten het gevaarlijkst vindt. Volgens onze Afrika gids zijn ze dat ook ze kunnen je auto zo omver gooien(die van jouw weet ik niet) Wij hebben genoten van het heerlijke herfstweer in Nederland.Nog heel veel plezier de laatste weken. -
08 Oktober 2007 - 19:15
Henk:
Ik lees nog steeds met verbazing je belevenissen
Ik vind je de laatste tijd nogal mild komt er nog een opleving
Hier gaat het zo als het gaan moet
Klaas hou je haaks
Henk en Joke
-
10 Oktober 2007 - 13:54
Gerber:
Het is weer een indrukwekkend verhaal met prachtige foto's. Wat is het hier dan toch saai! -
10 Oktober 2007 - 20:45
Piet Van Loo:
hoi klaas en christa.
mooi verhaal weer en de foto's zeggen voldoende.
zo nu heb ik ook eens wat temelden over wilde beesten.
bij ons op de veluwe en met name in ermelo drieerweg en omstreken zijn heel veel wilde varkens.
ze ploegen alles om er zouden er zo"n 800
moeten zijn maar wordt wel geschat op
3500 stuks.
er zal nu grootschalig op gejaagd worden.
hier gaat alles goed.
groetjes piet van loo. -
12 Oktober 2007 - 10:23
Monique & Elyanne :
Goedemiddag!! We hopen dat mevrouw Van Nijendaal een goede vlucht heeft gehad en wensen u samen weer een gezellige tijd tegemoet!!
Groeten, Willemieke, ELyanne en Monique van Globe Reisburo Vaassen -
12 Oktober 2007 - 13:04
Jan En Willy:
Klaas het lijkt bijna vakantie om jou te volgen, zeker met die verhalende berichten er om heen. Fijn om die belevenissen te delen met het gezelschap dat je af en toe hebt. Op afstand genieten we mee, bijna een andere wereld. -
12 Oktober 2007 - 14:31
Caroline Jonker:
Wow! Wat een prachtige verhalen weer! En de foto's geven een leuke impressie van wat jullie daar allemaal meemaken.
Veel plezier en groeten uit Delft.
Caroline -
15 Oktober 2007 - 18:46
Floor:
He Klaasje,ik blijf steeds van hetzelfde je laatste verslag lezen.Wordt het niet eens tijd wat te updaten. Leny is nu alweer 3 dagen bij je ,zo kan die wel weer.Pak nu de pen maar weer eens op .Ik barst van nieuwsgierigheid naar jullie avonturen.
Veilige verdere reis maatjes .
Tot straks.Popehead kiss,
Floor. -
15 Oktober 2007 - 19:39
Vanel:
Hoi lieverds,
Floor moet niet zo gretig zijn , en op zijn beurt wachten , ik snap het best hoor, dat we nog niets gehoord hebben,maar het moet ook niet te lang duren, met al die olifanten , wat een grote zeg!
Ga heerlijk genieten van al het moois, en elkaar . In gedachten zit ik er gewoon weer naast. Wat was het geweldig. Mijn "Afrika" boek is een succes. Klaas het wachten is straks op jou boek "met vehalen". Er moet toch een uitgever te vinden zijn. Liefs Vanel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
