209e dag Uitstapje in Mosambique
Door: klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
18 September 2007 | Zambia, Chipata
In plaats van even doorrijden naar Zimbabwe heb ik besloten om iets meer van Mosambique te gaan bekijken. 150 km boven Tete moet een mooie stuwdam tussen de bergen liggen. Amper buiten Tete, op de weg met de trucks naar Zimbabwe, staan kramen met allerlei benodigdheden voor truckers. Niet alleen met gewone etenswaar maar ook met snoepgoed (lees vrouwtjes). Aanbod van levende kippen had ik in veel landen al gezien, maar hier worden ook geiten aangeboden. Als je stopt staan er meteen kerels met geiten aan je raam, voor 1 Am. dollar ben je de gelukkige. Voor een oud t-shirt mag ik onbeperkt foto’s (van de geiten!!) maken.
De weg naar de stuwdam in Songo loopt door allerlei dorpjes die er superarmoedig uitzien, een schril contrast met het mooie centrum van Tete. Al vanaf Kenya ben ik van plan een foto te maken van een steenoven en eindelijk komt het ervan. Het bijzondere daarvan is dat iemand op de plek waar hij een huisje wil bouwen zelf zijn stenen maakt van klei, ze droogt in de zon en de stenen vervolgens stapelt zodanig dat ze een oven vormen. Wat takken eronder en de fik er in. Geen vrachtwagens die steen op pallets aanvoeren dus.
Songo is ook verrassend, er is een gemeentelijk zwembad en een rioolzuivering. Dat is heel
wat maanden geleden dat ik dat voor het laatst zag. Navraag leert dat er in Songo veel goed
betaalde techneuten wonen die bij de stuwdam of de elektrische centrale werken, vandaar dus.
De volgende dag rijd ik dezelfde 150 km zuidwaarts terug naar Tete. Zonde eigenlijk want de
weg naar Zambia loopt vrijwel evenwijdig noordwaarts, alleen de machtige Zambezi-rivier zit
er precies tussen. Die weg rijd ik zondag, alweer een perfekte weg en geen verkeer.
Gelukkig zie ik op tijd dat de grensovergang die ik naar Zambia wil nemen alleen
per kano te nemen is, aldus mijn goede landkaart. De grensovergang die ik dan maar neem
loopt aan de zijde van Mosambique voortreffelijk, aan de kant van Zambia
is het tergend. De ambtenaar van customs is net thuis gaan eten. Zijn collega is helemaal niet
komen opdagen vandaag. Als de ambtenaar na 1,5 uur eindelijk terug komt, liggen de sleutels
van zijn kantoor en van de grensslagboom in zijn auto en hij weet niet waar zijn chauffeur
naar toe is. Een geldwisselaar gaat met zijn brommertje op zoek en komt met de sleutels
terug.
Dan wil meneer mijn Carnet niet stempelen want daar doet Zambia volgens hem niet aan
mee. Gek genoeg doet Mosambique daar juist niet aan mee, maar daar zeurde men er niet
over. Hij drukt een ander formulier onder mijn neus en ik voel daar niet veel voor want voor dat Carnet heb ik een fikse waarborgsom moeten betalen die ik alleen maar terugkrijg wanneer ik keurig alle stempels ‘land in’ en ‘land uit’ kan tonen. Het Carnet dient om te voorkomen dat ik de auto in het buitenland zal verkopen. (Alsof ik die kar ooit nog kwijt wil.) Met tegenzin begin ik zijn formulier in te vullen en halverwege vraag ik of we beide formulieren kunnen invullen. Ik probeer hem uit te leggen dat dat ene formulier voor hem belangrijk is, maar dat andere is dat voor mij. Hij wil me niet begrijpen, maar als ik klaar ben met zijn formulier zet hij er een dikke streep door en geeft hij me zonder verdere uitleg het begeerde stempel op mijn Carnet. Hij laat me wel ca 30 Euro aan ‘carbontax’ betalen. Ik vraag hem spottend hoeveel carbonpapier hij wel wil kopen, want dat verslinden de ambtenaren in Africa, evenals pennen. Maar hij antwoordt dat carbontax een milieuheffing is voor de uitstoot van koolmonoxyde van mijn auto. Ik had daarover nooit iets gelezen dus als ik Zambia uitrijdt ga ik dat daar nog eens bij de douane navragen.
Eindelijk dan Zambia in en voor het eerst voel ik dat ik de leemhutjes met rieten daken, de mensen aan de weg met van alles te koop of torsend op hun hoofd, de droge berglandschappen, de mensen die stenen tot grind zitten te slaan, nu zat ben. Natuurlijk zie ik telkens verschillen, maar ik zie meer overeenkomsten dan verschillen. In Zambia verwacht ik niet dat het er anders zal uitzien. Inmiddels staat de kmteller op 31000 km. Ik kijk uit naar de andersoortige landschappen van Botswana en Namibie en vooral naar het meer geciviliseerde South-Africa. Ik heb zin om in SA enkele familieleden te gaan bezoeken en een paar dagen op ‘Solmshoeve‘ te gaan genieten.
Gelukkig komt Christa al over 6 dagen in Lusaka aan, dan kunnen we na een paar dagen Zambia snel Botswana inrijden.
Ook ben ik de hulpverleners een beetje zat. Met velen van hen is geen goed garen te spinnen, zeker niet met de categorie die (nogal flink) betaald wordt. Ze zijn arrogant, leven een erg luxe leven en zijn niet bereid mensen te helpen anders dan waarvoor ze worden betaald. (Met vrijwilligers heb ik veel betere ervaringen). Wanneer je een hulpverlener vraagt wanneer zijn project afloopt en of men zich dan zelf kan bedruipen, dan zegt hij (lachend als of het niet serieus opgevat zou moeten worden) dat een aflopend project niet goed voor zijn eigen toekomst zal zijn. Een Duitse vrouw was verbolgen omdat haar contract niet werd verlengd en nota bene door 2 lokale dames zou worden ingevuld, dat vond ze niet erg efficiënt. Toen ik zei dat er nog beter 3 dames opgezet hadden kunnen worden vond ze me niet meer aardig.
In sommige landen komt zoveel donorgeld binnen dat het soms 30 a 40% van de overheidsbegroting vormt. Elk jaar weer. De regering heeft er dus belang bij om een land arm te houden in plaats de zaken eens goed aan te gaan pakken want anders krijgen ze dat donorgeld niet langer. En dan heb ik het nog niet eens over alle corruptie.
Wat te denken van capabele Africanen die in het buitenland gaan studeren en waarvan de meesten vervolgens niet meer naar hun moederland terugkeren omdat ze daar minder verdienen. Het zal me niet verbazen wanneer er meer Afrikaanse artsen goedbetaald in de westerse wereld werken dan er blanke artsen, minder goed betaald, in Afrika werken. Is dat allemaal nog logisch???
Er is zoveel werk te doen in deze landen en er is zoveel werkeloosheid en luiheid/gemakzucht (wellicht zit dat in de genen) Als een volk dan geen ambitie heeft dan moet men ook niet verwachten het welvaartsniveau van de westerse wereld te bereiken of zelfs te benaderen.
De wal keert het schip, het klinkt hard maar ik voel dat steeds meer omdat 30 jaar hulpverlening in veel landen kennelijk niet heeft geholpen. We geven nog steeds te veel vis, terwijl we de mensen hadden moeten leren vissen. Soms vraag ik me zelfs af of ze willen leren hoe te vissen. Misschien zijn ze wel gelukkig ook al weten ze nog niet waar het eten overmorgen vandaan moet komen. De liggende houding van veel mensen (vooral mannen) voor hun hut geeft die indruk in ieder geval wel.
Het klinkt allemaal vrij hard en al rijdend voel ik dat zo omdat ik dan de rotzooi zie maar ook de langs de weg en voor de hutten zittende mensen zie, die niets uitvoeren.
(Als ik stop en met mensen aan de praat raak en de kinderen zie, dan voel ik het wel weer anders en wil ik ze helpen.)
De laatste jaren, sinds ons projectje in Zd-Afrika, dacht ik dat een beter Africa zou moeten beginnen met scholing en voeding van kinderen, maar het is veel complexer. Als het totale systeem dwz de economie, niet mee ontwikkelt dan is er straks voor geschoolden geen werk. En dat lijkt te gebeuren in veel landen.Daarnaast brengt werkeloosheid ook geen belastinggeld in de la, met alle konsekwenties van dien.
Door alles wat ik zie tijdens deze reis denk ik dat we ons zouden moeten beperken tot het maken van waterbronnen en het opleiden, in wat dan ook, van Africanen in de westerse wereld, maar onder de voorwaarde dat ze daarna met de kennis/vaardigheden weer terug gaan naar hun moederland.
Waar ik nog niet uit ben is over mijn gedachte over de aanwezigheid en het gedrag van rijken (99% daarvan zijn blanken) in deze landen.
Voorbeeld, ik zit nu aan de rand van het zwembad van hotel/camping Mama Rula, geheel binnen hoge muren in een arme wijk, waar (blanke) kinderen elkaar al een uur aan het natspuiten zijn met een tuinslang terwijl er buiten de muren vrouwen met 20 liter water op hun hoofd lopen vanaf een 3 km verder gelegen pomp. Uiteraard werken hier tientallen Afrikanen.
En misschien zou ik me, wanneer ik in Africa zou wonen, ook stug of onbehoorlijk tegenover
Africanen gedragen. Ik zie dat blanken veel doen en daarmee heb ik nog steeds moeite.
De weg naar de stuwdam in Songo loopt door allerlei dorpjes die er superarmoedig uitzien, een schril contrast met het mooie centrum van Tete. Al vanaf Kenya ben ik van plan een foto te maken van een steenoven en eindelijk komt het ervan. Het bijzondere daarvan is dat iemand op de plek waar hij een huisje wil bouwen zelf zijn stenen maakt van klei, ze droogt in de zon en de stenen vervolgens stapelt zodanig dat ze een oven vormen. Wat takken eronder en de fik er in. Geen vrachtwagens die steen op pallets aanvoeren dus.
Songo is ook verrassend, er is een gemeentelijk zwembad en een rioolzuivering. Dat is heel
wat maanden geleden dat ik dat voor het laatst zag. Navraag leert dat er in Songo veel goed
betaalde techneuten wonen die bij de stuwdam of de elektrische centrale werken, vandaar dus.
De volgende dag rijd ik dezelfde 150 km zuidwaarts terug naar Tete. Zonde eigenlijk want de
weg naar Zambia loopt vrijwel evenwijdig noordwaarts, alleen de machtige Zambezi-rivier zit
er precies tussen. Die weg rijd ik zondag, alweer een perfekte weg en geen verkeer.
Gelukkig zie ik op tijd dat de grensovergang die ik naar Zambia wil nemen alleen
per kano te nemen is, aldus mijn goede landkaart. De grensovergang die ik dan maar neem
loopt aan de zijde van Mosambique voortreffelijk, aan de kant van Zambia
is het tergend. De ambtenaar van customs is net thuis gaan eten. Zijn collega is helemaal niet
komen opdagen vandaag. Als de ambtenaar na 1,5 uur eindelijk terug komt, liggen de sleutels
van zijn kantoor en van de grensslagboom in zijn auto en hij weet niet waar zijn chauffeur
naar toe is. Een geldwisselaar gaat met zijn brommertje op zoek en komt met de sleutels
terug.
Dan wil meneer mijn Carnet niet stempelen want daar doet Zambia volgens hem niet aan
mee. Gek genoeg doet Mosambique daar juist niet aan mee, maar daar zeurde men er niet
over. Hij drukt een ander formulier onder mijn neus en ik voel daar niet veel voor want voor dat Carnet heb ik een fikse waarborgsom moeten betalen die ik alleen maar terugkrijg wanneer ik keurig alle stempels ‘land in’ en ‘land uit’ kan tonen. Het Carnet dient om te voorkomen dat ik de auto in het buitenland zal verkopen. (Alsof ik die kar ooit nog kwijt wil.) Met tegenzin begin ik zijn formulier in te vullen en halverwege vraag ik of we beide formulieren kunnen invullen. Ik probeer hem uit te leggen dat dat ene formulier voor hem belangrijk is, maar dat andere is dat voor mij. Hij wil me niet begrijpen, maar als ik klaar ben met zijn formulier zet hij er een dikke streep door en geeft hij me zonder verdere uitleg het begeerde stempel op mijn Carnet. Hij laat me wel ca 30 Euro aan ‘carbontax’ betalen. Ik vraag hem spottend hoeveel carbonpapier hij wel wil kopen, want dat verslinden de ambtenaren in Africa, evenals pennen. Maar hij antwoordt dat carbontax een milieuheffing is voor de uitstoot van koolmonoxyde van mijn auto. Ik had daarover nooit iets gelezen dus als ik Zambia uitrijdt ga ik dat daar nog eens bij de douane navragen.
Eindelijk dan Zambia in en voor het eerst voel ik dat ik de leemhutjes met rieten daken, de mensen aan de weg met van alles te koop of torsend op hun hoofd, de droge berglandschappen, de mensen die stenen tot grind zitten te slaan, nu zat ben. Natuurlijk zie ik telkens verschillen, maar ik zie meer overeenkomsten dan verschillen. In Zambia verwacht ik niet dat het er anders zal uitzien. Inmiddels staat de kmteller op 31000 km. Ik kijk uit naar de andersoortige landschappen van Botswana en Namibie en vooral naar het meer geciviliseerde South-Africa. Ik heb zin om in SA enkele familieleden te gaan bezoeken en een paar dagen op ‘Solmshoeve‘ te gaan genieten.
Gelukkig komt Christa al over 6 dagen in Lusaka aan, dan kunnen we na een paar dagen Zambia snel Botswana inrijden.
Ook ben ik de hulpverleners een beetje zat. Met velen van hen is geen goed garen te spinnen, zeker niet met de categorie die (nogal flink) betaald wordt. Ze zijn arrogant, leven een erg luxe leven en zijn niet bereid mensen te helpen anders dan waarvoor ze worden betaald. (Met vrijwilligers heb ik veel betere ervaringen). Wanneer je een hulpverlener vraagt wanneer zijn project afloopt en of men zich dan zelf kan bedruipen, dan zegt hij (lachend als of het niet serieus opgevat zou moeten worden) dat een aflopend project niet goed voor zijn eigen toekomst zal zijn. Een Duitse vrouw was verbolgen omdat haar contract niet werd verlengd en nota bene door 2 lokale dames zou worden ingevuld, dat vond ze niet erg efficiënt. Toen ik zei dat er nog beter 3 dames opgezet hadden kunnen worden vond ze me niet meer aardig.
In sommige landen komt zoveel donorgeld binnen dat het soms 30 a 40% van de overheidsbegroting vormt. Elk jaar weer. De regering heeft er dus belang bij om een land arm te houden in plaats de zaken eens goed aan te gaan pakken want anders krijgen ze dat donorgeld niet langer. En dan heb ik het nog niet eens over alle corruptie.
Wat te denken van capabele Africanen die in het buitenland gaan studeren en waarvan de meesten vervolgens niet meer naar hun moederland terugkeren omdat ze daar minder verdienen. Het zal me niet verbazen wanneer er meer Afrikaanse artsen goedbetaald in de westerse wereld werken dan er blanke artsen, minder goed betaald, in Afrika werken. Is dat allemaal nog logisch???
Er is zoveel werk te doen in deze landen en er is zoveel werkeloosheid en luiheid/gemakzucht (wellicht zit dat in de genen) Als een volk dan geen ambitie heeft dan moet men ook niet verwachten het welvaartsniveau van de westerse wereld te bereiken of zelfs te benaderen.
De wal keert het schip, het klinkt hard maar ik voel dat steeds meer omdat 30 jaar hulpverlening in veel landen kennelijk niet heeft geholpen. We geven nog steeds te veel vis, terwijl we de mensen hadden moeten leren vissen. Soms vraag ik me zelfs af of ze willen leren hoe te vissen. Misschien zijn ze wel gelukkig ook al weten ze nog niet waar het eten overmorgen vandaan moet komen. De liggende houding van veel mensen (vooral mannen) voor hun hut geeft die indruk in ieder geval wel.
Het klinkt allemaal vrij hard en al rijdend voel ik dat zo omdat ik dan de rotzooi zie maar ook de langs de weg en voor de hutten zittende mensen zie, die niets uitvoeren.
(Als ik stop en met mensen aan de praat raak en de kinderen zie, dan voel ik het wel weer anders en wil ik ze helpen.)
De laatste jaren, sinds ons projectje in Zd-Afrika, dacht ik dat een beter Africa zou moeten beginnen met scholing en voeding van kinderen, maar het is veel complexer. Als het totale systeem dwz de economie, niet mee ontwikkelt dan is er straks voor geschoolden geen werk. En dat lijkt te gebeuren in veel landen.Daarnaast brengt werkeloosheid ook geen belastinggeld in de la, met alle konsekwenties van dien.
Door alles wat ik zie tijdens deze reis denk ik dat we ons zouden moeten beperken tot het maken van waterbronnen en het opleiden, in wat dan ook, van Africanen in de westerse wereld, maar onder de voorwaarde dat ze daarna met de kennis/vaardigheden weer terug gaan naar hun moederland.
Waar ik nog niet uit ben is over mijn gedachte over de aanwezigheid en het gedrag van rijken (99% daarvan zijn blanken) in deze landen.
Voorbeeld, ik zit nu aan de rand van het zwembad van hotel/camping Mama Rula, geheel binnen hoge muren in een arme wijk, waar (blanke) kinderen elkaar al een uur aan het natspuiten zijn met een tuinslang terwijl er buiten de muren vrouwen met 20 liter water op hun hoofd lopen vanaf een 3 km verder gelegen pomp. Uiteraard werken hier tientallen Afrikanen.
En misschien zou ik me, wanneer ik in Africa zou wonen, ook stug of onbehoorlijk tegenover
Africanen gedragen. Ik zie dat blanken veel doen en daarmee heb ik nog steeds moeite.
-
18 September 2007 - 11:32
Floor:
Zie en hoor de troonrede en tegelijkertijd lees ik je site.
Conclusie:we leven in een absoluut bespottelijke belachelijke asociale verkrampte wereld.
Ik kan me voorstellen dat je het soms even gehad hebt. Volhouden jongen,Christa is coming.
Een ontspannen reis verder.
Een vrienden groet, Floor. -
18 September 2007 - 14:20
Anton Van Den Hoff:
Hallo Klaas,
Weer een schitterend bericht van het avontuur van je leven.
Dit bericht lezend weet ik zeker dat je eerstvolgende keer op de Partij Rita Verdonk (PRV) gaat stemmen.
Veel succes verder.
Anton -
18 September 2007 - 19:41
Bea:
Dit keer heel wat van je afgeschreven, dacht ik zo.
En aansluitend bij Floor: het is een absurde wereld.
Blijf bij de basis, en vooral bij jezelf.
Behouden reis verder en geniet van de komst van Christa. Groetjes Bea -
18 September 2007 - 20:00
Aly&Jan:
Na alle indrukwekkende en gedetailleerde reisverslagen zien wij een kentering in de verslaggeving! Een stevige, beschouwende kritische kanttekening uit de "pen"waaruit wij hem niet verwacht hadden! Goed om ook die kant te belichten. Zelf kom ik niet helemaal uit die ene alinea die gaat over snoepgoed,kippen en geiten! Zeker niet als je daar ook nog een T-shirt voor uit moet trekken?! Veel plezier en wijsheid gewenst,icm liefs en groeten va de brederodelaan, aly&jan -
19 September 2007 - 04:17
Wil En Jan Bijleveld:
We kunnen ons iets voorstellen bij de gevoelens die je overvallen bij het zien van die schrijnende tegenstellingen tussen rijk en arm. Goed dat je van je hart geen moordkuil maakt!
Overigens, blijf genieten van wat je hier mist: geen troonrede, geen kekke knalhoeden, geen lid Rita Verdonk, geen knettergekke Geert Wilders, geen politieke nietes-welles spelletjes. Stel je voor : jij komt daar in Afrika geen enkel rouwvoetig bosbalkje tegen!
Wij blijven in elk geval van je verhalen genieten.
Een goede reis verder, en een hartelijke groet van Wil en Jan -
19 September 2007 - 11:40
Martine:
Wow Klaas, wat roept je bericht een hoop reacties op! Van mij dan een pleidoor voor de 'arme zwartjes'...
Je schrijft: 'Als een volk dan geen ambitie heeft dan moet men ook niet verwachten het welvaartsniveau van de westerse wereld te bereiken of zelfs te benaderen.' Maar is de wereld van de luie mannen die voor hun hutjes liggen te niksen zo groot dat ze dat door hebben? Hebben zij gezien wat jij hebt gezien? Begrijpen zij wat jij begrijpt? Ik bedoel, hebben ze wel door dat ze hun eigen houding moeten veranderen als ze verbetering willen, en is het daadwerkelijk zo simpel? Is inderdaad niet het hele systeem een soort valkuil?
Moet een rijke westerling die in een arm Afrikaans land woont, zijn levensstijl aanpassen en zijn rijkdom delen met de bevolking of mag hij zijn eigen levensstandaard aanhouden (en liters water verspillen etc)? En moet een slimme Afrikaan trouw blijven aan zijn land om zijn volk te helpen, of mag hij naar het rijke westen gaan en zijn in verhouding gigantische salaris naar huis sturen om (alleen) zijn familie te helpen? En nu jij zo'n enorme reis hebt gemaakt en zoveel kennis hebt, heb jij dan ook een soort van verplichting om wat dan ook te doen? (Als je nog niet genoeg doet...)
Moet je loyaal zijn aan jezelf, aan je familie, aan je volk, aan je land, aan de wereld..?
Ik ben er nog niet uit.. Maar ik wil die luie mannen wel eens een schop onder de kont geven! :)
Succes, en veel liefs!
Martine -
19 September 2007 - 20:35
Corn:
Op het gevaar af dat ik wat belerend overkom mijn reactie op je stuk.
(Ik heb 4 week terug nog tegen een paar mensen gezegd dat ik je toon vond veranderen en zie....)
Ik wil het nu toch eens ronduit zeggen, ik gaf je de bijbel mee. Lees je daar wel eens in? God heeft de wereld niet met deze bedoeling geschapen. Maar wij mensen hebben hem zo gemaakt. Een gevolg van onze zondeval (= afkeer van God). We hebben daarmee een grote schuld op ons geladen, die ooit eens afgerekend zal worden. Als we dat eens tot ons door laten dringen komt algauw de vraag en nu ?? Het antwoord daarop is Jezus Christus. Die kan ons van deze schuld verlossen. Dat is de enigste weg om het weer goed tussen God en ons te krijgen, want ik geloof oprecht dat het daar moet beginnen. Ik citeer; Zoek eerst het koninkrijk van God en al het ander.....! Simpel ???? Nee absoluut niet, maar wel de enige waarheid. Daar kun je ook terecht met al je vragen over hoe/wat/waarom? Daarna antwoord op maat ??? Nee lang niet altijd, maar het geeft je wel rust als je het uit handen kunt geven.
Ondertussen roept de bijbel ons wel op om goed te doen aan alle mensen en zeker aan degene die het niet zo goed hebben, wat de oorzaak daarvan dan ook mag zijn.
Iedereen wordt beoordeelt op zijn eigen daden en niet op die van anderen. Ja, maar die en die deed zo en zei dat ..is dan geen excuus.
Als ik dit schrijf is dat meteen weer een les voor mezelf.
Ik wens je alle goeds.
Corn -
20 September 2007 - 12:03
Willem Hop:
klaas
blijf voorlopig nog maar weg want het is hier slecht weer regen koud,kun je meschien een aapje voor mij mee brengen
een beetje een jonge, wand ouden hebben
we hier zat
gr hop -
21 September 2007 - 14:58
Filosoof:
Ik had laatst een goed en mooi warmmakend bericht en toen heb ik 2 kilo gehakt gekocht. Ik heb dat aan mijn vrouw gegeven om er iets lekkers van te maken.
Toen ik de volgende dag thuis kwam vroeg ik waar de gehakt was. Mijn vrouw zei: de kat heeft het opgegeten. Ik keek verbaasd en besloot de kat te wegen. De kat woog gisteren 1 1/2/ kilo en vandaag woog ze ........1 1/2/ kilo. Ik was opnieuw verbaasd. Waar was die gehakt gebleven. Ik concludeerde dat die gehakt ook niets te betekenen had, immers het woog niets!
Zo kun je maar zien het is niet altijd zo zoals je soms denkt dat het is.
Vind de waarheid maar eens........
ja ............
Zoekt en gij zult vinden
Klaas sterkte
Hartelijke groet
Henk Sok -
23 September 2007 - 07:26
Jan En Willy Van Den:
Dag Klaas, je zet ook ons weer aan het denken met je verhaal en je eigen reflecties over wat werkt en voor wie en hoe lang. Belerende verhalen met nietszeggende boodschappen komen dan niet over, maar voor ons wordt wel duidelijk dat kleinschaligheid, directe contacten en onderwijs gekoppeld aan werk(gelegenheid)en zo min mogelijk tussenlagen, ons verder brengt dan grootschalige overheids- en kerkelijke hulp, althans voor de gewone mens. Groet en het blijft boeiend om jou te volgen, in je reis en in je denken.
Willy en Jan
P.S. de hand van Eusebio, ik weet het nog Euro 2000 en Portugal in Ermelo. Ik ben nog met hem naar een attractie in Arnhem gereden. Goeie dagen. -
15 Oktober 2007 - 21:13
Stefan:
hey klaas,
ik hang aan je lippen, zeker nu je je zielenroerselen deelt. En ik vraag me af, aangezien jij er nu meer tijd voor hebt dan ik, of je William Easterly's laatste boek niet eens zou willen lezen - dat kun je, zeker in Zuidafrika makkelijk krijgen, en het lijkt alsof je er helemaal klaar voor bent - hij heeft het ook helemaal gehad met de bekende wegen naar ontwikkeling. Aangezien je ook een sceptische ontwikkelingsstudent en bovendien een boekenverslijtende pensionado met een mooie schrijfstijl bent geworden, zie ik dit als je kans de welvaartskloof te dichten. At least in your mind.. Ja en ik zal het eerlijk bekennen; ik stel me ook zulke vragen, maar ben te druk met ondernemersplannen om me het boek op mijn rug liggend, niksend, zelf echt eigen te gaan maken.. gemakzucht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
