190e dag Tanzanya uit en Malawi in
Door: klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
30 Augustus 2007 | Malawi, Lilongwe
De campsite van het fraaie Landmark-hotel in Tukuyu is super primitief, met name het toiletgebouwtje ziet er schandalig vies uit en de douche is nota bene afgebroken en werkt dus niet. Gelukkig had ik voor de ochtend een badkamer in het hotel bedongen. Op nog geen 10 mtr afstand worden in de tuin manden vol kippen geslacht, geen echt gezellig tafereel.
Tukuyu is een aardig dorp met een leuke markt. In de ochtend rommel ik wat in het stadje en ’s-middags vertrek ik in de hoop een betere camping te vinden maar aan het eind van de middag, na een leuke rit naar een waterval en door de theeplantages, beland ik toch weer bij Landmark.
Vrijdagmorgen neem ik de binnenweg naar Matemabeach aan Lake Nyasa (=lake Malawi) en die voert door een mooi en afwisselend landschap. De camping van de Lutherse kerk is een plaatje, ik sta weer op het strand. Tijdens het avondeten in de eetzaal van de kerkgemeenschap ontmoet ik Anna en Esmee. Leuke meiden. Na hun deelname aan een uitwisselingsproject (zie www.xs21world.nl) houden zij nog een paar dagen vakantie. Anna heeft onze kar in Kisisi (in Kenya) ca 8 weken geleden ook al gezien toen we op dezelfde plek overnachtten. We gaan zaterdag samen in een kano naar Ikombe waar potten en schalen worden gemaakt en lopen de ca 10 km terug. Onderweg passeren we wat dorpjes en Anna en Esmee vragen bij een hutje of er een lunch voor ons gemaakt kan worden. Ik zou niet op het idee zijn gekomen, maar kennelijk is de vraag niet zo gek want het antwoord luidt ja. Zo zie ik eindelijk eens een hutje aan de binnenkant. Bukkend door de lage deuropening en vervolgens op de mat zitten. De hut is een en al van klei, zowel wanden als vloer, terwijl het een dak van gras heeft.
Het menu bestaat uit ugali met kleine visjes. Bestek is hier onbekend; je neemt ugali tussen duim en wijsvinger en daarmee pak je een visje. Het smaakt prima, maar helaas is de vis veel sneller op dan de ugali (die zonder vis smakeloos is), dus blijft 3/4 van de ugali over en blijven we nog een hongerig gevoel houden. ’s-Avonds gaan we met z’n vieren (een Zweedse arts komt er ook bij ) naar de repetitie van het kerkkoor en dat zingt zo mooi dat we besluiten om zondag naar de kerkdienst te gaan.
De kerkdienst begint om 10 uur maar na 2 uur is het koor nog niet aan bod geweest. Wel hebben we dan een soort veilingverkoop van flesjes cola meegemaakt, de opbrengst is bestemd om een auto voor de kerk te kopen. Kortom, het gaat er iets anders aan toe dan bij ons. Om bijna half een verlaten we de kerk want er komt geen einde aan de dienst cq verkoop. We willen vanmiddag nog naar Kyela maar we gaan eerst van de door Anna en Esmee klaargemaakte lunch genieten. De lunch is een ‘tegenprestatie’ voor de lift naar Kyela, het smaakt heel goed en het is gezellig. In Kyela scheiden onze wegen, Anna en Esmee gaan terug naar Mbeya, terwijl ik vanmiddag nog naar Malawi wil.
Tanzanya loopt dan ten einde en het is daarmee een van de landen waar ik lang ben geweest, niet voor niets overigens want het hoort bij de mooiste landen die ik bezocht heb op deze reis en ik hoop er zeker nog eens terug te keren.
Malawi is ca 3 keer groter dan NL en heeft een meer (Lake Malawi) dat even groot is als NL.
Het land heeft ca 11 miljoen inwoners en het is een van de armste landen ter wereld, het gemiddeld inkomen bedraagt hier 160 dollar terwijl dat in NL 39340 dollar is (bron: The World Bank)
De grenspassage is een van de snelste tot nu toe, binnen een half uur ben ik beide douaneposten gepasseerd. Wat direct opvalt is dat er in het noorden van Malawi bijna geen auto’s rijden. Wandelaars en fietsers zie ik des te meer. Ik overnacht in de tuin van een vervallen grote lodge in Karonga direct aan het meer en ik heb dan alle tijd om aan mijn laatste ongelezen Dan Brown te beginnen en dat wordt dus weer heel laat.
De volgende ochtend ontdek ik dat de enige pinautomaat in Karonga alleen geschikt is voor de Visa-card en die heb ik niet. Ik kan een ieder die naar een Afrikaans land wil gaan, aanraden een Visa-card aan te schaffen want je zoekt je gek naar automaten waar je een Master-card kunt gebruiken. Omdat de bank geen Tanzanyaans geld wil moet ik mijn laatste dollars inwisselen om de overnachting te kunnen betalen dus dat wordt even opletten de komende dagen. Die dag kom ik geen bank meer tegen en ik beland op Chitimba Beach Campsite die dit jaar door 2 Nederlandse stellen is overgenomen. Ik hoop dat ze een paar procent van de aandelen aan een (wijze) derde hebben verkocht, maar ik vrees van niet. Alweer een pracht plek op het strand dat hier vrij van krokodillen en van bilharziarisico zou zijn. Laten we dat hopen. Gelukkig is men hier bereid Tanzanyaans geld te accepteren. Als ik aankom is het nog erg rustig; ik ben de enige gast, maar even later arriveren er 3 volle overlandtrucks met jongelui. Daar ben ik blij mee want dat geeft wat meer veiligheid in het water, krokodillen zullen toch liever mals vlees eten dan mijn taaie vlees.
De volgende dag verlaat de weg de kust en in het binnenland is het weer klimmen geblazen, nog steeds amper auto’s dus relaxt rijden in een pracht landschap met rondom bergen van max 2500 mtr. Inmiddels ruim 300 km over de grens, bereik ik de stad Mzuzu en daar is dan eindelijk een bank waar ik kan pinnen. Daarna is het weer dalen naar de kust en ik rijd dan door groene aangeplante bossen en ik zie tot mijn verbazing dat er opvangbakjes aan de stammen hangen. Als er ook nog jongens langs de weg staan die goed stuiterende ballen willen verkopen stop ik maar eens even, want ik heb het gevoel dat ik hier in de rubberplantages beland ben en dat gevoel blijkt juist.
Ik stop bij de Makuzi beach en als je op www.makuzibeach.com kijkt, begrijp je direct waarom ik daar 2 nachten ben gebleven.
Tukuyu is een aardig dorp met een leuke markt. In de ochtend rommel ik wat in het stadje en ’s-middags vertrek ik in de hoop een betere camping te vinden maar aan het eind van de middag, na een leuke rit naar een waterval en door de theeplantages, beland ik toch weer bij Landmark.
Vrijdagmorgen neem ik de binnenweg naar Matemabeach aan Lake Nyasa (=lake Malawi) en die voert door een mooi en afwisselend landschap. De camping van de Lutherse kerk is een plaatje, ik sta weer op het strand. Tijdens het avondeten in de eetzaal van de kerkgemeenschap ontmoet ik Anna en Esmee. Leuke meiden. Na hun deelname aan een uitwisselingsproject (zie www.xs21world.nl) houden zij nog een paar dagen vakantie. Anna heeft onze kar in Kisisi (in Kenya) ca 8 weken geleden ook al gezien toen we op dezelfde plek overnachtten. We gaan zaterdag samen in een kano naar Ikombe waar potten en schalen worden gemaakt en lopen de ca 10 km terug. Onderweg passeren we wat dorpjes en Anna en Esmee vragen bij een hutje of er een lunch voor ons gemaakt kan worden. Ik zou niet op het idee zijn gekomen, maar kennelijk is de vraag niet zo gek want het antwoord luidt ja. Zo zie ik eindelijk eens een hutje aan de binnenkant. Bukkend door de lage deuropening en vervolgens op de mat zitten. De hut is een en al van klei, zowel wanden als vloer, terwijl het een dak van gras heeft.
Het menu bestaat uit ugali met kleine visjes. Bestek is hier onbekend; je neemt ugali tussen duim en wijsvinger en daarmee pak je een visje. Het smaakt prima, maar helaas is de vis veel sneller op dan de ugali (die zonder vis smakeloos is), dus blijft 3/4 van de ugali over en blijven we nog een hongerig gevoel houden. ’s-Avonds gaan we met z’n vieren (een Zweedse arts komt er ook bij ) naar de repetitie van het kerkkoor en dat zingt zo mooi dat we besluiten om zondag naar de kerkdienst te gaan.
De kerkdienst begint om 10 uur maar na 2 uur is het koor nog niet aan bod geweest. Wel hebben we dan een soort veilingverkoop van flesjes cola meegemaakt, de opbrengst is bestemd om een auto voor de kerk te kopen. Kortom, het gaat er iets anders aan toe dan bij ons. Om bijna half een verlaten we de kerk want er komt geen einde aan de dienst cq verkoop. We willen vanmiddag nog naar Kyela maar we gaan eerst van de door Anna en Esmee klaargemaakte lunch genieten. De lunch is een ‘tegenprestatie’ voor de lift naar Kyela, het smaakt heel goed en het is gezellig. In Kyela scheiden onze wegen, Anna en Esmee gaan terug naar Mbeya, terwijl ik vanmiddag nog naar Malawi wil.
Tanzanya loopt dan ten einde en het is daarmee een van de landen waar ik lang ben geweest, niet voor niets overigens want het hoort bij de mooiste landen die ik bezocht heb op deze reis en ik hoop er zeker nog eens terug te keren.
Malawi is ca 3 keer groter dan NL en heeft een meer (Lake Malawi) dat even groot is als NL.
Het land heeft ca 11 miljoen inwoners en het is een van de armste landen ter wereld, het gemiddeld inkomen bedraagt hier 160 dollar terwijl dat in NL 39340 dollar is (bron: The World Bank)
De grenspassage is een van de snelste tot nu toe, binnen een half uur ben ik beide douaneposten gepasseerd. Wat direct opvalt is dat er in het noorden van Malawi bijna geen auto’s rijden. Wandelaars en fietsers zie ik des te meer. Ik overnacht in de tuin van een vervallen grote lodge in Karonga direct aan het meer en ik heb dan alle tijd om aan mijn laatste ongelezen Dan Brown te beginnen en dat wordt dus weer heel laat.
De volgende ochtend ontdek ik dat de enige pinautomaat in Karonga alleen geschikt is voor de Visa-card en die heb ik niet. Ik kan een ieder die naar een Afrikaans land wil gaan, aanraden een Visa-card aan te schaffen want je zoekt je gek naar automaten waar je een Master-card kunt gebruiken. Omdat de bank geen Tanzanyaans geld wil moet ik mijn laatste dollars inwisselen om de overnachting te kunnen betalen dus dat wordt even opletten de komende dagen. Die dag kom ik geen bank meer tegen en ik beland op Chitimba Beach Campsite die dit jaar door 2 Nederlandse stellen is overgenomen. Ik hoop dat ze een paar procent van de aandelen aan een (wijze) derde hebben verkocht, maar ik vrees van niet. Alweer een pracht plek op het strand dat hier vrij van krokodillen en van bilharziarisico zou zijn. Laten we dat hopen. Gelukkig is men hier bereid Tanzanyaans geld te accepteren. Als ik aankom is het nog erg rustig; ik ben de enige gast, maar even later arriveren er 3 volle overlandtrucks met jongelui. Daar ben ik blij mee want dat geeft wat meer veiligheid in het water, krokodillen zullen toch liever mals vlees eten dan mijn taaie vlees.
De volgende dag verlaat de weg de kust en in het binnenland is het weer klimmen geblazen, nog steeds amper auto’s dus relaxt rijden in een pracht landschap met rondom bergen van max 2500 mtr. Inmiddels ruim 300 km over de grens, bereik ik de stad Mzuzu en daar is dan eindelijk een bank waar ik kan pinnen. Daarna is het weer dalen naar de kust en ik rijd dan door groene aangeplante bossen en ik zie tot mijn verbazing dat er opvangbakjes aan de stammen hangen. Als er ook nog jongens langs de weg staan die goed stuiterende ballen willen verkopen stop ik maar eens even, want ik heb het gevoel dat ik hier in de rubberplantages beland ben en dat gevoel blijkt juist.
Ik stop bij de Makuzi beach en als je op www.makuzibeach.com kijkt, begrijp je direct waarom ik daar 2 nachten ben gebleven.
-
31 Augustus 2007 - 18:20
Jan Tijhuis Addcomp:
Klaas dit is beter dan offertes maken voor verlichting enz. -
03 September 2007 - 13:27
Filosoof:
De derde partij is niet altijd wijs?!
Maar meestal wel
hartelijke groet
Henk Sok -
03 September 2007 - 17:42
Jan & Aly:
Hoi Klaas en Leny, wat een prachtige foto,s zou zo op het vliegtuig willen stappen maar durf niet mij te ver weg. Knap van die ondernemende meiden die dit werk allemaal doen [was ik nog maar jong] Verder alles goed in Ermelo heerlijk een week uit gerust met Jan in het Spaanse. Niet echt spannend maaaar wel errug lekker!Wij hopen dat jullie een week kunnen genieten samen, maak er wat van. Dikkr kus van ons . Jan & Aly -
05 September 2007 - 20:02
Henk&anneke Vt Hul:
Hallo Klaas, reisverhaal tot nu toe van je gelezen. Onder de indruk van je belevenissen. Veel genoegen en goede reis -
06 September 2007 - 21:42
Mathilde:
Wat een prachtige foto's! Verbeeld ik het me of worden je foto's steeds professioneler? (Nou anders kan mijn moeder nog wel wat kennis overdragen)
Hopelijk hebben jullie een leuke week samen. Mind the crocs, want voor sommigen blijf je, met je bijna 60 jaar, toch een mals hapje.
Veel plezier samen.
Groetjes, Mathilde -
07 September 2007 - 21:04
Piet Van Loo:
een visje tussen duim en wijsvinger komt mij wel bekend voor.
hollandse nieuwe met een uitje maar ja die kan je daar niet krijgen tuurlijk.
ik lees je verhalen met veel aandacht
echt pracht verslagen.
met vind de foto met de onder gaande zon
echt een topper nummer een.
nog veel genieten en veilig doorgaan zo
groeten piet. -
10 September 2007 - 12:00
Willem Hop:
goeie reis houw je taai je zuld wel geen last van koude voeten hebben
met vrindelijke groetten ermelo fokko kortlanglaan 165 -
10 September 2007 - 18:42
Vanel:
lieve Klaas, zo ik ben weer bij gelezen, Het onthaasten wat ik in Afrika geleerd heb is toch weer meer haasten geworden.maar na deze prachtige verhalen doe ik niets meer vanavond en ga de reisverhalen van een andere vriend lezen die in het noorden is geweest, verheug mij leny weer te zien,. dan ben ik weer helmaal bij, Als het brood bakken nu echt niet lukt, ik ben er binnen 12 uur. liefs Vanel -
11 September 2007 - 20:11
Corn:
Beste Klaas,
Denk je dat nog weer kunt wennen in Ned?
Al een beetje verzadigd van alle indrukken ?
24-29 sept. ga ik ook op reis naar ........tuurlijk China! (onder voorbehoud van Jakobus) Ook mooi hoor! Moeten we samen eens naar toe gaan, lijkt me prachtig. Verder alles goed daar ? Ik wens je oprecht alle goeds naar geest en lichaam. Da's nog eens ouderwets taalgebruik of niet dan!
Tot horens/schrijfs/ziens ??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
