136e dag Op naar Oeganda
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
06 Juli 2007 | Oeganda, Kampala
Het is zondagochtend en de werkweek begint hier om 8 uur weer. Dat is niet vreemd omdat deze lodge Mara West van de 7e dag adventisten is en zij hebben op zaterdag hun rustdag.
Het is een fraai gezicht om ca 20 Kenyanen hun werk weer te zien beginnen. Met name het grasmaaien van het grote veld is een bezienswaardigheid omdat dat met een zeis gebeurt die heel anders is dan wij gewend zijn. Men maakt een slaande beweging heen en terug en beide keren wordt daarbij het gras gesneden. Erg vermoeiend en je ziet ze dan ook telkens afwisselen om te kunnen rusten. Je gaat nadenken over wat een trekkertje hier zou kunnen betekenen. Efficiency,werkeloosheid ,geen know-how om ‘em te repareren. Het lijkt me eigenlijk goed zoals het hier nu gaat. Alles gaat traag maar wel met toewijding en blijde gezichten. Misschien is de toewijding hier groter dan gemiddeld omdat deze lodge door een Amerikaanse missionaris is opgezet zonder winstoogmerk. (Voor overlanders; deze lodge wordt amper aangegeven en je kunt het beste de weg vragen aan de westgate van Masai Mara, daar is ‘ie nl dichtbij)
We gaan over erbarmelijk slechte wegen richting Kissi en zien onderweg veel kerkdiensten onder de bomen. De westkant van Kenya is erg vruchtbaar en wordt gedomineerd door landbouw en het is een prachtig gezicht die groene velden in het bergachtige landschap. We zien veel kolkende riviertjes en hoewel het water erg bruin is door de klei, weerhoudt dat niemand om zijn kleren, auto of fiets er mee te wassen.
Halverwege verbetert de weg enorm en binnen de kortste keren bereiken we dan Kisii.
We stoppen even later bij een hotel waar we weer op de parkeerplaats mogen kamperen. Dat is men in dit hotel kennelijk niet gewend want in eerste instantie kost dat evenveel als de prijs voor een kamer maar na wat onderhandelen komt alles goed en kunnen we de volgende ochtend de douche van een hotelkamer gebruiken. Stel je daarvan niet te veel voor want het heet hier Afrika. Maandagochtend rijden we naar Kisumu, qua grootte de derde stad van Kenya en we lunchen voor een prikkie uitstekend in het beste hotel van de stad.
Verder op weg naar de grens en we passeren allerlei dorpjes waarvan de een kennelijk een betere burgemeester heeft dan de ander omdat ze er nogal verschillend uitzien. En ik doel dan op de hoeveelheid troep/vuilnis die langs de straat in de dorpjes ligt. We belanden uiteindelijk in het Farmview hotel in de grensplaats Busia en ook in dit hotel moeten we uitleggen dat overlanders graag in de auto willen overnachten, maar dat lukt maar ten dele. Dan maar een kamer erbij want over 11 Euro doen we niet moeilijk. ’s Avonds nodigen we Phausy uit met ons samen te eten. Phausy is een studente uit Kenya die in Kaapstad studeert en hier voor haar studie onderzoekt of de overheidsgelden voor het onderwijs goed besteed worden. Erg interessant allemaal (bijv een kpl 8-klassige primaryschool bouwen kost ca Euro 15000 a 20000). Ze belt vriendje Ben en die komt ook nog langs. Hij blijkt priester en we spreken af de volgende ochtend zijn kerk te bezoeken.
Dat bezoek pakt heel erg leuk uit want we bezoeken nl ook verschillende klassen van de aangrenzende school van Zuster Maria Boretti. Als Ben ‘good morning children’ zegt dan antwoord de hele klas met ‘good morning father Ben, good morning visitors’. De discipline is zichtbaar hier. Leny kan bij Ben goed terecht met haar tas meegebrachte kleren van Bregje en Jobke want er is hier toch ook veel armoede, alleen op school zien wij dat niet vanwege de uniformen. We zijn onder de indruk van hetgeen Ben vertelt over het bijspringen door de kerk in situaties waar dat nodig is.
Phausy heeft een neef die in Busia bij de douane werkt en hij loodst ons uitstekend over de grens, dwz hij regelt dat we alle stempels krijgen, maar zelfs hem kost het nog ruim 2 uur.
We nemen afscheid van Phausy en spreken af mailcontact te houden en we rijden Oeganda in.
In Oeganda is het nog groener dan in Kenya. We zien ook al snel verschil in het straatbeeld van de dorpjes, maar ik kan nu nog niet goed omschrijven wat er allemaal anders is.
De Speke-camping die de meeste overlanders aandoen aan de Nijl in Jinja is verlaten en niet erg mooi. Het landschap er om heen is echter ronduit spectaculair want de camping grenst direct aan de Nijl die heeft hier enorme watervallen. Great 5 voor kenners. Een oorverdovend geluid geeft dat. We gaan naar een andere camping dichtbij (Eden Garden resort) die weliswaar niet dat mooie uitzicht heeft maar wel veel schoner is.
Woensdag blijven we in Jinja, we willen eigenlijk wel eens wat gaan wandelen en de Nijl biedt daar ruimschoots de gelegenheid toe. Als het ’s morgens echter aanhoudend regent gaan we eerst naar de stad om vervolgens bij ‘2 friends’ te belanden en dat is het beste restaurant van Oeganda en omstreken. Als dan blijkt dat hier een Zweedse moeder en zoon de scepter zwaaien zijn we natuurlijk niet meer weg te branden. We slagen er nog net in voor de duisternis (die om zeven uur al invalt) foto’s van Nijl en watervallen te maken. En hoewel we niet wandelden bestempelen we ook deze dag weer als geslaagd. Waarvan acte.
Het is een fraai gezicht om ca 20 Kenyanen hun werk weer te zien beginnen. Met name het grasmaaien van het grote veld is een bezienswaardigheid omdat dat met een zeis gebeurt die heel anders is dan wij gewend zijn. Men maakt een slaande beweging heen en terug en beide keren wordt daarbij het gras gesneden. Erg vermoeiend en je ziet ze dan ook telkens afwisselen om te kunnen rusten. Je gaat nadenken over wat een trekkertje hier zou kunnen betekenen. Efficiency,werkeloosheid ,geen know-how om ‘em te repareren. Het lijkt me eigenlijk goed zoals het hier nu gaat. Alles gaat traag maar wel met toewijding en blijde gezichten. Misschien is de toewijding hier groter dan gemiddeld omdat deze lodge door een Amerikaanse missionaris is opgezet zonder winstoogmerk. (Voor overlanders; deze lodge wordt amper aangegeven en je kunt het beste de weg vragen aan de westgate van Masai Mara, daar is ‘ie nl dichtbij)
We gaan over erbarmelijk slechte wegen richting Kissi en zien onderweg veel kerkdiensten onder de bomen. De westkant van Kenya is erg vruchtbaar en wordt gedomineerd door landbouw en het is een prachtig gezicht die groene velden in het bergachtige landschap. We zien veel kolkende riviertjes en hoewel het water erg bruin is door de klei, weerhoudt dat niemand om zijn kleren, auto of fiets er mee te wassen.
Halverwege verbetert de weg enorm en binnen de kortste keren bereiken we dan Kisii.
We stoppen even later bij een hotel waar we weer op de parkeerplaats mogen kamperen. Dat is men in dit hotel kennelijk niet gewend want in eerste instantie kost dat evenveel als de prijs voor een kamer maar na wat onderhandelen komt alles goed en kunnen we de volgende ochtend de douche van een hotelkamer gebruiken. Stel je daarvan niet te veel voor want het heet hier Afrika. Maandagochtend rijden we naar Kisumu, qua grootte de derde stad van Kenya en we lunchen voor een prikkie uitstekend in het beste hotel van de stad.
Verder op weg naar de grens en we passeren allerlei dorpjes waarvan de een kennelijk een betere burgemeester heeft dan de ander omdat ze er nogal verschillend uitzien. En ik doel dan op de hoeveelheid troep/vuilnis die langs de straat in de dorpjes ligt. We belanden uiteindelijk in het Farmview hotel in de grensplaats Busia en ook in dit hotel moeten we uitleggen dat overlanders graag in de auto willen overnachten, maar dat lukt maar ten dele. Dan maar een kamer erbij want over 11 Euro doen we niet moeilijk. ’s Avonds nodigen we Phausy uit met ons samen te eten. Phausy is een studente uit Kenya die in Kaapstad studeert en hier voor haar studie onderzoekt of de overheidsgelden voor het onderwijs goed besteed worden. Erg interessant allemaal (bijv een kpl 8-klassige primaryschool bouwen kost ca Euro 15000 a 20000). Ze belt vriendje Ben en die komt ook nog langs. Hij blijkt priester en we spreken af de volgende ochtend zijn kerk te bezoeken.
Dat bezoek pakt heel erg leuk uit want we bezoeken nl ook verschillende klassen van de aangrenzende school van Zuster Maria Boretti. Als Ben ‘good morning children’ zegt dan antwoord de hele klas met ‘good morning father Ben, good morning visitors’. De discipline is zichtbaar hier. Leny kan bij Ben goed terecht met haar tas meegebrachte kleren van Bregje en Jobke want er is hier toch ook veel armoede, alleen op school zien wij dat niet vanwege de uniformen. We zijn onder de indruk van hetgeen Ben vertelt over het bijspringen door de kerk in situaties waar dat nodig is.
Phausy heeft een neef die in Busia bij de douane werkt en hij loodst ons uitstekend over de grens, dwz hij regelt dat we alle stempels krijgen, maar zelfs hem kost het nog ruim 2 uur.
We nemen afscheid van Phausy en spreken af mailcontact te houden en we rijden Oeganda in.
In Oeganda is het nog groener dan in Kenya. We zien ook al snel verschil in het straatbeeld van de dorpjes, maar ik kan nu nog niet goed omschrijven wat er allemaal anders is.
De Speke-camping die de meeste overlanders aandoen aan de Nijl in Jinja is verlaten en niet erg mooi. Het landschap er om heen is echter ronduit spectaculair want de camping grenst direct aan de Nijl die heeft hier enorme watervallen. Great 5 voor kenners. Een oorverdovend geluid geeft dat. We gaan naar een andere camping dichtbij (Eden Garden resort) die weliswaar niet dat mooie uitzicht heeft maar wel veel schoner is.
Woensdag blijven we in Jinja, we willen eigenlijk wel eens wat gaan wandelen en de Nijl biedt daar ruimschoots de gelegenheid toe. Als het ’s morgens echter aanhoudend regent gaan we eerst naar de stad om vervolgens bij ‘2 friends’ te belanden en dat is het beste restaurant van Oeganda en omstreken. Als dan blijkt dat hier een Zweedse moeder en zoon de scepter zwaaien zijn we natuurlijk niet meer weg te branden. We slagen er nog net in voor de duisternis (die om zeven uur al invalt) foto’s van Nijl en watervallen te maken. En hoewel we niet wandelden bestempelen we ook deze dag weer als geslaagd. Waarvan acte.
-
06 Juli 2007 - 09:27
Monique:
Weer een land gepasseerd. Als je de vlaggen boven deze website ziet dan zie je pas hoeveel landen je al aangedaan hebt. Benieuwd wat Oeganda je weer brengt. Groeten aan de Queens.
Monique -
06 Juli 2007 - 12:23
Henk:
Leuk om je verhalen weer eens te lezen Klaas. Ze zijn beslist onderhoudend en nodigen uit om door te lezen. Helmaal mooi om de foto's te zien. Als ik het entousiasme proef in jouw verhalen, kan ik me voorstellen dat je het straks jammer vindt wanneer jij jouw doel bereikt hebt. Maar zeggen ze in het oosten niet dat, de weg het doel is?
Veel plezier samen.
-
06 Juli 2007 - 12:33
Jan&Aly:
Hoi jongelui, wat een mooie trip maken jullie toch. Dames is het uit te houden met Klaas? of moet het anders om? Alles okee hier wel erg nat het wil nog niet zomeren. Leny met Daan gaat het hartstikke goed je weet niet wat je ziet als je weer thuis komt zegt ook al Aly{grapje}.Nu zijn de kids Sterk aan het logeren dus ik heb je taak maar ff overgenomen .Veel plezier met z'n drieen geniet ervan dikke kus van ons allen Aly -
06 Juli 2007 - 18:43
Marleen Swarte:
Hoi mensen, Wat fantastisch om te lezen als ik later groot ben zou ik dit ook zeker willen. Of ik dan ook echt alleen met de auto ga dat is nog de vraag maar om zoiets mee te maken lijkt me helemaal geweldig! Else ik ben nu lekker aan het oppassen hier in Harderwijk. Het gaat echt super! Alle kids liggen op bed. Met mij gaat het verder ook goed! En met mijn verkering ook. Aanstaande maandag ga ik voor een week zeilen samen met mijn nichtjes, oom, tante en kevin!
Ik wens jullie daar nog een hele fijne tijd! Doe voorzichtig!! Veel plezier!!
groeten uit Lelystad en Harderwijk
xxx Marleen Swarte -
06 Juli 2007 - 19:10
Jiska :
heej tante.
alles goed daar ,is het daar leuk ?
het lijkt er wel op .
ik miss je gezelligheid wel een beetje
XxXx JiSkA XxXxXx -
06 Juli 2007 - 21:13
Wenda Van Loenen:
Hoi Leny,
Volgens mij had ik beloofd te reageren bij deze. Het blijft boeiend deze site te volgen en leuk om jou er nu ook op tegen te komen. Geniet van je reis en elkaar. Doe je reisgenoten de hartelijke groeten.
Wenda -
07 Juli 2007 - 18:01
Bregje:
halo oma is het leuk in afrieka is klaas nog een beetje lief voor je.fijn dat je vanaafont belde.ik mis je wel een beetje.
dike kus aan klaas en else en je zelf. -
07 Juli 2007 - 18:10
Ad & Lianne Gast:
Else: heel bijzonder voor je om zo'n reis te kunnen maken lijkt ons
We blijven je volgen.
Groeten uit het noorden.
Het regenseizoen is hier nog niet ten einde.
ps Mooie foto's overigens!! -
07 Juli 2007 - 18:21
Jobke:
ik vindt het jammer dat je er heel lang niet bent.waren mooie dieren die je hebt gezien. wel een beetje eng ben blij dat je er volgende week weer bent. doeiiii. -
08 Juli 2007 - 10:57
Floor:
Even proberen -
08 Juli 2007 - 11:04
Floor:
He baasje ,je hebt het netjes voor mekaar zo. Stralende natuur pracht.En meiden voor zo'n baas wil je wel wat inschikken,ja toch?
Gisteren op de Nijl,(ken je het verhaal van het mandje met Mozes daarin?)En nu weer in Kenia ,alweer naar Nairobi? Allemachtig prachtig zie ik jullie gedrieen daar weer spotten.
We blijven julie volgen en trouw.Goeie gezonde groet gewenst,Ria en Theo -
08 Juli 2007 - 11:37
Jorg:
lieve oma
is het leuk in afrika?
over 7 nagjes kom je weer trug
kusjes van jorg -
08 Juli 2007 - 11:43
Jarik:
Oma ik wil een kusje van jou,
de groeten voor oma op vakantie
vind jij het leuk om op afrika te kijken.
Oma als je thuis bent heb ik lekkere visjes voor je !
Kusje van Jarik -
08 Juli 2007 - 22:57
Frans Van Gilse:
IK ben weer min of meer onder de mensen en ga je berichten met plezier volgen.Ik heb heel wat in te halen met alles te lezen. Maar lopen kan ik toch niet dus tijd zat. Goede reis en behouden thuiskomst -
09 Juli 2007 - 16:53
Gerber En Helen:
We waren je even uit zicht. Voordeel was wel dat we een hoop boeiende belevenissen hadden in te halen. -
09 Juli 2007 - 21:06
Annette Vinke:
Wat een geweldige belevenissen.
Ik had nog niet veel gelezen maar kon dankzij de OBU op mijn gemak veel inhalen.
Fantastisch en wat beschrijf de dingen boeiend Klaas!
Groeten ook aan je medepassagiers -
09 Juli 2007 - 22:07
Richard:
Dag Klaas,
Je bent al een mooi stuk op weg. Het lijkt een spannend avontuur als je de verslagen leest en de mooie foto's ziet! Ik wens je veel plezier en een behouden reis tijdens deze fantastische tocht.
Groeten uit de Beemte. -
10 Juli 2007 - 19:14
Lies:
Voor Klaas, Leny en Else,
Wat bijzonder om te lezen en op foto's te zien, wat jullie allemaal meemaken.
Laat staan, als je het aan den lijve ondervindt....
Groetjes van ons, Lies. -
11 Juli 2007 - 10:09
Joke En Richard:
Lieve Else Klaas en Leny
Eindelijk tijd om alle spannendeverhalen te lezen, en alle mooie foto's te bekijken,wat fantastisch mooi.Fijn dat alles goed gaat,Richard zijn operatie is doorgegaan, verder is hier alles okay.
Blijf genieten ook al maken jullie hele spannende dingen mee.
Lieve groeten Joke
-
11 Juli 2007 - 13:03
Renske:
Haaaaaaaaa die Klaas!!
Zo ik ben eindelijk weer bij met lezen, na alle verbouwingen en de verhuizing. En net nu jij in een voor ons wel zeer bekend gebied komt. Ik herken veel in je kleine details....zoals het grasmaaien, de conditie van de wegen etc. echt leuk. Uganda is echt ook super, mensen lijken hier nog vriendelijker en alle kinderen die "haw a you" roepen zul je vast herkennen. Ik ben benieuwd naar je verslag.
Jambo
-
11 Juli 2007 - 15:44
Filosoof:
Klaas
Ik maak me wat zorgen, ik zie je nooit op een foto staan met de vinger aan je lip. Dat zou kunnen betekenen dat je helemaal geen stress meer hebt. En mijn zorg zit hier in: ik weet niet of jij zonder stress kan.
Lenie: bij dezen heb ik woord gehouden.
Leg jij Klaas maar eens uit hoe dat zit
Hartelijke groet
Henk Sok -
12 Juli 2007 - 17:41
Gerhard En Klara:
Liewe Klaas en Leny
Wat leuk om julle saam in Afrika op die fotos te sien! Geniet julle nog julle toer? Ek het gesien dat die kleinkinders na ouma verlang -
Met ons gaan dit nog goed, het lekker wintervakansie gehad, al die kinders by die huis - het elke dag kaggel gemaak en Carla het lekker koekies gebak en kos gemaak. Sy gaan vanaf 1 November 2007 in Belgie aupair tot November 2008. Dit grens aan Duitsland en Frankryk en is 2 uur se ry van Luxemburg - ek kan nou nie die dorpie se naam onthou nie. Dit is 'n Suid-Afrikaanse man wat met 'n Franse vrou getroud is, hulle het 'n dogtertjie van 2 en 'n seuntjie van 5. Sy is baie opgewonde en ook bly dat daar darem familie naby is - het al 'n paar traantjies gestort!
Gaan weer e-mail as jy tuis is, Leny - Klaas geniet nog jou laaste paar dae saam met Leny.
Veel liefs
Gerhard en Klara
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
