De zevende en laatste etappe: Brazilie in

Vrijdag 16 sept, 20.30 u in Colonia de Sacramento, Uruguay. Daar zitten we dan, in de auto. Achter de iPads, de een leest de krant, de ander schrijft dit stukje

Woensdagmorgen 13 september om zes uur aangekomen in Buenos Aires. Alsof we niet weggeweest zijn. Het is nog winter hier, 21 september begint de lente. Na
een lange regenperiode schijnt hier eindelijk de zon. Aan de bomen de eerste prilgroene blaadjes. Nestelende en krijsende papegaaitjes.
Altijd weer spannend hoe de auto erbij staat. Goed gelukkig. Hij start meteen, maar door alle regen wel wat beginnende schimmel voorin, in het 'huisje' gelukkig niet. Wat poetsen en de vlekken zijn weg, de geur niet. En een nieuwe buitenspiegel monteren. In NL een dure nieuwe moeten kopen omdat het voetstukje waarom het ging niet los verkrijgbaar is. Binnen 5 minuten klaar; nog iets strakker aandraaien en pats, het nieuwe voetstukje is nu ook gebroken. En dat kan niet meer hersteld worden. We draaien de grote krik die voor de motorkap zit om en maken de spiegel daaraan vast. Beetje wennen, de spiegel voor op de motorkap, maar het lijkt redelijk te werken. En dan de banden op de juiste spanning brengen; van 1 band vliegt een deel van het ventiel de lucht in en de band loopt dus meteen leeg. Wiel eraf en met Chris, de camping-/stallingeigenaar naar een bandenzaak in de stad. Een nieuw ventiel zit er in 10 minuten in, maar als het wiel weer onder de auto zit zijn we ruim 2 uur verder. En dan het laatste technische nieuws voor de geïnteresseerden: een nieuwe gasveer is nodig om het dak soepel naar boven en beneden te bewegen. Omdat we nu toch echt de weg op willen stellen we dat nog even uit. Niet slim want wanneer we het dak naar beneden willen doen knalt het vanzelf naar beneden. Door een reflex voorkom ik een whippless.
Nog meer meevallers komen de volgende dag: bij Toyota in Tigre vult men gratis 3 liter differentieelolie bij en bij Pantronic (een Philips servicepunt) wordt kosteloos onze broodmachine hersteld.
We hebben dan al 2 keer 's-middags in de lentezon op een heerlijk terrasje aan een van de vele waterwegen in Tigre, een deltagebied aan de rand van Buenos Aires , kunnen zitten. Met zicht op de auto. Die trekt de aandacht en we moeten er even aan wennen om als avonturier aangesproken te worden. Per slot staan we nog met een been in Filly, Nijmegen en Ermelo. Het reizen moet nog beginnen. Maar niet gehinderd door deze kennis vraagt het meisje van het toeristenbureau enthousiast of ze voor de auto met ons op de foto mag. Natuurlijk. En hetzelfde geldt voor andere Argentijnen even later. We schikken ons snel in onze rol van ervaren oude globetrotters.
De tweede nacht slapen we op een parkeerplaats in het centrum van Buenos Aires. Om elf uur lopen we nog even de stad in voor een hapje en een drankje. Volop leven natuurlijk. Blijft een intrigerende stad, BA.
De volgende ochtend nemen we de ferry naar Colonia, Uruguay. Een overtocht van anderhalf uur, over de enorme monding van de Rio de la Plata, maar door douanezaken etc kost de overtocht ons vrijwel de gehele dag.
Colonia is een rustig historisch havenplaatsje met mooie pleinen en straatjes. Op een mooi plekje aan het water slapen we en genieten de volgende morgen van de zon, de omgeving en de felgekleurde vogels . Een stel Amerikanen dat in Colonia woont biedt hun tuin aan om te kamperen. Maar we willen verder. We maken nog een wandeling door het prachtige oude stadsgedeelte. Daarna de weg op, het landschap is groen, beetje heuvelachtig en dun bevolkt. Dwars door Montevideo dat welvarend aandoet, maar de krottenwijken aan de rand van de stad maken duidelijk dat er ook een andere kant is. Na een paar uur rijden komen we in het donker op de camping van een stel Zwitsers. Netjes dus en ook warm water. Alom aanbevolen op iOverlander, maar het valt ons wat tegen. Komt dat omdat we zonder gevulde koelkast hier belanden omdat we hadden gelezen dat er hier een restaurant zou zijn? Gelukkig kunnen we nog ergens een pizza kopen. De volgende ochtend is het daar toch leuk, we ontmoeten een jong Zwitsers stel dat gisteren begon aan een reis van 1 jaar in een perfect ogende Landrover met alles erin, erop en eraan. Er is is ook een Duitse dame van 76 die in een Dacia bestelauto op de bodem een dik matras heeft liggen. 1 koffer ernaast, geen koelkast, ze gaat ook ongeveer een jaar op pad. Zo kan het dus ook. Slechte en hoge wegen zal ze wel moeten mijden. We rijden langs de oostkust van Uruguay omhoog, langs de Atlantische oceaan. Uruguay is ca 4x groter dan NL, heeft echter 4x minder inwoners. Het is het veiligste land van Zd Amerika zegt men. Zelfverzekerde mensen die hun land goed op orde hebben. Agrarische sector lijkt het belangrijkst. We belanden in nationaal park Santa Teresa waar we fantastisch aan de oceaan staan. Bij vloed op 2 mtr afstand. De volgende morgen schijnt de zon heerlijk en vertrekken we pas om 12 uur. We rijden in het park naar forteleza, het fort waarover de Spanjaarden en Portugezen ruzieden. Daarna richting grens. Het stadje Crui ligt tussen de 2 grensposten en is daarom een belastingvrije zone. Drukte van jewelste dus. Daarna Brazilie in met een ouderwetse overnachting op een benzinestation.