Petaluma 17 september 2014

Al weer een paar daagjes in Petaluma. Binnen een jaar terug dus. Veel gebeurd in dat jaar, maar dat komt hier niet aan bod. Heeft wel veel impact op het reizen.
Auto startte in 1 keer. Wel ontzzzettend vies na een jaar onder een boom te hebben gestaan. Eerste dag dus binnen en buiten gepoetst en afspraak bij garage gemaakt. Volgende dag de garage in; herkenning bij de monteurs. Komt altijd van pas, ze doen dan vaak wat meer en staan toe dat ik er bij blijf. Daarna de (koel)kast vullen en maar eens wat gaan schrappen op het lijstje met highlights in de regio. Over blijft Napa, San Francisco, Silicon Valley, Salinas, Monterey en Yosemite NP. Meer dan genoeg want ik wil verder.
In Napa zie ik geen schade van de aardbeving van enkele weken geleden. Gelukkig maar. Ik voel me een beetje teleurgestelde ramptoerist.
San Francisco is speciaal en verdient eigenlijk meer tijd. Bij Apple kom ik niet ver binnen maar desondanks indrukwekkend.
Dan naar Salinas, de geboorteplaats van John Steinbeck. Na 'reizen zonder John' van Geert Mak te hebben gelezen is Steinbeckmuseum een echte topper voor mij.
In Monterey probeer ik straatbeelden te vinden uit dat boek, en dat lukt. Het zijn vooral de foto's op zuilen in de straat ipv delen uit het boek die de beelden van weleer oproepen. Sardien inblikken, daar ging het hier om, totdat de toevoer stopte door overbevissing.
Monterey is mooi, dat moet je een keer gezien hebben. Maar dat had ik eind jaren tachtig al dus valt het nu wat tegen.
Yosemite was toen geen tijd voor, nu in overvloed. Dat is zeker de moeite waard. Kom er onbedoeld via een bergweg binnen zonder de entrance te passeren. Hoewel dus mooi blijf ik er maar 1 nacht. 's-Nachts vriest het behoorlijk.
Dan weer terug naar het noorden, ik wil immers Portland overdoen. Daar vorig jaar geen aandacht aan geschonken omdat ik toen te snel zuidwaarts wilde vanwege de temperatuur. Terwijl het zo'n mooie stad moet zijn. Wel een hele omweg, want het ligt zo'n 800 km hoger.
Dat geeft me meteen de kans de reuzenredwoods van Oregon nog een keer te bewonderen. Ook nu weer indrukwekkend.
Portland is een fietsstad, dus wat doe je dan. Over de boulevard langs de Columbiarivier fietsen en marktjes bezoeken. Na Portland moet ik oostwaarts om langzamerhand via de staten Idaho, Wyoming en Montana in Denver te komen. En dat ligt dan weer in de staat Colorado, dus al met al nog een heel eind te gaan voor ik Annemarie daar op pik.
Eerst een paar dagen stroomopwaarts langs de Columbiariver. Kolfje naar mijn hand met al die stuwen, centrales en sluizen. Behoorlijk scheepvaart hier. Geheel ander soort schepen dan op de Waal. De zalmtrappen zijn indrukwekkend. In de trapwanden zit soms glas, dus goed zicht op de zalmen die voorbij komen. Grooot. Foppen uit Harderwijk zou (als die nog bestaat) een moord doen om dit soort exemplaren op zijn band te krijgen.
Via Teton National Park (waar ik bij de gesloten entrance overnacht naast een colaautomaat om met m'n eigen driewegstekker m'n kachel te kunnen laten werken) kom ik uiteindelijk bij een van mn hoog genoteerde highlights, Yellowstone NP. Vanwege de lage temperatuur in de nacht maar eens in een lodge overnacht, een toeristenfabriek weliswaar. Maar ook prettige bar en dito restaurant. In de nacht valt er al een dik pak sneeuw nb. De volgende dag naar de geysers. Bij de bekendste, de 'Old Faithfull' sta ik een poos op de eruptie te wachten en op het ultieme moment ontgaat het festijn me omdat iemand een praatje met me maakt vanwege de route op m'n auto. Gelukkig zijn er ook veel kleinere geysers, zelfs direct aan de weg, dus niet moeilijk om in prive-geysertje wat water te voelen. De geyser doet z'n naam eer aan, oftewel heet! De zwavellucht overheerst in het park. De afwisseling van mooie vergezichten met inkijkjes in diepe dalen met wild water en het plots ontdekken van een beer, maakt dit park tot een van de mooiste dat ik ooit heb bezocht. Langs de weg in het park staan veel borden die aangeven dat vandaag de laatste dag is waarop alles (zowel wegen als accomodatie) nog open is. Morgen gaan veel wegen, een entrance en op een na alle lodges dicht. Niet gek want de winter nadert hier nu snel en het oogt nu prachtig maar in feite is het nogal onherbergzaam hier.
Campings zijn inmiddels ook wat moeilijker te vinden, dus zo nu en dan maar wat inventief zijn.
Degene die nu nog open zijn worden overwegend bevolkt door mensen die uit andere staten komen maar hier (tijdelijk) werk vonden.
Nog een doorsteek over de Rocky Mountains en ik ben in Denver. Op een medisch centrum wil ik een zalfje kopen, maar dat kan alleen via de dokter. Hij was als vrijwilliger in Africa en vindt m'n auto en reis wel boeiend. Biedt zijn berghuis in de Rockies aan. Als ik even van te voren bel zal hij zeggen waar de sleutel ligt. Biedt ook aan dat ik hem altijd mag bellen bij medische problemen. Helaas raakte ik briefje waar hij alles op schreef kwijt.