Yukon

Inmiddels maandagavond en Whitehorse voorbij, maar nog maar net en dat was niet de planning. Vrijdagmiddag waren we daar al bijna, maar we zagen in Carcross dat Skagway (Alaska) net om de hoek (ca 150 km) ligt en we besloten daar te gaan kijken. De weg houdt daar op aan de fjordachtige kust (met gletschers tot vrijwel in het water) en met cruiseschepen voor de deur. Dat wilden we wel even meepikken.
Zo gezegd, zo gedaan. Alweer een prachtige tocht, niet in het minst door alle herfstkleuren. Maar daarover ga ik niet meer schrijven; ik laat de foto's liever spreken. Skagway was erg mooi qua ligging, jammer dat de toeristen van de cruiseschepen (die dag oa de Volendam van de Holland America lijn) de economie op gang moeten houden, maar vooruit. Daags erna weer dezelfde weg terug, we wilden in Carcross immers Roel en Jitske (oorspronkelijk uit Putten) bezoeken die zich daar ca 1996 hadden gevestigd en een motel met restaurant hebben opgezet. Helaas niet thuis dus een brief aan de slagboom bevestigd (en inmiddels een leuke mail van hun ontvangen)
Even later spreekt een Duitser ons aan, hij vertelt ons dat we de boot van Skagway naar Haines (slechts een uurtje varen, maar wel duur) hadden moeten nemen omdat in Haines de grizzly beren zich regelmatig laten zien. Hij klinkt serieus, dus voor de 3e keer rijden we dezelfde 150 km, alweer geen straf. De grensovergang naar US gaat nu sneller dan de 1e keer en dat is maar goed ook, want de boot vaart maar 1x per dag en we hebben niet echt veel tijd over. De boottocht zelf is niet bijzonder, maar vandaag is dat een middel en geen doel.
Als we bij de rivier aankomen wenkt een stel ons. Nederlanders, PJ en Claudia, al 13 jaar rondrijdend over de wereld om wildlife foto's te schieten. Hun apparatuur liegt er niet om en ze vertellen dat ze hier al een hele dag staan en 1700 foto's hebben geschoten van de beren en arenden die steeds een zalm komen verschalken. Toch nog onverwacht komen er plots een moeder en en welp de weg oversteken richting water. Moeilijk om precies de mooiste momenten (de zalm in de bek) op foto vast te leggen (we begrijpen dan beter het grote aantal foto's van PJ en Claudia), maar de herinnering is onvergetelijk. Als we zondagochtend uit Haines vertrekken wordt het weer minder; droog, maar temp tussen 3 en 8 gr, afhankelijk van de hoogte. Maar desondanks blijven de beelden van de natuur, oh nee foto's laten spreken schreef ik al.
Zondagavond dus in Whitehorse beland. Na een week pionieren met ons avondeten een restaurantje wat aanbevolen werd bezocht, we mochten nog net naar binnen en daarmee waren we de laatste gasten van 2013. Moederdag 2014 gaan ze weer open. Naast dat het eten erg smakelijk was, was het personeel nogal uitbundig vanwege de laatste werkdag.
Voordat we uit gegeten waren werd het feest al ingezet: wat lepels en vorken aan een koord op ca 1,75 m hoogte en wie kan ze schoppend raken. We mochten ook meedoen en mijn lange benen wonnen het van de stijfheid, dus bingo. Echt wildwest hier.
Vandaag in Whitehorse wat zaken op orde gesteld, waaronder een kleine beurt voor de auto want de eerste 10.000 km zit erop. En ook een elektr kachel gekocht want de temp gaat (blijvend) fors dalen. Helaas zijn hier bijna alle campings nu dicht dus of we vaak in de gelegenheid zijn stroom voor de kachel te vinden is nog maar de vraag; we zien wel.

Gedurende de dagen tussen mijn laatste verslag en bovenstaand verhaal waren de meest opzienbarende zaken: dronken Indianen (met vrijwel allemaal een uitkering, aldus hun witte medelanders), 3 Nederlanders op de motor van Alaska naar Chili, Hot Springs met watertemp van 52 gr (echt niet uit te houden) op een camping zonder douches maar alleen met wat wij, herinner ik me, een plee noemden, en de eerste nachtvorst op de camping in Teslin. En, toch nog een keer, de overweldigende natuur met de mooiste herfstkleuren.

By the way: Yukon is ca 12x Nederland en heeft 35.000 (3 nullen, geen 4 dus) inwoners waarvan 75% in Whitehorse wonen; niet te bevatten