Wawa, aan Lake Superior (op ca N 48.00 W 84.48)

Het ruige Canada is vandaag begonnen. Viskamp hier, jagerskamp daar en watervliegtuigjes horen daar ook bij. Helaas ook muggen. Eigenlijk ook Indianen. Veel namen hier, ook die van Wawa, getuigen daarvan.
Wat een pracht natuur hier. Ontario en grote meren, dat klonk me altijd in de oren als 'het hoort er ook bij, maar mooi is anders' Niet waar dus, sterker, helemaal fout. Geen vlak land om de meren, geen saaie kustlijn; allemaal (mijn) vooroordelen. Een vakantie waard. Lake Superior is 2x zo groot als Nederland. En in dat meer zijn eilanden waarvan 1 met nb meer dan 100 meertjes. Ook erg veel rivieren die ik over moest, vaak wildstromend. (forel) Ik heb de hele dag weer buitengewoon genoten.
Jammer dat er te weinig tijd was om langer te stoppen, want er waren aantrekkelijke stranden en de temp is nog steeds tussen 25 en 30 gr.
Al met al lig ik uitstekend op schema naar Calgary en ik heb niet het gevoel dat ik me 'te pletter' rijd.

Gisteren nog wat aan familiebezoek rond Toronto gedaan. Helaas Hinke's oom niet thuis. Vervolgens neef Karel van Panhuis gezocht en gevonden. Inmiddels ver in de 70 en als jonge vent met vader en moeder in 1953 vertrokken. Ik had hem daarna niet meer gezien. Ook geen contact gehad, behalve dat we in 1986 zijn vader hier nog bezochten. Vorige week bij neef Arie bracht ik het nog tot aan de keukentafel en dat gedurende ruim een half uur. Bij Karel kwam ik niet verder dan mijn motorkap, minder dan een half uur. Als ik door de ramen van zijn huis keek (voor zover ik er al door kon kijken) geloof ik dat ik ook liever bij de motorkap bleef. Toch was het een leuke ontmoeting. Karel is een alleraardigste vent (die zich met de situatie niet zo goed raad wist, schat ik in) Ik heb er beslist geen spijt van Karel opgezocht te hebben (en dat geldt ook voor Arie) want nu kan ik me iets bij eea voorstellen.
Toronto is (incl voorsteden) een enorme nederzetting, niet leuk om te rijden. Ik heb mijn ogen uitgekeken naar de enorme plants van General Motors. Wat spelen auto's hier een grote rol. Als je een dealer in een grote stad ziet, denk je dat het de importeur is, zoveel voorraad nieuw staat er. Een liter diesel kost hier overigens CD 1,30 (dus ca 1 euro)
Bruggen en treinen zijn hier ook een lust voor het oog. Bruggen wanneer het nog metalen exemplaren zijn (de betonnen bruggen en ook veel viaducten lijden vaak aan betonrot = veel oponthoud onderweg) en treinen vanwege de omvang.
En wat te denken van die prachtige trucks hier. Een standaard oplegger meet 53 voet, de truck erbij opgeteld is samen 20 mtr.
Maar er rijden ook trucks met 1 oplegger + nog een aanhanger, elk 53 voet. Dat is een ander verhaal. Iedereen rijdt hier tussen 100 en 120 km/h. Toen ik tijdens regen net onder de 100 bleef vlogen die grote jongens aan 2 kanten langs me heen. Niet echt lekker. Gelukkig houdt iedereen hier goed afstand.

Zondag en maandag was ik in de provincie Quebec. Frans karakter. De dorpjes langs de St Laurent waren erg mooi. Werd veel gefietst daar, dat zag ik tot nu amper. Quebec zelf was het toppunt, daar was ik graag langer geweest dan alleen een zondagavond en een deel vd middag. Parijs in het klein. Mijn auto paste in geen enkele parkeergarage, maar een medewerker van een groot hotel vond mn auto zo mooi dat die wel op de gastenparkeerplaats mocht staan.
Wat ik nooit eerder zag is dat je in Quebec parkeerzuilen hebt waar je het nummer van je parkeerplaats intoetst (en dan uiteraard betaalt) en vervolgens kun je op elke andere parkeerzuil op dezelfde wijze bijbetalen als je tijd verstreken is. Dat is nog eens handig.