Welcome in USA
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
12 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Puyallup
Na 5 dagen Vancouver Island houd ik Canada voor gezien.
Vanc Island is een pracht vakantiegebied met mooie baaien en steeds hoge bergen op de achtergrond. Ontelbaar veel eilandjes en nog meer bootjes. Maar ook regenwouden, Indianen, houtindustrie, beren, walvissen, dolfijnen en wijngaarden vind je er. Kortom: een plek om weken vakantie te houden. Maar niet voor mij, althans niet nu. Bovendien is nu het weer niet wat je in de vakantie zou wensen.
Na alle weken grootse natuur en bijbehorende stilte vind ik het hier te druk, zelfs nu de meeste toeristen al weg zijn. En ook erg duur.
Toch heb ik me ook hier goed vermaakt. Met veel Indianen een praatje gemaakt, oa over zalmvisserij, houtindustrie en kanobouw. Het is goed om deze mensen eens te zien en te spreken ipv er alleen maar over te lezen. Dat geeft echt meer inzicht, oa in waarom ze moeilijk integreren. Als ik voor deze reis aan Indianen dacht, dacht ik nooit aan Canada maar juist aan USA. Er leven in Canada toch ca 300.000 Indianen verdeeeld over 600 stammen en wonend in ca 2300 reservaten.
Op Vancouver Island was ik op het goede adres om wat meer over de houtindustrie te weten te komen. Ik wilde koste wat het kost (figuurlijk dan) naar een kapplaats in de bossen, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Met een trucker die de hele dag met boomstammen af en aan rijdt had ik afgesproken de volgende morgen vroeg hem achteraan de berg op te rijden. Dat ging niet lang goed: na een klein uur door modderbaden te hebben gereden besloot ik om te keren. Mijn ruitenwisser kon het niet bijwerken. Hard doorrijden van 'mijn' trucker en tegemoetkomende truckers die me een voor een van de weg afdrukten, dat ging niet samen. In deze bossen geldt maar een recht: het recht van de sterkste. En dat is mijn eigen truck(je) hier duidelijk niet. Daarna heb ik nog veel mensen gevraagd hoe ik op een kapplaats zou kunnen komen, maar niemand gaf het passende antwoord. Wel konden ze verhalen vertellen want er werken hier zoveel mensen in deze sector dat iedereen wel iemand kent die er werkzaam is. Na twee kleine (dorps)musea te hebben bezocht is het bij de derde goed raak. Een vrijwilliger die daar werkt is een oude houthakker (zager dus) en die weet nog een dvd te liggen. Alles wordt uit de kast gehaald om de dvd te kunnen tonen en uiteindelijk mag ik em zelfs houden.
Wat me erg bij bleef is de omvang van de bomen, soms 6 m dik en 80 m lang. Daar kun je ruim een kompleet huis van bouwen. En mooi was ook het transport van de stammen van de kapplaats naar de trucks. En de aanleg van wegen incl bruggen (voor trucks met 150 ton hout) Plus het naar de kapplaats brengen van een immens grote kraan, staand op een nog grotere truck, die dan wordt gehoplen door 2 andere trucks, een trekkend en een duwend. Ik stop hierover, je komt de dvd maar bekijken. Deze AOW'er werd weer even kind.
Vandaag dus USA ingereden en over een weekje zit de eerste etappe erop. Ik zou 18 okt vanuit Vancouver naar huis vliegen, maar dat zou wel eens San Francisco kunnen gaan worden. Gelukkig heb ik een flexibele ticket.
Ik heb zin om weer naar huis te gaan, vooral, maar niet uitsluitend, om Imre weer te zien.
Daarnaast is het 's-avonds alleen zijn niet heel leuk, temeer omdat de temperatuur je noopt om binnen te blijven. Met krant en alle vertrouwde spullen om me heen is dat thuis geen straf, maar op deze 4 m2 is het een ander verhaal.
Overdag alleen reizen vind ik geen enkel probleem, je spreekt daardoor zelfs meer mensen.
Tot slot nog een verzoek aan de mensen die mij mailen nav mijn verslagen: ik vind het leuker je reactie op de website te krijgen.
0 reacties bij 500 lezers staat zo karig.
Ik denk dat er nog 1 verslag in de lucht hangt.
Vanc Island is een pracht vakantiegebied met mooie baaien en steeds hoge bergen op de achtergrond. Ontelbaar veel eilandjes en nog meer bootjes. Maar ook regenwouden, Indianen, houtindustrie, beren, walvissen, dolfijnen en wijngaarden vind je er. Kortom: een plek om weken vakantie te houden. Maar niet voor mij, althans niet nu. Bovendien is nu het weer niet wat je in de vakantie zou wensen.
Na alle weken grootse natuur en bijbehorende stilte vind ik het hier te druk, zelfs nu de meeste toeristen al weg zijn. En ook erg duur.
Toch heb ik me ook hier goed vermaakt. Met veel Indianen een praatje gemaakt, oa over zalmvisserij, houtindustrie en kanobouw. Het is goed om deze mensen eens te zien en te spreken ipv er alleen maar over te lezen. Dat geeft echt meer inzicht, oa in waarom ze moeilijk integreren. Als ik voor deze reis aan Indianen dacht, dacht ik nooit aan Canada maar juist aan USA. Er leven in Canada toch ca 300.000 Indianen verdeeeld over 600 stammen en wonend in ca 2300 reservaten.
Op Vancouver Island was ik op het goede adres om wat meer over de houtindustrie te weten te komen. Ik wilde koste wat het kost (figuurlijk dan) naar een kapplaats in de bossen, maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Met een trucker die de hele dag met boomstammen af en aan rijdt had ik afgesproken de volgende morgen vroeg hem achteraan de berg op te rijden. Dat ging niet lang goed: na een klein uur door modderbaden te hebben gereden besloot ik om te keren. Mijn ruitenwisser kon het niet bijwerken. Hard doorrijden van 'mijn' trucker en tegemoetkomende truckers die me een voor een van de weg afdrukten, dat ging niet samen. In deze bossen geldt maar een recht: het recht van de sterkste. En dat is mijn eigen truck(je) hier duidelijk niet. Daarna heb ik nog veel mensen gevraagd hoe ik op een kapplaats zou kunnen komen, maar niemand gaf het passende antwoord. Wel konden ze verhalen vertellen want er werken hier zoveel mensen in deze sector dat iedereen wel iemand kent die er werkzaam is. Na twee kleine (dorps)musea te hebben bezocht is het bij de derde goed raak. Een vrijwilliger die daar werkt is een oude houthakker (zager dus) en die weet nog een dvd te liggen. Alles wordt uit de kast gehaald om de dvd te kunnen tonen en uiteindelijk mag ik em zelfs houden.
Wat me erg bij bleef is de omvang van de bomen, soms 6 m dik en 80 m lang. Daar kun je ruim een kompleet huis van bouwen. En mooi was ook het transport van de stammen van de kapplaats naar de trucks. En de aanleg van wegen incl bruggen (voor trucks met 150 ton hout) Plus het naar de kapplaats brengen van een immens grote kraan, staand op een nog grotere truck, die dan wordt gehoplen door 2 andere trucks, een trekkend en een duwend. Ik stop hierover, je komt de dvd maar bekijken. Deze AOW'er werd weer even kind.
Vandaag dus USA ingereden en over een weekje zit de eerste etappe erop. Ik zou 18 okt vanuit Vancouver naar huis vliegen, maar dat zou wel eens San Francisco kunnen gaan worden. Gelukkig heb ik een flexibele ticket.
Ik heb zin om weer naar huis te gaan, vooral, maar niet uitsluitend, om Imre weer te zien.
Daarnaast is het 's-avonds alleen zijn niet heel leuk, temeer omdat de temperatuur je noopt om binnen te blijven. Met krant en alle vertrouwde spullen om me heen is dat thuis geen straf, maar op deze 4 m2 is het een ander verhaal.
Overdag alleen reizen vind ik geen enkel probleem, je spreekt daardoor zelfs meer mensen.
Tot slot nog een verzoek aan de mensen die mij mailen nav mijn verslagen: ik vind het leuker je reactie op de website te krijgen.
0 reacties bij 500 lezers staat zo karig.
Ik denk dat er nog 1 verslag in de lucht hangt.
-
12 Oktober 2013 - 11:10
Martine:
Vooruit, geen mail maar een bericht hier: ik kom graag die dvd kijken!! :) -
13 Oktober 2013 - 15:37
C Van Panhuis:
Hallo Klaas, Heb je weer zin om terug te vliegen? Wil je bedanken voor al die mooie verslagen en foto's. Heb er van genoten. Een goede vlucht en tot ziens. Liefs van Ma. -
13 Oktober 2013 - 15:44
Adrie:
Hoi broertje, ik wil je ook even zeggen dat ik alles gelezen heb op de voorlaatste na. Je schrijft zo lekker, kan wel zien dat we familie zijn :)
Nee echt, je leeft je zo lekker uit daar in de streken waar het leven in sommige opzichten nog wat puurder lijkt te zijn. Kortom, dit past goed bij je en bij je leergierige aanleg.
Heerlijk om zo in je belevingen mee te kunnen gaan. Verlang ook wel naar je terugkeer. Dat begrijp je. Dus veel plezier nog en kom gezond weerom. XX -
13 Oktober 2013 - 17:10
René En Klara Van Der Gugten:
Hallo Klaas,
Wat een geweldige trip heb je gemaakt tot dusver. Schitterende verslagen van je reis door Canada, Alaska en nu dus weer terug in de USA. De illustraties met de foto's geven een extra dimensie aan je reisverslagen. Wij genieten er enorm van. We wensne je een goede terugreis de komende week naar het koude en natte Nederland, maar we weten dat je familie en zeker je moeder naar je uitkijkt. Tot ziens, je nicht en neef Klara en René. -
14 Oktober 2013 - 10:53
Christa:
Hoi pap,
Het is dat je zo aandringt ;-)
Wat heb je weer veel gezien en meegemaakt in de afgelopen maanden. En wat is het leuk voor de thuisblijvers om je verhalen te lezen. Bijna alsof we naast je in de auto zitten.
Imre mist jou ook! Gelukkig kom je snel weer thuis! Iedereen blij!
Tot zondag, liefs Christa
-
14 Oktober 2013 - 17:24
Klara Solms:
Dag liewe Klaas, ek print jou laaste 2 verslagte, en pos dit vir Tannie Corrie en oom Stephen - Sy het alles gelees, behalwe die laaste 2.
Geniet nog jou tyd in USA en sien uit om jou weer in Suid-Afrika te sien!
Veel liefs
Klara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
