Brazilië
Door: Annemarie en Klaas
Blijf op de hoogte en volg klaas
29 September 2017 | Brazilië, Rio de Janeiro
Vanaf het kleine Uruguay naar het immense Brazilië. Brazilie is 200 maal groter dan NL en heeft 200 miljoen inwoners. Wat meteen opvalt zijn de houten armoedig ogende huisjes aan de kant van de weg, de slechte weg vol gaten en de enorme hobbels dwars over de weg om het verkeer te dwingen zachter te rijden. Op onverwachte plekken en niet altijd aangekondigd. Vooral in het donker lastig. De inhoud van een fles olijfolie, waarvan we dachten dat ie stevig stond, vonden we op een avond verspreid over de grond. Na een dag rijden is het dan even flink slikken om dan maar zonder te morren de rotzooi op te ruimen. Hoort er allemaal bij.
Het is nog ongeveer 2000 km naar Rio, maar oa door de slechte wegen, een flink trillende auto en consequente siësta vorderen we langzaam. Het landschap is de eerste dagen niet echt opwindend. Vlak, gras, koeien. Met zo nu en dan een mooi plaatje. Bv wanneer we gauchos te paard passeren. Of op een mooi vissersdorpje stuiten. Of door een wijngebied rijden. Ondanks dat denken we toch met een beetje weemoed terug aan onder andere de indrukwekkende Andes waar we niet uitgekeken raakten.
Maar langzaam wordt het landschap meer tropisch en daardoor aantrekkelijker. En het klimaat verandert: van fris en helder naar vochtig en warm. We komen in een canyongebied. Er loopt alleen een zandweg en daar knappen we beiden altijd erg van op. Wanneer we dan totaal onverwacht ook nog door rijstvelden, omzoomd door bananen- en palmbomen, rijden beginnen we Brazilië mooier te vinden. Het zijn werelden van verschil. De drukke snelwegen met de enorme benzinestations en dito restaurants waar voor 5 euro een lunchbuffet klaarstaat. En sla een zijstraat in naar het achterland en de tijd stil lijkt stil te staan in een ongerepte natuur. We komen nauwelijks toeristen tegen en hebben veel aanspraak van de locals. Spaans spraken we al niet echt goed, maar van het Portugees kunnen we helemaal weinig bakken. Gelukkig ontmoeten we regelmatig mensen die Engels spreken. Vaak vertellen ze over de armoedige omstandigheden. Bv een piloot die zo weinig verdient dat ie nu een soort landmeter is. In vloeiend Engels vertelt ie z'n verhaal.
Maar we moeten weer terug naar de snelweg want anders zullen we Rio nooit halen. Dus weer plank gas. Om na een paar honderd kilometer de weg weer af te gaan in Florianopolis. Een schiereiland waar we lovende woorden hoorden over de schitterende stranden. Maar het is zo volgebouwd dat het ons een beetje tegenvalt. En de dolfijnen en walvissen laten zich ook nu weer niet zien. Jammer. Wel zien we een hele grote schorpioen over de weg lopen en wanneer Klaas er de wc doortrekt krijgt hij nog net geen grote spin op z'n hoofd die uit de waterbak valt.
In Cubirita, ongeveer halverwege en 1000 km voor Rio, ontmoeten we vriend Peter uit Haarlem. Net als wij, ook vanaf 2013 in etappes de Panamerican rijdend. Ook nu bezig met zijn laatste etappe, deze keer zonder zijn vrouw Annelies. De enige ontmoeting onderweg met hen was in Los Angeles in 2014. Peter komt vanuit RIo. Naast de gezelligheid tijdens het uitwisselen van info worden we meer en meer enthousiast over Rio de Janeiro. Een plattegrond die Peter openvouwde maakte nog maar weer eens duidelijk hoe prachtig Rio is gesitueerd. Veel mooie stranden rondom de stad, museum To Morrow van Calatrava en veel andere highlights. We krijgen er nog meer zin in om erheen te gaan. Een Braziliaan die met een enorme camper op de camping staat incl klein autootje dat er achteraan hangt brengt ons naar een eettentje. Na enige tijd komt ie ons ook weer ophalen. Hij vindt het niet helemaal safe wanneer we in het donker alleen over straat lopen. Erg aardig. Maar dat is onze ervaring tot nu toe sowieso met Brazilianen. We vragen ons wel af hoe deze man zo rijk is geworden . Hij spreekt geen Engels dus helaas zullen we het nooit te weten komen. Gestimuleerd door Peter gaan we de volgende dag met hem naar het museum van Oscar Niemeyer die in opdracht van president Kubitschek veel gebouwen in oa de hoofdstad Brasilia ontworpen heeft. Kubitschek wilde een nieuwe hoofdstad zonder koloniaal verleden dat centraal in het land gesitueerd moest worden. En dat werd Brasilia. Midden in de bush waar nog geen weg liep. Door Niemeyer kwamen er schitterende gebouwen. Maar niet alleen daar. Hij ontwierp over de hele wereld , waaronder in New York het hoofdgebouw van de Verenigde Naties.
Niemeyer was een Braziliaan van Duitse afkomst, geboren 1907, die tot op zijn 105e (!!!) ontwerpen maakte.
Bij een kop koffie in het museum raken we in gesprek met Andrea. Een Braziliaanse die vloeiend Engels spreekt. Ze vertelt over de corrupte regering en de hoge werkeloosheid. Zij en haar man zijn hoog opgeleid en beiden zijn al lang werkeloos. Van de twee huizen die ze bezaten hebben ze er een moeten verkopen en daar leven ze nu van. Ze is somber over de toekomst, vindt dat ze geen goed voorbeeld zijn voor hun twee kleine kinderen. En wordt er moedeloos van dat er niet meer verzet is. We wisselen mailadressen uit en nemen hartelijk afscheid.
Info van de Wereldbank leert ons dat de economie de afgelopen periode enorm groeide maar er nu veel stagneert. Ontzettend veel werkelozen, geen uitkeringen. Een corrupte regering die niet weg te krijgen lijkt vanwege vriendjespolitiek.
We nemen afscheid van Peter, hij richting zuiden, wij naar het noorden. Het landschap boven Santos en Sao Paulo wordt steeds mooier. Regenwouden wisselen vergezichten op de Atlantische oceaan af. Prachtige huisjes, helaas vaak armoedig. Veel meer bergen ook. Omdat het om 6 uur al donker wordt rijden we vaak in het donker. Niet leuk en ook nu arriveren we pas na uren in het donker gereden te hebben op de camping. De volgende dag willen we Parati bereiken, maar als we halverwege plots lezen dat op eiland Ilhabella tucans, papegaaien, etc voorkomen veranderen we onze plannen en nemen we de ferry naar het eiland. Na uitgebreide info van een local rijden we op het eiland over een slechte piste van ca 22 km naar een fantastisch mooi strand. De weg is zo slecht (en smal en steil) dat je van 8 tot 12 uur heen mag en van 15 tot 18 uur terug. Over de 22 km doen we bijna 1,5 uur en er blijft (alweer) geen tijd over om nog een wandeling te maken om vogels te spotten. De natuur is prachtig, regenwoud. Onderweg stoppen we een paar keer, maar de vogels die we volop horen laten zich niet zien. Wel zandvlooien, die zich vol overgave op Annemarie storten. En blaren achterlaten. Later horen we dat deze beestjes typisch iets voor dit eiland zijn. Weer in het donker bereiken we een hostal van een Zd Afrikaan en Braziliaanse . De auto kunnen we bij hen parkeren en ze verwelkomen ons met een Heineken. We ontmoeten er de eerste Nederlander sinds onze start. Een jongen die hier is blijven hangen, eigen bedrijfje gestart, mislukt vanwege de vele diefstallen in z'n bedrijf en nu in voorbereiding voor een nieuwe poging. Een relaxte sfeer, erg aardige mensen en de volgende ochtend staat de koffie klaar. Ze vertellen ons dat de tocht naar Rio erg mooi is met regenwouden die niet onderdoen voor de Amazone. En hoe mooi de stranden voor hun huis zijn.
Maar de tijd dringt. Over 2 weken vliegen we al terug. En moet de auto in Montevideo afgeleverd zijn voor verscheping naar Antwerpen. De weg die we nu naar het noorden rijden zullen we in omgekeerde richting nog een keer moeten maken volgende week.
Na enkele uren bereiken we Parati, een erg mooi koloniaal stadje uit de Portugese tijd. Vandaaruit werd goud verscheept. Omdat het laagseizoen is hebben we de straatjes bijna voor ons alleen.
Omdat we niet in het donker Rio in willen rijden slapen we 80 km daarvoor nog een keer bij een benzinestation omdat een camping niet te vinden is. Vanwege de veiligheid dak omlaag en ramen dicht. Een benauwd nachtje volgt maar dat wordt snel goedgemaakt door een ontbijt de volgende ochtend bij de auto op een prachtige plek aan het strand.
Nu op naar Rio
-
29 September 2017 - 22:44
Eduardo Issa:
Dear friend
I´ve got your contact with a friend that saw you in Rio de Janeiro
I am a traveler also and I made almost the same trip you are doing but the opposite way.
I live between Rio and São Paulo and if you have plans to drive this road, will be a pleasure to have you here.
My name is Eduardo Issa and you can contact me by email : eduphoto@hotmail.com and by
phone: 12 997471566 (whatsapp)
If you want to see a little of a small city in Brasil, come over !
Best regards and safe trip !
my website:
www.travessiadasamericas.com.br -
30 September 2017 - 07:55
Martine:
Ik geniet weer van jullie verhalen! -
30 September 2017 - 18:45
Martien:
Indrukwekkend! Meer foto's Marie! Liefs en veel plezier -
01 Oktober 2017 - 09:11
Leo :
Ha Annemarie en Klaas!
Ik dacht jullie nog in Nijmegen, maar terwijl ik n rondje Veluwe fietste deden jullie Brazilië!
Wat n ondernemingslust: het lijkt me weer heel bijzonder en mooi om mee te maken. Wel tragisch trouwens, hoe dat bloeiende Brazilië inploft onder corruptie en wanbeleid.
Maar dan...ondanks hobbelige zandwegen, schorpioenen, zandvlooien en kapotte spiegels ook nog n portie cultuur -
01 Oktober 2017 - 09:15
Leo:
..... Nu op naar Rio... 2000 km... peanuts! Als ommetje naar Montevideo -
01 Oktober 2017 - 09:17
Leo:
Nog veel moois en plezier, tot in herfstig Nederland, Leo -
18 Juli 2019 - 13:02
Dinie:
Het verslag is niet van humor gespeend. Prettig lezen.
Er staat veel in met weinig woorden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley