Zesde etappe

Het is weer zover. Na een 'winterstop' van twee maanden beginnen we aan de laatste route naar ons einddoel: Vuurland. Het belooft erg mooi, koud, winderig en verlaten te worden, dus met dikke jas en broodmeel het vliegtuig in. Na een paar mooie films tijd om te slapen. Helaas zit er pal achter ons een steeds agressiever wordende man, waarschijnlijk dronken, die niet met zijn handen van de vrouwen af kan blijven. De stewardessen lijken geïntimideerd en we vrezen dat het echt uit de hand gaat lopen. Dat gebeurt uiteindelijk niet maar onze nachtrust schiet erbij in.

Het is heerlijk weer wanneer we 's-morgens vroeg in Buenos Aires landen. Anderhalf uur in de taxi en we zijn weer bij onze ouwe trouwe auto.Die staat er bij alsof we hem eergisteren pas stalden. Het is allemaal weer snel vertrouwd. Christian, de campingeigenaar, weet een mannetje die de 3 gasveren (hopelijk brachten we nu de juiste mee uit NL) van het dak kan vervangen en binnen de kortste keren is dat gerealiseerd. Het dak is nu weer met normale kracht te openen en te sluiten bewijst de proef die we nemen.

De volgende morgen werkt het kennelijk anders, want 1 van de veren wordt verbogen tot een kwart cirkel, en dat betekent dat het dak nu helemaal niet meer dicht kan. De oude veren namen we weliswaar gisteren mee terug als reserve, maar inmiddels liggen ze al op de stapel oud ijzer van de camping. Gelukkig zijn ze er nog steeds en kunnen we zelf de verbogen nieuwe vervangen door een oude. Weer wijzer geworden. De rest van de dag gebruiken we om de auto een beetje te luchten, poetsen en bijvullen. Heerlijk relaxed op de camping waar we de enige gasten zijn.


Buenos Aires

De volgende morgen rijden we naar het centrum van Buenos Aires waar we het weekend willen doorbrengen. We doen eerst Tigre aan, een stadje aan de rand van de alleen met boten toegankelijke delta van de grote rivieren die hier in de Atlantic stromen. Het is duidelijk dat dit de vakantietijd voor de Argentijnen is. Een gezellige drukte. Voor een boottocht gunnen we ons geen tijd. B Aires en haar tango trekt . Al rijdend zoeken we op ons mobieltje naar een plek in het centrum waar we 3 nachten in de auto of dicht bij de auto kunnen slapen en waar de auto veilig staat. We vinden een prima last-minute nota bene 100 mtr van de obelisk, het meest centrale punt van B.A. Parkeergarage met voldoende hoogte aan de overkant van de straat. Eenmaal geïnstalleerd lopen we vanaf ons hotel naar de Plaza de Mayo . Een verdrietige plek. Nog steeds lopen de dwaze moeders hier op donderdagmiddag een ronde. Niet voor te stellen dat ca 40 jaar geleden de dictatuur het land verlamde. Buenos Aires is nu een bruisende stad met haar brede boulevards en statige gebouwen. Maar ook met grote tegenstellingen arm en rijk.

Zaterdag roepen we uit tot wandeldag, en jawel, waar we op hoopten gebeurt. Op een pleintje wordt de tango gedanst. En hoe. Zo temperamentvol dat we het niet erg zouden vinden als we dit weekend niet meer tango te zien zouden krijgen. Via San Telmo, een opgepimpte hipsterwijk waar nog meer buiten wordt gedanst, belanden we in La Boca een wijk aan de haven met nog veel zichtbare armoede. Maar kleurrijk door de beschilderde huizen. Hier zou de tango zijn oorsprong hebben. Erg toeristisch hier. Een klein eindje verder weer armoe en geen toeristen meer. Ziet er niet heel jofel uit dus we lopen een eindje van de huizen af. Na een paar km arme wijken komen we in de wijk Maduro. Een voormalige haven met zijn pakhuizen is hier prachtig gerenoveerd en zelfs chique geworden. Mooie boulevard langs de haven met restaurants en appartementen. Wat een verschil met een km terug. Op een terras waar we 's-avonds eten komt een vrouw op ons af. Een Nederlandse, ze had ons horen praten. Getrouwd met een Argentijn en al lang werkzaam in noord Argentinië. Ze nodigen ons nadrukkelijk uit om de terugweg bij hen langs te komen om de omgeving te laten zien. We zijn vast van plan dat te doen.

Zondag huren we fietsen en rijden we naar Palermo, dat we samen met San Telmo de leukste wijken van Buenos Aires vinden. We waren daar in november ook al even. Daarna naar Recoleta, dat de duurste wijk van BA heet te zijn. Inderdaad, de brede staten met veel bomen, de parken, de winkels, luxe kantoren, alles straalt hier welvaart uit. We bezoeken de bekende begraafplaats Cementerio de la Recoleta waar het graf van Eva Perron en van veel andere bekendheden en/of welgestelden is. Als we na het prachtig rondje fietsen weer in ons hotel zijn horen we dat Maxima in Recoleta is opgegroeid en er nog vaak wordt gesignaleerd. Een Nederlander die er woont leidt bezoekers rond, de zgn Maximaroute.

Een fantastisch weekend BA sluiten we geheel tevreden maandagochtend af. De sfeer geproefd, de tango bewonderd. BA heeft de allure van Parijs, zelfs met nog bredere boulevards.

Patagonië.

En dan begint de tocht naar het zuiden. 3300km naar Ushuaia . De meest zuidelijke stad. Van de wereld zegt men. We waren al gewaarschuwd voor het eentonige landschap en de harde wind. De eerste dag zien we alleen weilanden met heel veel runderen. Echt veel. En nauwelijks bebouwing. De dagen erop gaat het van groen naar dor. Overal waar je kijkt een soort droge hei met ongeveer elke 100 km een benzinestation en nog minder stadjes. Onderweg doen we een schiereiland Valdez aan, een nationaal park aan de Atlantic, waar walvissen, dolfijnen, orca's, pinguïns en zeeleeuwen te zien zouden zijn. Ze houden zich op ons plekje helaas net allemaal schuil, behalve de zeeleeuwen, die zijn met honderden op komen dagen. Ook mooi natuurlijk.


De stevige wind hebben we ook soms tegen en dan kunnen we niet harder dan 60. Meestal gelukkig wat harder, en met behulp van wat muziek en discussies over oa Trump bijten we ons door de duizenden km desolaatheid heen. We hebben een deja vu met de outback in Australië. In plaats van kangoeroes lopen hier een soort struisvogels. En guanucos en schapen. En net zoals in Australië veel platgereden kadavers . We overnachten bij benzinestations tussen grote vrachtwagens en met de geur van gegrild vlees van de bbq wat een nationale lekkernij is. Voor wie ervan houdt :-) Het zijn prima plekken, een soort oase, met vaak wifi, douche, etc. Een voordeel is dat het lang licht is. Hoe zuidelijker we komen hoe mooier het wordt. Woestijnachtig, ruig en heuvelachtig. Soms vlak aan de kust.

Na 4 dagen rijden zien we in dat Ushuaia niet in 5 dagen gehaald zal worden, dat wordt minstens 6 en misschien wel 7. Het weer slaat vandaag om, gisteren nog 30 gr en airco aan, nu dikke truien aan. We zien nog paar overlanders, ook op de motor. Allemaal zoals wij rijdend van benzinestation naar benzinestation.